Συγκεκριμένα, το αστικό κράτος καταργεί ακόμα και τα υπολείμματα δημόσιας εκπαίδευσης, ενώ διαλύει τον ενιαίο χαρακτήρα των προγραμμάτων σπουδών στο σχολείο και στα επιστημονικά αντικείμενα στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Για την ακρίβεια, η Ανώτατη Εκπαίδευση παύει να είναι ανώτατη και μετατρέπεται σε ένα μόρφωμα που θα «προσφέρει» ή θα πουλάει κατάρτιση.

Παράλληλα, διαμορφώνεται μια τεράστια αγορά κατάρτισης (στην οποία συμπεριλαμβάνονται και τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ), που βαφτίζεται «Διά Βίου Μάθηση». Ετσι, σ' ένα λαβύρινθο αμάθειας υποτίθεται πως ο μαθητής, ο φοιτητής και ο εργαζόμενος έχουν την «ελευθερία», την «ευθύνη», για κάθε κίνηση , για κάθε επιλογή. Εχουν, με λίγα λόγια, το «δικαίωμα» να επιλέξουν τη διαδρομή που θα τους οδηγεί σε μιαν εναλλαγή μεταξύ εργασιακής ανασφάλειας, ανεργίας, μισθών πείνας, σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα.

Η ευκαιρία της «ατομικής εκπαιδευτικής διαδρομής» ξεκινά από νωρίς. Αυτό που θα λένε στους μαθητές απ' την πιο μικρή ηλικία είναι: Μπορείς να διαλέξεις τα «κατάλληλα» μαθήματα στο σχολείο (που συνδέονται με την «τοπική ανάπτυξη»), δε χρειάζεται να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, αρκεί μόνο να έχεις κάποια εφόδια για βρίσκεις δουλειά στο μέλλον εύκολα και γρήγορα (η αναζήτηση εργασίας θα είναι μια μόνιμη κατάσταση, αφού πρέπει ν' αλλάξεις 6 - 7 δουλειές κατά τη διάρκεια της ζωής σου). Στο σχολείο της «αγοράς» που κατασκευάζει βήμα - βήμα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι μαθητές δε θα έχουν τις ίδιες βασικές γνώσης, ενώ η μόρφωση θα αποτελεί μια άγνωστη λέξη.

«Η βαρβαρότητα δεν κρύβεται! Η κατάσταση στα σχολεία, όπως και στην Υγεία είναι δραματική, εξαιτίας της πολιτικής που πετσοκόβει χρήματα από το λαό για να στηρίξει την κερδοφορία των μονοπωλίων». Τα παραπάνω τονίζει το ΠΑΜΕ σε δελτίο Τύπου με αφορμή τις χτεσινές δηλώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

Οπως τονίζει το ΠΑΜΕ, «η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει με 2.000 λιγότερα σχολεία, λόγω των περσινών συγχωνεύσεων, με χιλιάδες κενά και λιγότερους εκπαιδευτικούς, λόγω του παγώματος των προσλήψεων (600 προσλήψεις και χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις). Τα βιβλία δεν θα είναι όλα έτοιμα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ενώ θα εφαρμοστεί φέτος η διάταξη του νόμου 3848/2010 που προβλέπει μετακινήσεις εκπαιδευτικών σε όλη την Ελλάδα! Το μάρμαρο θα κληθούν να το πληρώσουν τα παιδιά των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η προπαγάνδα υπέρ του "νέου σχολείου" και των αναδιαρθρώσεων στο χώρο της Παιδείας, στην οποία επιδίδεται το Υπουργείο Παιδείας δεν πρέπει να ξεγελάσει κανένα! Το σχολείο που φτιάχνουν είναι το σχολείο που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια. Ενα σχολείο που στρέφεται ενάντια στο δικαίωμα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας να μορφώνονται ολόπλευρα, ένα σχολείο φτηνό για την κυβέρνηση, ακριβό για το λαό και κερδοφόρο για την πλουτοκρατία.

Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους

, τη φτωχή αγροτιά, τους μαζικούς φορείς των λαϊκών στρωμάτων να οργανώσουν την πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και για το μεγάλο πρόβλημα της Παιδείας.

Είναι στο χέρι τους να βάλουν ένα τέρμα. Να δυναμώσουν την πάλη για το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση που θα εξασφαλιστεί μόνο σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική.

Αγώνας τώρα, με το ΠΑΜΕ για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Ο λαός δεν είναι καταδικασμένος να ζει ούτε στη φτώχεια, ούτε στην αμορφωσιά», καταλήγει το Μέτωπο.

Με ενισχυμένες τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ ολοκληρώθηκε, το Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ψηφίστηκαν από 59 αντιπρόσωπους στο συνέδριο και έλαβαν 2 έδρες στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, από 55 ψήφους αντιπροσώπων και 1 έδρα στο προηγούμενο εκλογικό συνέδριο της Ομοσπονδίας, το 2009. Υπενθυμίζουμε πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αύξησαν το συνολικό τους ποσοστό στις αρχαιρεσίες στις ΕΛΜΕ κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Το ΠΑΜΕ πήρε 15,8% και 6.208 ψήφους (στο προηγούμενο συνέδριο είχε πάρει 12,5% και 6.266 ψήφους). Σημειώνεται πως η συμμετοχή στις αρχαιρεσίες στις ΕΛΜΕ μειώθηκε κατά περίπου δέκα χιλιάδες, δυνάμεις που έχασαν κυρίως η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ.

Στο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ψήφισαν 423 αντιπρόσωποι (από 521 το 2009, που ήταν πιο αυξημένη συμμετοχή κι έτσι, πιο μεγάλο το Σώμα του συνεδρίου). Υπήρχαν 2 άκυρα /λευκά ψηφοδέλτια. Παραθέτουμε τις ψήφους αντιπροσώπων και τις έδρες του ΔΣ της ΟΛΜΕ για τις άλλες δυνάμεις: ΔΑΚΕ 120 ψήφους και 3 έδρες (από 180 ψήφους και 4 έδρες στο προηγούμενο συνέδριο), ΠΑΣΚ 107 ψήφους και 3 έδρες (από 144 ψήφους και 3 έδρες), «Συνεργασία» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) 80 ψήφους και 2 έδρες (από 92 ψήφους και 2 έδρες), «Παρεμβάσεις» 51 ψήφους και 1 έδρα (από 44 ψήφους και 1 έδρα), ενώ 4 ψήφους έλαβαν διάφοροι.

Εχει, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία, ενόψει των συνεδρίων ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, όπου οι δυνάμεις του ΣΥΝ συνεργάζονται σε πολλές ΕΛΜΕ και Συλλόγους με τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, αλλά και «ανταλλάσσουν» αντιπροσώπους και μέσα στα συνέδρια, όπως έγινε στη ΔΟΕ το 2009, να ξεκαθαριστεί η στάση τους, για να γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί τη στήριξη που διαχρονικά παρέχουν στο σύστημα.

Οι δυνάμεις του ΣΥΝ έβαλαν πλάτη στην αντίληψη ότι η Παιδεία είναι υπεραταξικό ζήτημα. Το 2004 ο ΣΥΝ υποστήριζε: «Η ιδέα της διακομματικής συνεννόησης διασύρεται, όταν χρησιμοποιείται ως μέσο δημαγωγικής ικανοποίησης της κοινής γνώμης και ως τεχνική εξωραϊσμού του απογοητευτικού προσώπου της κυβέρνησης»¹.

Σε ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ ανάμεσα σε άλλα σημειώνει με αφορμή το συνέδριο της ΣΕΣ (16 - 19 Μάη):

«Η ΣΕΣ δεν ήταν και δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση (τέτοια είναι μόνο στον τίτλο). Στην ουσία, πρόκειται για ένα εργαλείο του κεφαλαίου, το οποίο αξιοποιείται, προκειμένου να περάσει τις ιδεολογικές, τις πολιτικές και τις οικονομικές επεξεργασίες των πολυεθνικών στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Ταυτόχρονα, στην αρμοδιότητά του, ο μηχανισμός αυτός έχει τον έλεγχο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που υπάρχει σε κάθε χώρα της ΕΕ. Αποτελεί μόνιμο εμπόδιο στη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα των εργατών, στην ταξική γραμμή συσπείρωσης.

Σε κοινό ψηφοδέλτιο προχώρησαν οι παρατάξεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΝΑΡ στις εκλογές ανάδειξης νέων οργάνων στους καθηγητές στα Γιάννενα. Παραμέρισαν τις υποτιθέμενες «διαφωνίες» και «κόντρες» μεταξύ τους (όπως π.χ. το ζήτημα των συγχωνεύσεων στα σχολεία όπου η υπερψήφιση από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας καταγγέλθηκε από το ΝΑΡ) και άθροισαν τις δυνάμεις του με έπαθλο την αντιπροσώπευση στα νέα όργανα. «Εντυσαν», μάλιστα, τον εκλογικό τους αυτό τυχοδιωκτισμό ως «ενότητα της αριστεράς», προκειμένου από τη μια να κρύψουν τη στήριξη τους στην ουσία των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούνται στην εκπαίδευση και από την άλλη να αποτελέσουν ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, να βάλουν εμπόδια στην ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Δεν είναι βέβαια μια εξέλιξη που πρέπει να εκπλήσσει. Είναι συνέχεια της κοινής τυχοδιωκτικής συμπόρευσης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο φοιτητικό κίνημα, σε επίπεδο τοπικής διοίκησης. Στα Γιάννενα π.χ. η σύμπλευσή τους αυτή εκφράζεται μαζί με συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ σε ένα βαπτιζόμενο συντονιστικό σωματείων που συμμετέχουν εκπρόσωποι και των τριών από ΔΣ. Στο γεγονός ότι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΝΑΡ αποτελούν ουρά και χειροκροτητές των εκπροσώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια.

Μια τρίωρη στάση εργασίας (11.30 π.μ. έως λήξη του ωραρίου) την Τετάρτη 18 Μάη. Αυτή είναι όλη κι όλη η αντίδραση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στην ΑΔΕΔΥ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) - στην άγρια αντεργατική επίθεση που αυτή την περίοδο εκδηλώνεται κυρίως μέσα από την αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας στο Δημόσιο, από 2,5 έως και 10 ώρες! Η ίδια πλειοψηφία, μαζί και οι «Παρεμβάσεις», απέρριψαν την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για 24ωρη απεργία και κατάργηση στην πράξη της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση και αναμένεται να ψηφιστεί στα μέσα της βδομάδας που έρχεται. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους και τα σωματεία να πάρουν τέτοιες αποφάσεις, ώστε να μετατρέψουν τη στάση εργασίας στις 18 Μάη σε απεργία. Παράλληλα, απευθύνουν κάλεσμα συμμετοχής στην απεργιακή συγκέντρωση στην Ομόνοια, στις 12 το μεσημέρι, τη μέρα εκείνη. Παρόμοιο κάλεσμα απευθύνει και το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής.

Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, και με αυτήν την απόφασή της, δείχνει ότι είναι ξεκάθαρη επιλογή της να αποδιοργανώνει και όχι να οργανώνει την πάλη των εργαζομένων. Υπονομεύει τις αγωνιστικές διαθέσεις, καλλιεργεί τη μοιρολατρία και την αναποτελεσματικότητα. Δίνει πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση, συναινεί στους βασικούς άξονες της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, εκπρόσωπος της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) ανέδειξε την εξαιρετικά θετική συμβολή της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στη συγκρότηση και λειτουργία της αποκαλούμενης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους. Η Επιτροπή αυτή, είπε ο συνδικαλιστής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, εκτίμησε ότι το 70% του χρέους είναι παράνομο και πρόσθεσε ότι γι' αυτό το λόγο οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά ευθύνη γι' αυτό και δεν πρέπει να το πληρώσουν. Συμπέρασμα: Οι εργαζόμενοι πρέπει να συμβάλουν στην αποπληρωμή του 30% του χρέους που σύμφωνα με αυτή την Επιτροπή είναι «νόμιμο». Και αυτό το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο αφού δε διαψεύσθηκε σε καμία στιγμή από το συνδικαλιστή όταν δέχθηκε τις έντονες αντιδράσεις των δυνάμεων του ΠΑΜΕ οι οποίες κατήγγειλαν ότι δεν μπορεί από συνδικαλιστές, πολύ περισσότερο όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, να ακούγονται θέσεις που έχουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι.

Αυτή είναι η προσφορά τέτοιων δυνάμεων στους εργαζόμενους: Να στήνουν και να συμμετέχουν ακόμα και σ' επιτροπές που ασχολούνται με το πώς ο λαός θα βάλει πλάτη για να ξελασπώσει το κεφάλαιο. Ομως το χρέος δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, το δημιούργησαν (και θα εξακολουθήσουν να το δημιουργούν) οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι υποψήφιοι ξεκίνησαν χτες την κοπιαστική αυτή διαδικασία, με την εξέταση στην προπαγάνδα για τις νέες τεχνολογίες, το ίντερνετ, την «κοινωνία της γνώσης» και τα συναφή, με βάση κείμενο του αρθρογράφου Πάσχου Μανδραβέλλη. Ενδεικτικά είναι ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «Είναι δεδομένο ότι το διαδίκτυο έφερε μια πιο ισότιμη πρόσβαση στη γνώση» αναφέρεται στο κείμενο, όπου θεωρείται μάλιστα και «δεδομένο» ότι γνώση είναι οι χύμα πληροφορίες του ίντερνετ. Πρόκειται για αναπαραγωγή της προπαγάνδας που στοχεύει στην εργατική τάξη και τα παιδιά της. Αυτούς από τους οποίους το σημερινό σχολείο στερεί τη στέρεα επιστημονική γνώση και τους θέλει να πιστέψουν και οι ίδιοι στην απαξίωσή της.

«Ζούμε ένα κύμα εκδημοκρατισμού της γνώσης», «...τα δίκτυα επικοινωνιών ισοπεδώνουν παλιές ιεραρχίες της βιομηχανικής κοινωνίας και απομένει να δούμε αν θα συνθέσουν νέες» σημειώνεται σε άλλο σημείο. Το ότι η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την πιο βαθιά εκμετάλλευση, την εξαθλίωση, την πείνα, την ανεργία, τον αυταρχισμό (με ένα διαδηλωτή να χαροπαλεύει), την ανασφάλεια, τη φτώχεια στη ζωή και στην παιδεία, έρχεται βέβαια να διαψεύσει τον παραπάνω ισχυρισμό. Η επιλογή λοιπόν του θέματος δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στην προσπάθεια να συσκοτιστεί ο χαρακτήρας της εποχής που ζούμε, να καλλιεργηθεί η αυταπάτη ότι το ίντερνετ είναι αυτό που θα φέρει δημοκρατία και ισότητα.

Μέχρι τις 15 Μάη γίνονται οι αιτήσεις για τους νέους διευθυντές των σχολικών μονάδων. Η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει το νέο πλαίσιο στο οποίο θα κινούνται τα στελέχη της εκπαίδευσης και έχει σημασία ότι με βάση αυτό ακριβώς το πλαίσιο καλεί τους υποψηφίους να κάνουν αίτηση. Πρόκειται για το Κείμενο Διαβούλευσης για τη νέα Διοικητική Δομή της Εκπαίδευσης. Ας δούμε τι προβλέπει.

Η νέα Διοικητική Δομή της εκπαίδευσης - σκελετός του «νέου σχολείου» της αγοράς

Με σύνθημα «Πρώτα ο μαθητής - πρώτα η σχολική μονάδα», το υπουργείο Παιδείας συνεχίζει την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Αυτό το επικείμενο νομοσχέδιο δεν είναι τυχαίο, χτυπάει στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αυτό άλλωστε υπογραμμίζει και το υπουργείο Παιδείας. Στόχος τους είναι «να λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά η καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος που είναι η Σχολική Μονάδα». Σωστά και αποτελεσματικά σημαίνει ότι το σχολείο πρέπει να υλοποιεί με ταχύτητα και ευελιξία τη σύνδεσή του με τις επιχειρήσεις, την εφαρμογή των νέων καινοτόμων δράσεων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, να κάνει βήματα στη διαφοροποίηση του προγράμματος σπουδών, να γίνει πιο αποτελεσματικό στην ιδεολογική χειραγώγηση της νεολαίας.

Τη στιγμή που η κυβέρνηση προωθεί το «νέο σχολείο» της αγοράς και της αμάθειας, επανιδρύει τα πάλαι ποτέ Πρότυπα Σχολεία. Σ' αυτά θα φοιτά η μελλοντική μορφωτική ελίτ, που θα μορφώνεται επίμονα και ταξικά, αποκομμένη από την εργατική τάξη και την υπόλοιπη κοινωνία. Οι στόχοι είναι ευνόητοι και δένουν αρμονικά με όλες τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που έχουν γίνει και που θα γίνουν στο μέλλον.

Το σχετικό σχέδιο νόμου αναφέρει ρητά ήδη στην πρώτη του παράγραφο, ότι τα νέα Πρότυπα - Πειραματικά Σχολεία (Π.Π.Σ.) έχουν σκοπό την «υποστήριξη του στόχου της αριστείας». Ο πρωτοφανής αυτός στόχος επιβάλλει να διοικούνται από ειδική επιτροπή και να φοιτούν σ' αυτά ειδικοί μαθητές, που θα μορφώνονται από ειδικά επιλεγμένους εκπαιδευτικούς.

Πιο συγκεκριμένα: Τα Π.Π.Σ. δε διοικούνται όπως όλα τα δημόσια σχολεία. Γι' αυτά συγκροτείται μια ειδική, πανίσχυρη Διοικούσα Επιτροπή (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) που διορίζεται εξολοκλήρου από το υπουργείο, δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο, δε λογοδοτεί σε κανένα μαζικό φορέα και αποφασίζει για όλα τα ζητήματα, όλων των Π.Π.Σ. της χώρας: Για τον τρόπο επιλογής των μαθητών στα Π.Π. Γυμνάσια, για τα διαγωνίσματα που θα γράφουν οι μαθητές προκειμένου να εγγραφούν στα Π.Π. Λύκεια, για την επιλογή των διευθυντών και των εκπαιδευτικών των σχολείων, για το ωρολόγιο πρόγραμμα, τη διδακτέα ύλη, τον τρόπο και τις μεθόδους διδασκαλίας, ακόμα και για τη χρηματοδότηση των σχολείων.