Οι εξελίξεις που είχαμε όλη την προηγούμενη χρονιά στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και που θα έχουμε και το επόμενο διάστημα (και από τη νέα σχολική χρονιά) δεν είναι ούτε άσχετες, ούτε ανεξάρτητες από τις εξελίξεις που έχουμε στα υπόλοιπα μέτωπα που έχει ανοίξει η κυβέρνηση απέναντι στους εργαζόμενους, στα δικαιώματά τους αλλά και στις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών. Κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί νομίζοντας ότι αυτή η κυβέρνηση, που φέρνει νέα βάρβαρα μέτρα με το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης», ανατρέπει τα όποια εργασιακά δικαιώματα, τσακίζει τους μισθούς των εργαζομένων και τις συντάξεις, θα έχει μια διαφορετική πολιτική στην εκπαίδευση, διασφαλίζοντας τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών. 

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2016), αφού πιστώνει στην κυβέρνηση τα «θετικά βήματα» που έχουν γίνει έως τώρα στον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, δίνει την κατεύθυνση για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα:

«Το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο πολιτικής για τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της ΕΕΚ (Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση) θα περιλαμβάνει μέτρα με σκοπό:

ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Προτάσεις και μέτρα για την πιο αποτελεσματική εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής

Το Δεκέμβρη του 2016, η «Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ)» παρέδωσε στη Βουλή την Ετήσια Έκθεση της.

Θυμίζουμε ότι η ΑΔΙΠΠΔΕ ιδρύθηκε το 2013 (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, νόμος 4142) με στόχο την προώθηση της «αξιολόγησης» και στο χώρο της Εκπαίδευσης ή αλλιώς «η ΑΔΙΠΠΔΕ είναι αρμόδια κατά νόμο τόσο για την εσωτερική αξιολόγηση (αυτοαξιολόγηση) όσο και για την εξωτερική αξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας», όπως επισημαίνεται εύστοχα στην ίδια την Έκθεση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διατήρησε αυτούσιο τον νόμο 4142/2013, άρα και την ΑΔΙΠΠΔΕ, όπως και το σύνολο του νομοθετικού πλαισίου για την «αξιολόγηση» στην Εκπαίδευση (νόμος 3848/2010, Π.Δ. 152/2013), που είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, παγώνοντας τη μέχρι τότε εφαρμογή του.

ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ποτέ δεν έκρυψαν ότι, τόσο ως αντιπολίτευση, όσο και ως κυβέρνηση, ήταν και είναι υπέρ της προώθησης της «αξιολόγησης», δηλαδή του αντιδραστικού κρατικού ελέγχου στη δουλειά των εκπαιδευτικών και στη ζωή του σχολείου.

Στην εφημερίδα Ριζοσπάστης, την Πέμπτη 15/12/2016 δημοσιεύτηκε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και του ΟΑΕΔ σε σχέση με τα επιδόματα ανεργίας.

Στην ουσία ο επιδοτούμενος άνεργος τίθεται ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του ΟΑΕΔ και των διαφόρων επιχειρήσεων ή άλλων προγραμμάτων στα οποία θα είναι αναγκασμένος να συμμετέχει για να μην χάσει το επίδομα αλλά και την κάρτα ανεργίας.

Πιστεύουμε ότι το ζήτημα είναι σοβαρό και αφορά και τους χιλιάδες συναδέλφους αναπληρωτές που αρκετούς μήνες το χρόνο, όσοι απ΄ αυτούς πληρούν τα κριτήρια, μπαίνουν στις λίστες της ανεργίας.

Με βάση τις νέες ρυθμίσεις που δρομολογούνται δεν είναι απίθανο οι συνάδελφοι αναπληρωτές που δικαιούνται επίδομα, για την περίοδο της ανεργίας, να αναγκαστούν να εργαστούν σε διάφορες δομές ή προγράμματα για να μπορούν να παίρνουν το επίδομα.

Το ζήτημα είναι σοβαρό και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους.

Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο.

Κάθε κυβέρνηση, τόσο οι προηγούμενες όσο και η τωρινή, προσπαθεί να τεκμηριώσει, επιστημονικά και παιδαγωγικά, το νομοθετικό της έργο που αφορά στην Ειδική Αγωγή και εκπαίδευση στις θεωρίες της «ένταξης» και της «συμπερίληψης».

Πραγματικά, για όσους πονάμε και παλεύουμε για τη βελτίωση των όρων μόρφωσης αυτών των παιδιών, αλλά και της ουσιώδους κοινωνικής ένταξής τους, πόσο όμορφα ηχούν στα αυτιά μας αυτές οι διακηρύξεις! Ομως, η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να μας προσγειώσει, μάλλον με βίαιο τρόπο. Ετσι, για την Ευρώπη της «συμπερίληψης» και της «συνεκπαίδευσης» μπορούμε να δούμε από έκθεση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2003) πώς αποτιμά την Ειδική Εκπαίδευση: «Ο τρόπος σκέψης της αγοράς έχει εισαχθεί στην εκπαίδευση και οι γονείς έχουν αρχίσει να συμπεριφέρονται σαν πελάτες (...) Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η εξέλιξη εμπεριέχει ορισμένους κινδύνους για τους ευάλωτους μαθητές και τους γονείς τους (...) Τα σχολεία έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιθυμούν μαθητές που συνεισφέρουν σε καλύτερα αποτελέσματα». Βέβαια, τα σχολεία των πολλών ταχυτήτων, με τους γονείς να πληρώνουν για βασικές τους λειτουργίες είναι η κύρια πολιτική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αυτή έχει υλοποιηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια. Συνέπεια, λοιπόν, αυτής της πολιτικής είναι οι γονείς και οι μαθητές να αντιμετωπίζονται ως πελάτες, και οι μαθητές με αναπηρία να είναι «βάρος», γιατί χαλάνε τη βιτρίνα του σχολείου.

Η εξειδίκευση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στο Συμβούλιο υπουργών Παιδείας της ΕΕ στις 21 και 22 Νοέμβρη, με έμφαση, για μια ακόμα φορά, στα ζητήματα της εξασφάλισης των δεξιοτήτων που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο και της παρέμβασης στις συνειδήσεις της νέας γενιάς.

Αυτό διατυπώθηκε και στη συνέντευξη Τύπου προχτές, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου, όπου ποτέ όσο σήμερα δεν γινόταν τόσο συχνή αναφορά στο θέμα της νεολαίας, καθώς... σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον. Ενα μέλλον, όμως, που η Ενωση οικοδομεί μέσα από την ισοπέδωση των δικαιωμάτων, τη διαμόρφωση χειρότερων όρων δουλειάς, σπουδών και ζωής για τη νέα γενιά, στο όνομα της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων που είναι η «ταμπακιέρα» και των πολιτικών για τη νεολαία.

Δημήτρης Νομικός – Δάσκαλος στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών (Π.Α.ΜΕ.) στη Χίο

Με αυτό τον αναμφισβήτητο και χιλιοαπόδεικτο νόμο κίνησης της ιστορίας, όλοι οι ιστορικοί αγώνες, αδιάφορο αν γίνονται στον πολιτικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό ή σε οποιονδήποτε άλλο ιδεολογικό τομέα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά (...) καθαρή έκφραση των αγώνων ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Αυτός ο βασικός νόμος μας βοήθησε να απαλλαχτούμε από μια ιστορία «σωρό» από σκόρπια-τυχαία γεγονότα, ακατανόητα, αβέβαια, από γεγονότα που ερμηνεύονταν με βάση υποκειμενικές ερμηνείες. Η ύπαρξη των τάξεων, της εκμεταλλεύτριας, της εκμεταλλευόμενης, οι συγκρούσεις των ταξικών συμφερόντων, η δύναμη της ταξικής πάλης είναι εκείνη που τελικά οδηγεί στο να σπάνε τα δεσμά για την τάξη που υφίσταται την εκμετάλλευση, να περνάμε από την μια κοινωνία στην άλλη. Η ταξική πάλη κινεί την ιστορία.

Τίποτε δεν μένει αιώνιο και ακίνητο στην ιστορία. Αυτή την αιώνια αλήθεια τρέμουν οι εκάστοτε κυρίαρχες τάξεις όσο παντοδύναμες κι αν μοιάζουν.

Με αυτές τις γενικές επιστημονικές αρχές συνέταξα και εκφώνησα το λόγο μου στην πανηγυρική της 28^ης Οχτώβρη στο Πυργί, αναδεικνύοντας αυτό που δεν θέλουν, σχολικά βιβλία και οι «αξιότιμοι» απόγονοι «νομιμοφρόνων» να ακουστεί: η αλήθεια. Το χώμα που πατάμε το λευτέρωσαν το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ, ο ΕΛΑΣ. Αυτή την αλήθεια τόλμησε και είπε και το Σωματείο μου!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη φιλολογία στο χώρο της Εκπαίδευσης για την κατάργηση των διακριτών μαθημάτων (Φυσική, Χημεία, Βιολογία) και την αντικατάστασή τους από ένα ενιαίο μάθημα Φυσικών Επιστημών στο Γυμνάσιο. Το πόρισμα της Επιτροπής Λιάκου, οι διαρροές από το υπουργείο Παιδείας και οι αόριστες τοποθετήσεις του υπουργού δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενδεικτική της στρατηγικής ταύτισης πάνω σε αυτό το ζήτημα είναι και η τοποθέτηση της ΝΔ σε σχέση με τις αλλαγές στο Γυμνάσιο όπου υπερθεματίζει για την ενοποίηση των Φυσικών Επιστημών, «γεγονός που θα ήταν απολύτως συμβατό με το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών»¹, όπως υποστηρίζει.

Συνάδελφοι, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο, ο εργαζόμενος λαός πρέπει να οργανώσει τον αγώνα του, γιατί έρχεται νέα επίθεση δίχως τέλος στα δικαιώματα του. Παρόλο που κάποιος συνάδελφος είπε ότι δεν ζούμε σε κανονικές καταστάσεις, στην πραγματικότητα η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, για το κεφάλαιο είναι μια αναγκαία κατάσταση που θέλει να γίνει ακόμα πιο μόνιμη, επιδιώκοντας να βγει από τη βαθιά κρίση του. Ενώ την εξαετία 2009 – 2015 ένας δημόσιος υπάλληλος έχει χάσει συνολικά 6 μισθούς το χρόνο, κι με την φοροληστεία η συνολική μείωση ξεπερνάει το 60%, ο ΣΕΒ ζητά 180.000 απολύσεις στο Δημόσιο, ζητά να ξεμπερδέψει πλήρως το αστικό κράτος από το Ασφαλιστικό βάρος, ζητά φτηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους παντού. Μάλιστα είπε ότι με όποια ανάπτυξη η ανεργία θα παραμείνει για μισό αιώνα πάνω από διψήφια νούμερα και για αυτό προτείνει τα προγράμματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας για πάντα.

Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβουν όλες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού που αποδέχονται την στρατηγική της ΕΕ ανάπτυξης, της επιχειρηματικότητας. Κρύβουν ότι η όποια αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, η όποια ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας απαιτεί Μνημόνια Διαρκείας, θα στηριχθεί στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων μας, σε νέα αφαίρεση του εισοδήματος του λαού. Επιδιώκουν να ξεπεράσουν την κρίση τους, ανοίγοντας το δρόμο για μια νέα πιο βαθιά κρίση, σκάβουν ένα βαθύ λάκκο για τους εργαζόμενους, της φτώχειας, της ανεργίας και του πολέμου.

Οι αλλαγές που πέρασε η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι για τα σχολεία και τα νηπιαγωγεία

Αύριο χτυπάει το πρώτο κουδούνι για εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές στα σχολεία όλης της χώρας, για μια νέα σχολική χρονιά που φέρνει μια σειρά αλλαγές στα σχολεία, διατηρώντας όμως όλα τα μεγάλα προβλήματα για τη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

Αυτό που μένει ίδιο είναι το αντιδραστικό περιεχόμενο του σχολείου, με την παροχή αποσπασματικών δεξιοτήτων αντί για στέρεα γνώση, με τα δυσλειτουργικά σχολικά βιβλία γεμάτα ψέματα και ανακρίβειες, με το άγχος και την παραπαιδεία να ξεκινούν όλο και νωρίτερα και να εντείνονται όσο ανεβαίνει τις τάξεις ο μαθητής κ.ο.κ. Κι όχι απλά μένουν ίδια όλα αυτά, αλλά θα ενταθούν κιόλας, αν λάβουμε υπόψη μας τα σχέδια για την Εκπαίδευση που έχουν παρουσιαστεί από τα πορίσματα του κυβερνητικού διαλόγου για την Παιδεία.

Αυτό που αλλάζει είναι ότι η κυβέρνηση φρόντισε από την άνοιξη μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να περάσει μια σειρά υπουργικές αποφάσεις και τροπολογίες, προκειμένου να εξασφαλίσει τη λειτουργία των σχολείων με πολύ λιγότερους εκπαιδευτικούς σε σχέση με πέρσι. Οι εξαγγελίες για μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών μεταφέρονται για την επόμενη χρονιά και βλέπουμε... Φέτος και πάλι οι μόνιμες ανάγκες των σχολείων σε προσωπικό θα καλυφθούν με χιλιάδες ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, με αναπληρωτές. Όμως και σε αυτούς έπρεπε να κάνει «οικονομία» το υπουργείο Παιδείας και να πορευτεί με πιστώσεις που δεν έφταναν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών. Έτσι, επιδόθηκε σε ένα σχέδιο που το βάφτισε «ελάφρυνση του προγράμματος των μαθητών» και έκοψε διδακτικές ώρες από την πλειοψηφία των σχολείων, Δημοτικών και Γυμνασίων, προκειμένου να προσλάβει πολύ λιγότερους αναπληρωτές απ' όσους θα χρειαζόταν για να καλυφθεί το πρόγραμμα των σχολείων που ίσχυε μέχρι τον περασμένο Ιούνη.

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί λιγότεροι σε Δημοτικά και Γυμνάσια

Με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας, την Παρασκευή 13 Μάη, στη 1 το μεσημέρι, υποδέχονται οι εκπαιδευτικοί τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τις αλλαγές στα δημοτικά σχολεία από Σεπτέμβρη, που θα σημάνουν δραστική μείωση των εκπαιδευτικών στα σχολεία και κατά συνέπεια απολύσεις (μη προσλήψεις) χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

Τις προηγούμενες βδομάδες έγινε πολλή συζήτηση γι' αυτές τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα των δημοτικών σχολείων που έφερε το υπουργείο Παιδείας με Υπουργική Απόφαση, αλλά και για τους όρους λειτουργίας των νηπιαγωγείων από Σεπτέμβρη, μετά και τη σχετική ρύθμιση που ψηφίστηκε μέσα στο νομοσχέδιο για την Ερευνα. Κι ενώ όλες αυτές οι ρυθμίσεις αποκαλύπτουν την προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί τα τεράστια κενά στην Εκπαίδευση με λιγότερους εκπαιδευτικούς, ο υπουργός Παιδείας επιχείρησε - μιλώντας στη Βουλή στις 5 Μάη - να εμφανίσει ότι οι αλλαγές που φέρνει, υπαγορεύονται από παιδαγωγικά κριτήρια.

Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα από το 2010 και μετά, το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού στα σχολεία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, αφού οι διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών είναι πρακτικά μηδενικοί. Ακόμα και μετά τις τεράστιες περικοπές σε προσωπικό, στις οποίες προχώρησαν όλες οι κυβερνήσεις των  τελευταίων ετών, με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, την αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα (25άρια-28άρια τμήματα) και την αύξηση ωραρίου στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τα στοιχεία από την τελευταία συνεδρίαση του Κ.Υ.Σ.Δ.Ε. είναι αποκαλυπτικά: σε 94.813 θεσμοθετημένες οργανικές θέσεις στη Δ/θμια Εκπαίδευση αντιστοιχούν 70.601 υπηρετούντες εκπαιδευτικοί! Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζεται και στην Π/θμια Εκπαίδευση.

Όσοι συμμετείχαν στη συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας (17/2/16), στο πλαίσιο της κινητοποίησης ΔΟΕ - ΟΛΜΕ - Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, σωματείων Εκπαιδευτικών, έμειναν πραγματικά άφωνοι όταν ο εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΔΣ της ΔΟΕ εξαπέλυσε μια απρόσμενη λεκτική επίθεση σε εκπροσώπους των απολυμένων εργαζομένων στα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης.

Το «έγκλημα» της εκπροσώπου των απολυμένων εργαζομένων, οι οποίοι μένουν στο δρόμο επειδή η κυβέρνηση κλείνει τα προγράμματα των ΚΔΒΜ, ήταν ότι στην αρχή της παρέμβασής της ευχαρίστησε το ΠΑΜΕ, για τη στήριξή του στο δίκαιο αγώνα που δίνουν.

Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, αφού διέκοψε επανειλημμένα τη νεαρή συναδέλφισσα, της έκανε και μάθημα με υποδείξεις του τύπου «...να ζητήσεις ευχαριστώ από τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, όχι από το ΠΑΜΕ, κανονικά δεν έπρεπε να είσαι εδώ..., από ποιον πήρες άδεια...».

Φυσικά, είναι δικαίωμα του καθενός, θα έλεγε κανείς, να κάνει «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» και να «χτυπάει προσοχή» μπροστά στον εκάστοτε υπουργό. Ομως, η επίθεση σε νέους ανθρώπους που διεκδικούν τη ζωή τους, είναι τουλάχιστον αθλιότητα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

Φαίνεται ότι ορισμένοι κρατάνε γερά δεμένο τον «ομφάλιο λώρο» που τους συνδέει με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, δεν ξεχνάνε τα «χούγια» τους. Τόσα χρόνια πλάι - πλάι με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε κοινά ψηφοδέλτια σε δεκάδες σωματεία, στα συλλαλητήρια που στήριζαν τις κυβερνητικές διαπραγματεύσεις και τις «κόκκινες» γραμμές του Τσίπρα, δεν ξεχνιούνται εύκολα. Τώρα ανακάλυψαν το μείζον πρόβλημα στα λεγόμενα μιας απολυμένης εργαζόμενης στη συνάντηση με τον υπουργό!

Πολλή μιζέρια... και αντι-ΠΑΜΕ εμμονές από κάποιους, σε μια περίοδο που η οργάνωση της πάλης απέναντι στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ χρειάζεται να δυναμώσει, που μπορεί και πρέπει να βρεθούν στο δρόμο του αγώνα ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι, ειδικά νέοι, άνεργοι και ελαστικά εργαζόμενοι, δοκιμάζοντας τη δύναμη του κοινού ταξικού αγώνα!

Τον Δεκέμβρη του 2015 ολοκληρώθηκαν οι αρχαιρεσίες σε ένα μεγάλο αριθμό Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (60 στους 135, οι 28 στην Αττική) και ΕΛΜΕ (62 στις 87, 16 στην Αττική).

Το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών που στηρίζουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο χώρο της Εκπαίδευσης σημείωσε άνοδο 1,64% πανελλαδικά στις ΕΛΜΕ (1,96% στην Αττική), σημειώνοντας ποσοστό 16,34% (18,66% Αττική) και 1% πανελλαδικά στους ΣΕΠΕ (1,68% Αττική), σημειώνοντας ποσοστό 20,55% (26,6% Αττική).

Οι φετινές εκλογές για τα ΔΣ των σωματείων πραγματοποιήθηκαν σε πολύ διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Θα λέγαμε ότι οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές ακόμα και από τις αρχές του καλοκαιριού του 2015, οπότε πραγματοποιήθηκαν τα συνέδρια των ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κινούνταν στον αστερισμό της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και του «περήφανου ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα που τελικά έγινε ΝΑΙ στο 3ο μνημόνιο.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τους ΑΝΕΛ), ως κυβέρνηση πια, κάνει αγώνα δρόμου όχι για το στόχο της «πρώτη φορά Αριστεράς», αλλά για να υλοποιήσει, για λογαριασμό των μεγάλων συμφερόντων, της ΕΕ, του ΔΝΤ, των μονοπωλίων έναν ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων στο πλαίσιο της εφαρμογής του 3ου μνημονίου. Συνεχίζει, σαν τιμονιέρης τώρα και όχι σαν «αγωνιστική αντιπολίτευση», να οδηγεί το τρένο της αντιλαϊκής πολιτικής στις ίδιες ράγες που ακολούθησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής: Το νέο Ασφαλιστικό που στέλνει στα 67 χρόνια τους εκπαιδευτικούς στην τάξη, το νέο μισθολόγιο - σφαγείο στο Δημόσιο, την κατάσταση που αντιμετωπίσαμε με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, με τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς, τα άδεια ταμεία των Σχολικών Επιτροπών.

Μιλούν στον «Ρ» εκπαιδευτικοί που εργάζονται ως αναπληρωτές

 Χιλιάδες εκπαιδευτικοί εργάζονται και ζουν σε καθεστώς περιπλάνησης κάθε χρόνο καλύπτοντας πάγιες ανάγκες της εκπαίδευσης. Η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση, με αναπληρωτές που προσλαμβάνονται το φθινόπωρο, απολύονται το καλοκαίρι, με άγνωστο το αν και πού θα εργαστούν την επόμενη χρονιά, έχει πολλαπλές επιπτώσεις και στη ζωή των ίδιων και στην εκπαιδευτική διαδικασία, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα για μόνιμο προσωπικό στα σχολεία που θα εξασφαλίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και λειτουργία των σχολείων.

Σήμερα, αντί ο ρόλος του αναπληρωτή εκπαιδευτικού να είναι αυτός που υποδηλώνει η λέξη, δηλαδή η προσωρινή αντικατάσταση των μόνιμων εκπαιδευτικών που θα έπρεπε να απουσιάσουν από το σχολείο λόγω ασθένειας, λόγω εγκυμοσύνης ή άλλων λόγων, υποκαθιστά το μόνιμο εκπαιδευτικό. Δηλαδή εκπαιδευτικοί που θα έπρεπε να εργάζονται με καθεστώς μονιμότητας για να καλύπτουν τις ανάγκες, εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.