Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα από το 2010 και μετά, το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού στα σχολεία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, αφού οι διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών είναι πρακτικά μηδενικοί. Ακόμα και μετά τις τεράστιες περικοπές σε προσωπικό, στις οποίες προχώρησαν όλες οι κυβερνήσεις των  τελευταίων ετών, με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, την αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα (25άρια-28άρια τμήματα) και την αύξηση ωραρίου στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τα στοιχεία από την τελευταία συνεδρίαση του Κ.Υ.Σ.Δ.Ε. είναι αποκαλυπτικά: σε 94.813 θεσμοθετημένες οργανικές θέσεις στη Δ/θμια Εκπαίδευση αντιστοιχούν 70.601 υπηρετούντες εκπαιδευτικοί! Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζεται και στην Π/θμια Εκπαίδευση.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής (της Ε.Ε., των επιχειρηματικών ομίλων,  και όλων των κυβερνήσεων που τους στηρίζουν),σε συνδυασμό με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις, από τη μία υποβαθμίζουν διαρκώς τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών και από την άλλη κρατούν σε ομηρία χιλιάδες συναδέλφους, που με μια βαλίτσα στο χέρι περιμένουν να δουλέψουν ως συμβασιούχοι από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα με ολιγόμηνες συμβάσεις. Χιλιάδες χαμένες ώρες, μαθήματα πανελλαδικώς εξεταζόμενα δε διδάσκονται, σε επαρχιακά, κυρίως, σχολεία το ωρολόγιο πρόγραμμα σταθεροποιείται μετά τα Χριστούγεννα, στην ειδική αγωγή διαλύεται η όποια σχέση εμπιστοσύνης μπορεί να δημιουργήσει ο εκπαιδευτικός με το μαθητή, στοιχείο απαραίτητο για την εκπαίδευση παιδιών με ειδικές ανάγκες, πάνω από 180.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες και 60.000 περίπου προνήπια είναι έξω από τη δημόσια εκπαίδευση.

Χιλιάδες συνάδελφοι σε ηλικίες που, πλέον, φτάνουν και τα 50 έτη, δε μπορούν να κάνουν οποιοδήποτε προγραμματισμό, οικογένειες χωρίζονται στα τέσσερα σημεία της επικράτειας, αρκετοί δεν έχουμε στοιχειώδη περίθαλψη, επίδομα ανεργίας, ενώ και με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, η σύνταξη αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.

Και η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛΛ., όπως και οι προηγούμενες, μας εμπαίζει, αφού με αόριστο τρόπο εξαγγέλλει διορισμούς μόνιμου προσωπικού, που ο αριθμός τους δεν καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες αλλά και πρακτικά δεν υλοποιούνται. Τους 10.000, «συμφωνημένους» με τους «θεσμούς», διορισμούς της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαδέχτηκαν οι 20.000 υποτιθέμενοι διορισμοί της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛΛ. σε βάθος τριετίας.

Σα να μην έφτανε η κοροϊδία, παίζουν και το βρόμικο παιχνίδι της διάσπασης των συναδέλφων μέσα από τα κριτήρια των υποτιθέμενων διορισμών. Οξύνουν έτσι την πάγια πληγή του κλάδου, της πολυδιάσπασης των συμβασιούχων σε ομάδες (προϋπηρεσία, επιτυχόντες Α.Σ.Ε.Π., κάτοχοι μεταπτυχιακού, παιδαγωγική επάρκεια κ.τ.λ.). Χαρακτηριστικό είναι ότι αμέσως μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, άνοιξε ολόκληρη συζήτηση και διαπάλη ανάμεσα στις διάφορες ομάδες που λειτουργούν στον κλάδο (24μηνίτες, 30μηνίτες κ.τ.ο.) για τα κριτήρια των διορισμών προκαλώντας έναν άγριο «εμφύλιο» μεταξύ των συναδέλφων και με διάφορα δικηγορικά γραφεία σαν τα κοράκια να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτή την κατάσταση, κοροϊδεύοντας, μια και ισχυρίζονταν ότι το πρόβλημα θα λυθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων. Το αποτέλεσμα ήταν αποκαλυπτικό: ούτε ένας διορισμός μόνιμου εκπαιδευτικού, περίπου 21.000 συμβασιούχοι (14.000 Π/θμία, 7.000 Δ/θμια) με ένα μήνα καθυστέρηση, αφού η πρώτη φάση προσλήψεων ξεκίνησε τέλος Σεπτέμβρη). Στην πρόσφατη συνάντηση των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ με τον Υπ. Παιδείας επιβεβαιώθηκε ο εμπαιγμός και η κοροϊδία της κυβέρνησης. Δεν υπήρξε, για μια ακόμα φορά, καμία δέσμευση για μόνιμους διορισμούς ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες.

Αυτές οι αντιλήψεις αφοπλίζουν το κίνημα, το αποπροσανατολίζουν, είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης. Αντί λοιπόν το κίνημα να διεκδικήσει άμεσα διορισμούς μόνιμου προσωπικού, ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, διορισμοί που είναι στην πραγματικότητα πολλοί περισσότεροι από αυτούς που δίνει το Υπουργείο και οι υπηρεσίες του, αν ικανοποιηθούν πάγια αιτήματα (15άρια τμήματα στα νηπιαγωγεία, Α και Β Δημοτικού, 20άρια τμήματα στις υπόλοιπες τάξεις του Δημοτικού, στα Γυμνάσια και τη Γενική Παιδεία των Λυκείων, 15άρια στους προσανατολισμούς, 10αρια στα εργαστήρια των ΕΠΑ.Λ.), ασχολείται με το ποιοι συνάδελφοι θα καλύψουν τους ελάχιστους, υποτιθέμενους διορισμούς. Καλλιεργούν έτσι συνειδητά το συντεχνιασμό, τη διάσπαση, οδηγούν τον κάθε συμβασιούχο να κοιτάει εξατομικευμένα το πρόβλημά του, με βάση τα «προσόντα» του. Τεράστιες ευθύνες έχει και η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ που έχει μπει σε αυτό το παιχνίδι του Υπουργείου με τις αποφάσεις της στο τελευταίο συνέδριο.

Η μοναδική λύση, το μοναδικό αίτημα που καλύπτει τις ανάγκες, κρατά ενωμένο τον κλάδο, δίνει λύση στα μεγάλα προβλήματα που ζούμε οι χιλιάδες συμβασιούχοι , που απαντά στην ανάγκη να καλυφθούν άμεσα όλα τα κενά, είναι το αίτημα για  μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών, για μόνιμη και σταθερή δουλεία για όλους, για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

 Η πραγματικότητα είναι ότι, τα κενά στην εκπαίδευση, με βάση τους υπολογισμούς του ίδιου του Υπουργείου, και όχι τα πραγματικά που είναι σαφώς πιο αυξημένα, είναι πολύ περισσότερα από τον αριθμό των συμβασιούχων που έχουν δουλέψει τα τελευταία χρόνια στα σχολεία.

Μονόδρομος για εμάς τους συμβασιούχους είναι η συμμετοχή μας στις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους, η διεκδίκηση αιτημάτων που μπορούν να διευκολύνουν την κατάσταση που ζούμε σήμερα (σίτιση, μεταφορές, επίδομα ανεργίας και υγειονομική κάλυψη για όλους, στέγαση), η πάλη μας για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών μέσα από μαζικούς διορισμούς μόνιμου προσωπικού. Η συμμετοχή μας στο κίνημα με αυτή τη γραμμή πάλης, που συγκρούεται με την κυβέρνηση, διεκδικεί τις πραγματικές ανάγκες μας, δεν πέφτει στην παγίδα των ελιγμών του Υπουργείου, μπορεί να ενώσει τον κλάδο, να τσακίσει συντεχνιακές-διασπαστικές αντιλήψεις, να συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή συσχετισμών στο κίνημα.

Αντρέας Καργόπουλος

Αναπληρωτής Καθηγητής - Μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών