Εδώ και πάνω από ένα μήνα, μια σειρά Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, συνδικάτα, συνδικαλιστές δίνουν τη μάχη για την επιτυχία του πανελλαδικού - παλλαϊκού συλλαλητηρίου την 1η του Νοέμβρη στην Αθήνα και της δίμηνης αγωνιστικής καμπάνιας.

Στο πλαίσιο της παρέμβασης και με οδηγό το σύνθημα «ήρθε η ώρα ν' ακουστεί και η δική μας φωνή, η φωνή του λαού, η φωνή των χιλιάδων βασανισμένων, των απολυμένων, των ανέργων», οργανώθηκαν και οργανώνονται εκατοντάδες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις από εργατικά συνδικάτα, φορείς των αγροτών, των ΕΒΕ, της νεολαίας, να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα που θα ανακουφίζουν το λαό από τα μεγάλα προβλήματα που τον πνίγουν.

Εργάτες - υπάλληλοι - άνεργοι - αυτοαπασχολούμενοι - αγρότες - γυναίκες - νέοι και νέες ενώνουν τη φωνή τους, για να δώσουν μια μεγάλη λαϊκή, εργατική απάντηση, για να δείξουν τη δύναμή τους.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ απευθύνθηκαν και απευθύνονται σε όλα τα συνδικάτα, χωρίς προκαταλήψεις και κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους να δώσουν το «παρών», να πάρουν μέρος στη μεγάλη αυτή λαϊκή κινητοποίηση.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Με ένα σημαντικό, μαζικό και συλλογικό αγώνα οι δημόσιοι υπάλληλοι προσπαθούν τους τελευταίους μήνες να παρεμποδίσουν εκτός των άλλων και το κυβερνητικό μέτρο της λεγόμενης αξιολόγησης.

Σ’ αυτόν τον αγώνα σωματεία, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δίνουν όλες τους τις δυνάμεις ώστε να αποτρέψουν τα σχέδια της κυβέρνησης, να αναδείξουν το πραγματικό αντιδραστικό περιεχόμενο της αξιολόγησης, να αποδείξουν ότι αποτελεί ένα ακόμη αντιλαϊκό μέτρο που στρέφεται ενάντια στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Στην προσπάθειά τους αυτή απέναντί τους δεν έχουν μόνο την κυβέρνηση, αλλά και συνδικαλιστικές ηγεσίες σαν αυτές της ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕ-ΟΤΑ, που στη γενική τους κατεύθυνση υιοθετούν την γραμμή της κυβέρνησης για την αξιολόγηση, αλλά και το αντιδραστικό περιεχόμενο της αξιολόγησης.

Μόλις πρόσφατα η Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ με τις ψήφους των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ / ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ (πρώην ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ Μπαλασόπουλος) πήρε απόφαση υπέρ της αξιολόγησης. Μάλιστα η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ/πρώην ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ Μπαλασόπουλος, ΔΑΚΕ, ΑΣΚ ΟΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ) έκανε ένα βήμα παραπέρα και κατέθεσε πρόταση προς την κυβέρνηση για το πώς θα γίνει μια «καλή αξιολόγηση», στο πλαίσιο των σημερινών κρατικών δομών και της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής.

Η όποια κριτική ασκούν αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στο ζήτημα της αξιολόγησης έχει να κάνει με επιμέρους πλευρές του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ριζοσπάστης 12-04-2014

Η Εργατική Επιτροπή του ΝΑΡ εξέδωσε ανακοίνωση για το άρθρο του ριζοσπάστη που είχε τίτλο «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί ανοιχτά σε απεργοσπασία στις 9 Απρίλη». Στην ανακοίνωσή του το ΝΑΡ κατηγορεί το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» ότι τους συκοφαντεί, όταν μέσα από τις στήλες του αποκαλύπτει τον υπονομευτικό και απεργοσπαστικό τους ρόλο στη γενική απεργία στις 9 Απρίλη, τον τυχοδιωκτικό τους ρόλο στο κίνημα και γενικότερα το γεγονός ότι κινούμενοι στην ίδια γραμμή πλεύσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, βάζουν πλάτη στην οικοδόμηση του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που επί της ουσίας είναι η νεκρανάσταση του παλιού κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στην ίδια ανακοίνωση η Εργατική Επιτροπή του ΝΑΡ ισχυρίζεται πως «είναι ψέμα ότι οι δυνάμεις της... ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν ψήφισαν τη Γενική Απεργία της 9 Απρίλη... κατέθεσαν άλλη πρόταση... Η αλήθεια είναι ότι οι εκπρόσωποι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ δεν ψήφισαν την πρόταση των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ». Δηλαδή, την πρόταση για γενική απεργία στις 9 Απρίλη. Πουθενά λοιπόν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είχαν στην πρότασή τους γενική απεργία στις 9 Απρίλη. Πουθενά!

Για τις εξελίξεις στο Δημόσιο και την αντιπαράθεση των δυο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Αλέκο Αρβανιτίδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και εκλεγμένο στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ.

-- Οι ανατροπές στο Δημόσιο είναι ψηλά στη λίστα των μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση. Πού αποσκοπούν αυτές οι αλλαγές; Αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο;

-- Πρόκειται για αλλαγές αντιλαϊκού - αντιδραστικού περιεχομένου, που σκοπό έχουν να προσαρμόσουν το αστικό κράτος στις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και να υπηρετήσουν έτσι αποτελεσματικότερα τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και γενικότερα τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Από εδώ απορρέουν τα βάσανα της λαϊκής οικογένειας, οι χιλιάδες διαθεσιμότητες και απολύσεις, το τσάκισμα των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η περικοπή συντάξεων, εφάπαξ, 13ου και 14ου μισθού, οι πλειστηριασμοί σπιτιών, η φοροληστεία κ.ά.

Κυβέρνηση και πλουτοκρατία αξιοποιούν την καπιταλιστική οικονομική κρίση, όχι μόνο για να επιταχύνουν μια σειρά από προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και για να προωθήσουν τις αναγκαίες για αυτούς αλλαγές στη δομή, τη λειτουργία και τον προσανατολισμό του αστικού κράτους. Αλλαγές σαν αυτές στα υπουργεία Ανάπτυξης και Πολιτισμού, όπου εκτός από την εκτέλεση των έργων, τώρα εκχωρούν απευθείας στους επιχειρηματικούς ομίλους και το σχεδιασμό τους, δηλαδή το σχεδιασμό της αναπτυξιακής πολιτικής, ενώ στην κυβέρνηση μένει μόνο η εποπτεία.

Είμαστε μπροστά σε εξελίξεις που διαμορφώνουν ένα κράτος πιο αυταρχικό, πιο επιθετικό απέναντι στους εργαζόμενους και το λαϊκό κίνημα, που αναβαθμίζουν τον υποστηρικτικό ρόλο του κράτους στην ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, που ιδιωτικοποιούν δομές και υπηρεσίες και που καμία σχέση δεν έχουν με το νοικοκύρεμα των δημόσιων υπηρεσιών, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, πολύ δε περισσότερο με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Αυτήν ακριβώς την αντιδραστική αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, αλλά και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων έρχεται να υπηρετήσει και η αξιολόγηση δομών, υπηρεσιών και προσώπων, το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση και την αξιολόγηση που πριν λίγες μέρες ψηφίστηκε στη Βουλή, όπως και η νέα συμφωνία κυβέρνησης - τρόικας, που σήμερα, αυτές τις ώρες, συζητιέται στη Βουλή. Από αυτή την άποψη οι αλλαγές αυτές αφορούν όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει τα περιεχόμενα του βιβλίου «η Ευρώπη σε 12 μαθήματα», που απευθύνεται σε μαθητές άνω των 15 ετών και αποτελεί πρόταση για ένταξη στο σχολικό πρόγραμμα

Ιδιαίτερο βάρος δίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση στην καλλιέργεια στους νέους, από πολύ μικρή ηλικία, των σάπιων αξιών της, στην καλλιέργεια της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής συνείδησης». Το στόχο αυτό υπηρετούν διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα που απευθύνονται τόσο σε μαθητές όσο και εκπαιδευτικούς (π.χ. teachers4europe), αλλά και έντυπο εκπαιδευτικό υλικό για όλες τις βαθμίδες, που κυκλοφορεί σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Το βιβλίο «η Ευρώπη σε 12 μαθήματα», που απευθύνεται σε μαθητές άνω των 15 ετών, στην ηλεκτρονική του μορφή φιγουράρει στην ιστοσελίδα της Κομισιόν ανάμεσα σε εκδόσεις για διάφορες ηλικίες, μαθητές και εκπαιδευτικούς, που αποτελούν προτάσεις για ένταξη στο σχολικό πρόγραμμα, βρίσκεται «καρφιτσωμένο» σε ιστοσελίδες σχολείων κ.λπ., σαν υποστηρικτικό υλικό σε προγράμματα όπως το teachers4europe που προπαγανδίζουν την ΕΕ. Το τελευταίο διάστημα, έχει εμφανιστεί και σε Λύκεια της χώρας όπου μοιράστηκε μετά από σεμινάριο καθαγιασμού της ΕΕ το οποίο - όχι τυχαία - απευθυνόταν σε μαθητές της Γ' Λυκείου που ψηφίζουν στην ευρωεκλογές, κάτι που έχουν καταγγείλει οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ και η ΟΛΜΕ.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (με τις ψήφους των ΣΥΝΕΚ-ΣΥΡΙΖΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και η ΠΟΕ-ΟΤΑ [ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ] συνυπέγραψαν και απέστειλαν στις 21/1/2014 κοινή επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz.

Ανάμεσα στα άλλα, οι συνδικαλιστικές αυτές ηγεσίες καλούν:

• «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εκπονήσει έκθεση σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να καλέσει την ελληνική κυβέρνηση να λογοδοτήσει ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και ενώπιον όλων των πολιτών της Ε.Ε., σύμφωνα με το άρθρο 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση για την παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών»,
• κατηγορούν τα όργανα της Ε.Ε. «για εκκωφαντική σιωπή στα δεινά του ελληνικού λαού» και
• «υποστηρίζουν ότι, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται μια ένωση με δημοκρατικές αξίες και αρχές, μια ένωση σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων, δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια στις μαζικές και πρωτοφανείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια κυρίως των τριών τελευταίων ετών» (μάλλον πριν πέρναγαν καλά φαίνεται οι Έλληνες εργαζόμενοι σύμφωνα με τους συντάκτες του κειμένου).

Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ απέστειλε άλλη επιστολή προς τους ευρωβουλευτές και τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου στις 3/12/2013 (αυτή τη φορά με τις ψήφους των ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ) ζητώντας την  παρέμβασή τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission), για «να σταματήσει η πολιτική των μνημονίων που διαλύει το δημόσιο σχολείο και όλα τα δημόσια κοινωνικά αγαθά στη χώρα μας».

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΠΟΕ-ΟΤΑ καλούν την Ε.Ε. να σώσει τον ελληνικό λαό από τα βάσανά του (!) και να συνετίσει την ελληνική κυβέρνηση!

Αυτήν την περίοδο (και προεκλογική για τις ευρωεκλογές), η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, με την υποστήριξη του Γραφείου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα και σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, σου στήνουν άλλη μία «μηχανή» στο πλαίσιο προγράμματος επιμόρφωσης δασκάλων, που το ονομάζουν «teachers4europe» δηλαδή «δάσκαλοι για την Ευρώπη».

Δάσκαλε...

Σε προσκαλούν να γίνεις ο προπαγανδιστής, στους μαθητές σου των Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων - δηλαδή στα παιδιά 9 έως 12 ετών που αποτελούν την επόμενη γενιά της εργατικής τάξης- των αξιών και των ιδανικών που πρεσβεύει η ΕΕ ως ιμπεριαλιστικός μηχανισμός.

Σε καλούν να διδάξεις τα παιδιά της τάξης σου, τα παιδιά που οι γονείς τους είναι άνεργοι ή απλήρωτοι, τα παιδιά που ήρθαν νηστικά στο σχολείο, που διαβάζουν σε παγωμένα σπίτια ή το πολύ με μαγκάλι και ξυλόσομπα, τα παιδιά της επαρχίας που περπατούν χιλιόμετρα ως το σχολειό αφού το κράτος τους στέρησε τη μεταφορά, πώς «...να αποτελέσουν μέλη μιας πανευρωπαϊκής κοινότητας που θα προωθεί και θα ενθαρρύνει πρωτοβουλίες σχετικές με την αξιοποίηση της Ενιαίας Αγοράς και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους».

Δάσκαλε…

Σε καλούν να γίνεις γρανάζι στην προσπάθεια των μηχανισμών της ΕΕ να παρουσιαστεί εξωραϊσμένη η λυκοσυμμαχία και οι σάπιες αξίες της στα μάτια των μαθητών σου, μέσα από τη διδασκαλία σου.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) - και όχι μόνο εκεί - καταψήφισαν τη γενική απεργία στις 6 Νοέμβρη. Και αφού πιάστηκαν στα πράσα, κυκλοφόρησαν ανακοίνωση με την οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και με ποιον τρόπο; Μα φυσικά με αυτόν που ξέρουν καλύτερα. Με χυδαία και συκοφαντική επίθεση στο ΠΑΜΕ.

Με την ανακοίνωσή τους συκοφαντούν, λοιπόν, οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ότι «οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του ΠΑΜΕ έγιναν μέρος του μηχανισμού του συστήματος...». Και ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί που με τη γραμμή τους αντικειμενικά γίνονται μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, που από κοινού με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν το κίνημα να επιλέξει κόμμα στην κυβερνητική εναλλαγή και τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, αναθέτουν στο κίνημα ρόλο στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με τα συνθήματα «να φύγει η κυβέρνηση» και στη θέση της να έρθει η «κυβέρνηση της Αριστεράς» (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ).

Συνεχίζοντας το βρώμικο πόλεμο συκοφαντούν το ΠΑΜΕ για «πλήρη ταύτισή του με τον υποταγμένο συνδικαλισμό των επίσημων ηγεσιών». Και ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί που για χρόνια συμπορεύτηκαν με τη ΓΣΕΕ και μέχρι χτες στις συγκεντρώσεις της ήταν το μόνιμο ακροατήριό της. Στην ίδια ανακοίνωση απολογούνται και ταυτόχρονα αυτοαποκαλύπτονται. Να τι λένε για την 24ωρη γενική απεργία στις 6 Νοέμβρη: «Αποκλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων και όχι η ένταση και η κορύφωσή τους», «αγώνες διαμαρτυρίας που γίνονται για συμβολικούς και μόνο λόγους», «μπορεί να συγκινήσει σήμερα η παράδοση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος της μιας 24ωρης απεργίας ανά δίμηνο ή τρίμηνο για λόγους πολιτικού συμβολισμού και συνδικαλιστικής νομιμοποίησης;».

Και ύστερα λένε ότι τους αδικούμε όταν λέμε ότι καταψήφισαν και υπονομεύουν την απεργία! Εμείς τι να πούμε; Αβυσσος η ψυχή των κολαούζων του ΣΥΡΙΖΑ...

Συνέντευξη - σύσκεψη για τις θέσεις του ΠΑΜΕ και την απάντηση του κινήματος στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης

«Η ανάγκη να οργανωθεί τώρα η πάλη για να μην περάσει το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο είναι ζωτικής σημασίας για την εργατική τάξη, αφορά όλο το λαό». Είναι το κάλεσμα που απηύθυνε το ΠΑΜΕ μέσα από την ευρεία σύσκεψη που διοργάνωσε το απόγευμα της Δευτέρας στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων, ενόψη της κατάθεσης του νομοσχεδίου με τις αντιδραστικές αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στη σύσκεψη πήραν μέρος συνδικαλιστές από δεκάδες σωματεία και ομοσπονδίες και εκπρόσωποι μιας σειράς φορέων.

Τις θέσεις του ΠΑΜΕ και την απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στο νομοσχέδιο παρουσίασε ο Αλέκος Αρβανιτίδης, μέλος της ΕΓ του Μετώπου. Οπως τονίστηκε, «το θέμα αφορά πρώτα και κύρια την εργατική τάξη. Εχει να κάνει με το τσάκισμα των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων των παιδιών της με τη διαπαιδαγώγηση και εν τέλει με τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου. Κρίσιμο ζήτημα  είναι η ενημέρωση των εργαζομένων το να μάθουν τι σημαίνει αυτό το νομοσχέδιο για τα παιδιά τους, τι επιπτώσεις έχει για τη μόρφωσή τους, για το μέλλον τους. Η σημερινή σύσκεψη και πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ έχει ακριβώς αυτό τον χαρακτήρα», πρόσθεσε.

Οπως αναφέρει το ΠΑΜΕ, «οι εργάτες δεν μπορούν να αφήσουν την υπόθεση της μόρφωσης και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους στα χέρια και στα νύχια της αστικής τάξης. Τα μυαλά και οι ψυχές των παιδιών μας δεν μπορεί να διαπλάθονται από τους ιθύνοντες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, από τους μέντορες της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η υπόθεση της μόρφωσης των παιδιών μας είναι πρώτα και κύρια υπόθεση δική μας, υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος. Μας αφορά λοιπόν και το ποιοι μαθαίνουν και το τι μαθαίνουν τα παιδιά μας».

Αθήνα, Τρίτη 18-6-2013

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Φίλες και Φίλοι

Και από τη σημερινή μας σύσκεψη θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ που συνεχίζεται για 8η μέρα. Καταγγέλλουμε την απόφαση της τρικομματικής κυβέρνησης που με τις μεθόδους και πρακτικές του δόγματος “νόμος και τάξη” αποφάσισε να ρίξει μαύρο στις οθόνες, να κλείσει την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία και να πετάξει στο δρόμο πάνω από 2.500 εργαζόμενους σε αυτήν. Το ίδιο ετοιμάζεται να κάνει η κυβέρνηση και σε χιλιάδες άλλους εργαζόμενους στο δημόσιο.

Mε απόφαση του Υπουργείου Παιδείας στις 13/03/2013 (αρ.Πρωτ. 35585/Γ1) και θέμα: «21η Μαρτίου - Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού» ορίζεται το εξής:

«Με αφορμή την ημέρα αυτή καλούνται όλες οι σχολικές μονάδες Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης να αφιερώσουν την Τετάρτη 20/3 ή την Πέμπτη 21/3/2013 μια διδακτική ώρα (με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων) σε δράσεις – συζητήσεις – εκδηλώσεις κατά του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων».

Προεδρικό Διάταγμα για την «αξιολόγησητου εκπαιδευτικού». Για να το κατανοήσουμε πρέπει να το εντάξουμε στο πλαίσιο που έχει ήδη διαμορφωθεί για τη λειτουργία του «νέου σχολείου» που αφορά νόμους, εγκυκλίους, υπουργικές αποφάσεις, νέα σχολικά βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, ευρωπαϊκά προγράμματα, παρεμβάσεις επιχειρήσεων κ.λπ. Στο άρθρο αυτό όμως θα ασχοληθούμε με το ερώτημα: Γιατί ελέγχουν και εξετάζουν τον εκπαιδευτικό;

Μήπως δεν υπάρχει μια ορισμένη αποτίμηση από αυτό που ονομάζουμε «σχολική κοινότητα» για το έργο του δασκάλου και του καθηγητή; Μήπως ανάμεσα στους γονείς δεν υπάρχει μια αντίληψη, μερικές φορές και στρεβλή, για τον «καλό εκπαιδευτικό», μήπως το ίδιο δεν ισχύει - με διαφορετικά πράγματι κριτήρια - και για τους μαθητές;

Γιατί λοιπόν το αστικό κράτος αξιολογεί τον εκπαιδευτικό;

Η 8^η Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!

Ακόμα κι αν δεν το ήξερες, ίσως έχεις παρατηρήσει ότι τη μέρα αυτή μερικοί προσφέρουν στις γυναίκες λουλούδια, άλλοι τους εύχονται Χρόνια Πολλά και, αν είσαι από εκείνους που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, μπορεί να πρόσεξες ότι κάποιοι μιλούν για τα «δικαιώματα της γυναίκας».

Όλα αυτά σίγουρα σε έχουν μπερδέψει!

Μα γιατί να υπάρχει γιορτή για τη γυναίκα;… έχεις αναρωτηθεί.

Πρώτα-πρώτα, χρειάζεται να ξέρεις ότι η 8^η Μάρτη δεν είναι μια τυχαία μέρα!

Στις 8 του Μάρτη, πριν από 156 χρόνια (το 1857), οι γυναίκες που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη, οι φάντρες δηλαδή και οι ράφτρες, έκαναν μια μεγάλη απεργία.

Τι ζητούσαν αυτές οι γυναίκες;…

Θα σου φανεί περίεργο αλλά, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, πληρώνονταν λιγότερο! Δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα μέσα σε απίστευτα άθλιες συνθήκες.

Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Εκτόρ Μαλό «Με οικογένεια», σίγουρα πήρες μια ιδέα για το ποια ήταν η ζωή τους, αφού μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφει ένα κλωστήριο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Τα εργοστάσια της βαμβακουργίας απασχολούσαν κυρίως γυναίκες εργάτριες, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες όπως η δική σου, είτε βρίσκονταν στη Γαλλία είτε στην Αγγλία είτε στην Αμερική.

Οι εργάτριες, λοιπόν, της Νέας Υόρκης ζητούσαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και καθημερινά χτυπιούνταν από την αστυνομία. Αλλά γιατί;… μπορεί πάλι να αναρωτηθείς. Γιατί να χτυπάει η αστυνομία τις γυναίκες αυτές αφού ζητούσαν μόνο το δίκιο τους;…

Είναι απλό. Αν δέχονταν να πληρώνουν παραπάνω τις γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά τους, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δε τους σύμφερε ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους. Η απεργία αυτή δεν ήταν η πρώτη. Υπήρξαν και αρκετές άλλες στο παρελθόν (η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία είχε γίνει το 1820 στη Νέα Αγγλία) με μεγάλη επιτυχία που κατατρόμαξε τις αρχές. Έτσι, οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους και την αστυνομία και τους δικαστές, όπως και σήμερα…

Το Π.Δ. για την αξιολόγηση δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες, δίνει αποστομωτική απάντηση σε όλους εκείνους που σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο μιλούσαν για καλή και κακή, εσωτερική και εξωτερική, τιμωρητική και μη τιμωρητική... αξιολόγηση. Μία είναι η αξιολόγηση στην ταξική κοινωνία που ζούμε. Είναι εργαλείο στα χέρια του αστικού κράτους για να περάσουν οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που:

• Σπάνε τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και διαφοροποιούν ταξικά το περιεχόμενό της.

• Οργανώνουν και στελεχώνουν το σχολείο ως διοικητική μονάδα που διαμορφώνει εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αναζητάει πόρους και αξιολογείται από την αγορά. Μεταφέρουν το κόστος και την ευθύνη της μόρφωσης στις πλάτες της οικογένειας.

• Ξεδιαλέγουν και διαχωρίζουν τα παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών από νωρίς, τα στέλνουν μέσω της ψευτοκατάρτισης στην εκμετάλλευση. Αυξάνουν τον αριθμό εκείνων που οδηγούνται στην εγκατάλειψη του σχολείου.

• Ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις και των εκπαιδευτικών, τσακίζουν συθέμελα πτυχίο και σπουδές.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Όπως όλοι ξέρουμε, έχει κατατεθεί το Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού. Οι ώρες είναι κρίσιμες. Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση, ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στη μισθολογική καθήλωση, ενάντια στο σχολείο της αγοράς είναι μπροστά μας.

Γι’ αυτό το λόγο, θέλουμε να σε ενημερώσουμε για τα όσα συζητήθηκαν στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, το τι είπε η κάθε παράταξη, που κατά τη γνώμη μας είναι αποκαλυπτικά. Αποδεικνύουν ότι η ΟΛΜΕ δεν έχει θέση κατά της αξιολόγησης. Αντίθετα, η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) παίρνει απόφαση για συμμετοχή σε διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχει πάρει καμιά απόφαση για το πώς θα εμποδίσουμε με πρακτικά μέτρα την εφαρμογή της αξιολόγησης! Σημειώνουμε ότι ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ έχουν καταψηφίσει κάθε σχετική πρόταση του ΠΑΜΕ στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, ακόμα και αυτή που έχει ψηφίσει το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ μετά από πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ…

Αφήνουν τον κλάδο απροετοίμαστο μπροστά στη μάχη!

1. Η αγανάκτηση των εργαζομένων του Μετρό από την κυβερνητική πολιτική που τους καταργεί τη Συλλογική Σύμβαση, τσακίζει τους μισθούς και τους συκοφαντεί προκλητικά και προσβλητικά είναι δικαιολογημένη και δε χωράει συζήτηση ότι έπρεπε να αντισταθούν. Ο αγώνας τους ήταν και δίκαιος και επιβεβλημένος.
    
2. Ας μην πανηγυρίζει η κυβέρνηση και τα αφεντικά της γιατί υποχρέωσε, με το μαχαίρι στο λαιμό, τους εργαζόμενους να γυρίσουν στη δουλειά τους.
   Η εργατική τάξη θα διδάσκεται κάθε μέρα από την πείρα της και θα ορθώσει την οργανωμένη δύναμή της στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τότε θα μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.