ΟΓΕ

8η Μάρτη 2017 Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (ανακοίνωση & υλικό)

Αγωνιστικός Χαιρετισμός προς όλες τις συναδέλφισσες εκπαιδευτικούς

Συναδέλφισσες,

Με αφορμή την επέτειο της 8ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, η Πανελλαδική Γραμματεία των Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στέλνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις συναδέλφισσες που κάτω από δύσκολες συνθήκες δίνουν τη μάχη της μόρφωσης των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

Ιδιαίτερα χαιρετίζουμε τις συναδέλφισσες αναπληρώτριες, που, κάθε χρόνο και για πολλά χρόνια, διασχίζουν τη χώρα και κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες (προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές...) εργάζονται για κάποιους μήνες μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, χωρίς να έχουν δικαίωμα ούτε να αρρωστήσουν, για να ξαναμπούν στον ίδιο κύκλο την επόμενη χρονιά! Τους λέμε: Μην το βάζετε κάτω!

ΟΓΕ: Πείρα από τη συζήτηση της ΟΓΕ με μαθήτριες και μαθητές σε σχολεία

Τους χώρους των σχολείων, τις μαθήτριες και τους μαθητές συμπεριέλαβε στο σχεδιασμό της για πλατύ άνοιγμα στις γυναίκες, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Οι προσπάθειες των Συλλόγων και των Ομάδων οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις σε εκδηλώσεις - συζητήσεις με μαθήτριες και μαθητές, που τροφοδότησαν την ΟΓΕ με σημαντική πείρα. Για πλευρές της πείρας αυτής μιλούν στον «Ρ» η Εύη Κοντόρα και η Πόπη Ξεκαλάκη, μέλη του προεδρείου της ΟΓΕ.

-- Η προσπάθεια της ΟΓΕ να απευθυνθεί στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας δεν είναι καινούργια. Από ποιο σημείο έπιασαν το νήμα οι φετινές πρωτοβουλίες;

- Π. Ξ.: Είναι σωστό πως η προσπάθεια της ΟΓΕ να συζητήσει με μαθήτριες και μαθητές δεν ξεκίνησε τώρα, ούτε έχει ευκαιριακό και πρόσκαιρο χαρακτήρα. Αλλωστε πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση είναι κομβική - βασική περίοδος για τη ζωή των κοριτσιών και τη μετέπειτα πορεία τους στην παραγωγική διαδικασία, αλλά και τη λειτουργία τους σαν μητέρες, στις οικογενειακές και κοινωνικές τους σχέσεις. Το ενδιαφέρον των Συλλόγων και των Ομάδων μας έχει στο επίκεντρό του τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, άρα δεν θα μπορούσαν να απουσιάσουν από την προσοχή μας και οι μαθήτριες, η νεολαία των λαϊκών οικογενειών.

Θεατρική παράσταση, τιμώντας την μέρα της γυναίκας

Οι επιτροπές εκπαιδευτικών νότιας Αθήνας και Πειραιά του Π.Α.ΜΕ τιμώντας την ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑΣ,

σας προσκαλεί σε μια εξαιρετική θεατρική «ΕΞΟΔΟ», στην ομώνυμη παράσταση - ντοκουμέντο, από την θεατρική ομάδα  Anima.

την ΚΥΡΙΑΚΗ, 22 ΜΑΡΤΙΟΥ, στις 5μ.μ, στο θέατρο «ΘΗΣΕΙΟΝ» (Τουρναβίτου 7,Ψυρρή)

Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ. Δηλώσεις συμμετοχής στο 6976404853, μέχρι την Πέμπτη, 19 Μαρτίου.

ΣΕΠΕ Χίου: Εκδήλωση για την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Το Σωματείο μας από κοινού με το Σύλλογο Γυναικών Χίου και το Σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων κι εμποροϋπαλλήλων Χίου, με αφορμή την 8η Μάρτη (Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας), διοργανώνει εκδήλωση τιμής για τη γυναίκα.

Σας καλούμε το Σάββατο 14/3/15, στις 6μ.μ. στον Οίκο Χίου Διδασκάλου στην εκδήλωση αυτή, με θέμα: «Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει και μας στερούν ΕΕ και κυβερνήσεις». Θα μιλήσουν εκπρόσωποι των φορέων.

Όποιος συνάδελφος ή συναδέλφισσα επιθυμεί μπορεί να πάρει το λόγο.

Επισυνάπτεται αφίσα της εκδήλωσης για την προβολή της σε όλα τα Σχολεία – Νηπιαγωγεία.

Μετά τις ομιλίες θ’ ακολουθήσει η προβολή της ταινίας «Ψωμί και τριαντάφυλλα» του Κεν Λόουτς.

Επιτροπή Εκπαιδευτικών Μεσογείων - Λαυρεωτικής: Πολιτισιτκή Εκδήλωση

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Τιμώντας την 8η Μάρτη Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, και η Επιτροπή του Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών Μεσογείων – Λαυρεωτικής καλούν εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές εργαζόμενους –ες, άνεργους –ες, νέους και νέες την Κυριακή 15/3/15 στο πολιτιστικό κέντρο «Β. Ρώτας» στην πλατεία της Ν. Μάκρης στις 11.30 π.μ. σε μια πολιτιστική εκδήλωση και συζήτηση με θέμα:

«Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει»

8 Μάρτη, τιμάμε την παγκόσμια μέρα της γυναίκας! Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει και μας στερούν Ε.Ε. και κυβερνήσεις!

Εργαζόμενη, άνεργη, αγρότισσα, αυτοαπασχολούμενη, μετανάστρια, νέα γυναίκα

 Η 8η Μάρτη : 
  • Είναι η φωνή της φάντρας και της ράφτρας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας λιγότερες ώρες στο εξαντλητικότους ωράριο, ίσο μισθό για την ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες !
  • Είναι η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της Συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!
  • Είναι η φωνή η δική μας, η φωνή όλων των γυναικών που αγωνιούμε για το παρόν και το μέλλον των οικογενειών μας!
 8η Μάρτη 2015 : Η δική μας αξιοπρέπεια είναι ο αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει! 
Μας λένε ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, άρα δεν πρέπει να την αμφισβητούμε, δηλαδή να δεχόμαστε με «αξιοπρέπεια» τα δεσμά της. 
Έχουμε συνείδηση ότι ο εργαζόμενος λαός παράγει όλο το πλούτο. Δεν ανεχόμαστε την εκμετάλλευση και την καταπίεση!
Μαχητικά διεκδικούμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Δεν συμβιβαζόμαστε με τις κατακτήσεις που μας πήραν πίσω τη περίοδο της κρίσης και στο όνομα του χρέους. Ένα χρέος που δεν είναι του λαού, αλλά των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους.
  • Αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας.
    • Πλήρης, δωρεάν προληπτικός έλεγχος και διαγνωστικές εξετάσεις, φάρμακα για όλες τις γυναίκες, χωρίς περικοπές και εξαιρέσεις.
    • Κρατική χρηματοδότηση και ανάπτυξη υπηρεσιών και δομών για τη στήριξη της μάνας και του παιδιού, της οικογένειας, για την προσχολική αγωγή, τα Αμεα και τους ηλικιωμένους.
  • Μέτρα αναγνώρισης του κοινωνικού ρόλου της μητρότητας.
    • Επαναχορήγηση του επιδόματος τοκετού σε όλες τις γυναίκες και των επιδομάτων σε Αμεα, χρονίως πάσχοντες, πολύτεκνες γυναίκες και μονογονεϊκές οικογένειες.
    • Άδεια μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες και επίδομα μητρότητας για αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες.
  • Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
    • Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στο όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες.
    • Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των Ταμείων από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία.
  • Ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειές μας.
    • Η παραγωγικότητα της εργασίας έχει αυξηθεί και υπάρχει δυνατότητα να δουλεύουμε όλες και όλοι, με λιγότερο χρόνο εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς.
    • Να μην καταργηθεί η Κυριακή ως Αργία.
    • Να καταργηθούν οι νόμοι που προωθούν και ενισχύουν όλες τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

8 Μάρτη: Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας

Η 8η Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!

Ακόμα κι αν δεν το ήξερες, ίσως έχεις παρατηρήσει ότι τη μέρα αυτή μερικοί προσφέρουν στις γυναίκες λουλούδια, άλλοι τους εύχονται Χρόνια Πολλά και, αν είσαι από εκείνους που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, μπορεί να πρόσεξες ότι κάποιοι μιλούν για τα «δικαιώματα της γυναίκας».

 Όλα αυτά σίγουρα σε έχουν μπερδέψει! Μα γιατί να υπάρχει γιορτή για τη γυναίκα;… έχεις αναρωτηθεί.

Πρώτα-πρώτα, χρειάζεται να ξέρεις ότι η 8η Μάρτη δεν είναι μια τυχαία μέρα!

Στις 8 του Μάρτη, πριν από 157 χρόνια (το 1857), οι γυναίκες που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη, οι φάντρες δηλαδή και οι ράφτρες, έκαναν μια μεγάλη απεργία.

Τι ζητούσαν αυτές οι γυναίκες;…

Θα σου φανεί περίεργο αλλά, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, πληρώνονταν λιγότερο! Δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα μέσα σε απίστευτα άθλιες συνθήκες.

Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Εκτόρ Μαλό «Με οικογένεια», σίγουρα πήρες μια ιδέα για το ποια ήταν η ζωή τους, αφού μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφει ένα κλωστήριο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Τα εργοστάσια της βαμβακουργίας απασχολούσαν κυρίως γυναίκες εργάτριες, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες όπως η δική σου, είτε βρίσκονταν στη Γαλλία είτε στην Αγγλία είτε στην Αμερική.

Οι εργάτριες, λοιπόν, της Νέας Υόρκης ζητούσαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και καθημερινά χτυπιούνταν από την αστυνομία. Αλλά γιατί;… μπορεί πάλι να αναρωτηθείς. Γιατί να χτυπάει η αστυνομία τις γυναίκες αυτές αφού ζητούσαν μόνο το δίκιο τους;…

Είναι απλό. Αν δέχονταν να πληρώνουν παραπάνω τις γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά τους, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δε τους σύμφερε ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους. Η απεργία αυτή δεν ήταν η πρώτη. Υπήρξαν και αρκετές άλλες στο παρελθόν (η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία είχε γίνει το 1820 στη Νέα Αγγλία) με μεγάλη επιτυχία που κατατρόμαξε τις αρχές. Έτσι, οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους και την αστυνομία και τους δικαστές, όπως και σήμερα…

Τι ξέρεις για την 8η Μάρτη;… .

Η 8η Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!

Ακόμα κι αν δεν το ήξερες, ίσως έχεις παρατηρήσει ότι τη μέρα αυτή μερικοί προσφέρουν στις γυναίκες λουλούδια, άλλοι τους εύχονται Χρόνια Πολλά και, αν είσαι από εκείνους που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, μπορεί να πρόσεξες ότι κάποιοι μιλούν για τα «δικαιώματα της γυναίκας».

Όλα αυτά σίγουρα σε έχουν μπερδέψει!

Μα γιατί να υπάρχει γιορτή για τη γυναίκα;… έχεις αναρωτηθεί.

Πρώτα-πρώτα, χρειάζεται να ξέρεις ότι η 8η Μάρτη δεν είναι μια τυχαία μέρα!

Στις 8 του Μάρτη, πριν από 156 χρόνια (το 1857), οι γυναίκες που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη, οι φάντρες δηλαδή και οι ράφτρες, έκαναν μια μεγάλη απεργία.

Τι ζητούσαν αυτές οι γυναίκες;…

Θα σου φανεί περίεργο αλλά, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, πληρώνονταν λιγότερο! Δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα μέσα σε απίστευτα άθλιες συνθήκες.

Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Εκτόρ Μαλό «Με οικογένεια», σίγουρα πήρες μια ιδέα για το ποια ήταν η ζωή τους, αφού μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφει ένα κλωστήριο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Τα εργοστάσια της βαμβακουργίας απασχολούσαν κυρίως γυναίκες εργάτριες, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες όπως η δική σου, είτε βρίσκονταν στη Γαλλία είτε στην Αγγλία είτε στην Αμερική.

Οι εργάτριες, λοιπόν, της Νέας Υόρκης ζητούσαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και καθημερινά χτυπιούνταν από την αστυνομία. Αλλά γιατί;… μπορεί πάλι να αναρωτηθείς. Γιατί να χτυπάει η αστυνομία τις γυναίκες αυτές αφού ζητούσαν μόνο το δίκιο τους;…

Είναι απλό. Αν δέχονταν να πληρώνουν παραπάνω τις γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά τους, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δε τους σύμφερε ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους. Η απεργία αυτή δεν ήταν η πρώτη. Υπήρξαν και αρκετές άλλες στο παρελθόν (η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία είχε γίνει το 1820 στη Νέα Αγγλία) με μεγάλη επιτυχία που κατατρόμαξε τις αρχές. Έτσι, οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους και την αστυνομία και τους δικαστές, όπως και σήμερα…

Syndicate content