Τις προηγούμενες μέρες, σε δήλωση που εξέδωσαν οι εκπρόσωποι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, με τίτλο "για τη νέα κυβέρνηση και τη διεκδίκηση των διατυπωμένων αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος" αναφέρουν:

"Η ανάδειξη από την άλλη μεριά ως νικητή των εκλογών ενός κόμματος που όλα τα προηγούμενα χρόνια δήλωνε την αντίθεσή του στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα και ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας αντιμνημονιακών, όπως δηλώνουν, κομμάτων δημιουργεί προσδοκίες και τροφοδοτεί απαιτήσεις από τους εργαζόμενους και τους εκπαιδευτικούς για μια άλλη πορεία στην οικονομική, κοινωνική και εκπαιδευτική πολιτική, μέσα από την κατάργηση των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και όλου του σχετικού νομοθετικού πλαισίου".

Και παρακάτω: "Επιβεβαιώνεται πολύ περισσότερο η άποψη ότι όποιο κι αν είναι το πρόσημο (υπογράμμιση δική μας) της κυβερνητικής εξουσίας, μόνο οι μαζικοί δυναμικοί ανυποχώρητοι αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος μπορούν να επιβάλλουν λύσεις προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας".

Προσπερνάμε τα περί "μνημονιακών" και "αντιμνημονιακών", που αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, κρύβουν τον πραγματικό αντίπαλο, καλλιεργούν αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση μέσα στα πλαίσια του συστήματος, εξωραΐζουν αστικές, πολιτικές δυνάμεις, όπως ο Καμμένος κλπ..

Αλήθεια όμως, ποια είναι η εκτίμηση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για το "πρόσημο" της νέας συγκυβέρνησης; Δεν έχουν; Γιατί σε 2 σελίδες πυκνογραμμένης ανακοίνωσης, δεν βρήκαμε ούτε μια αράδα…

Χυδαία και ξεδιάντροπη αστική προπαγάνδα και διαστρέβλωση σε ένα σχολικό βιβλίο που διδάσκεται σε μαθητές της Β' Λυκείου

«Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα μεταδίδει γνώσεις, δεξιότητες, στάσεις. Αλλά, συγχρόνως, θέλει να μεταδώσει και τις αρχές και αξίες του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος, και έτσι λειτουργεί ως παράγοντας αναπαραγωγής του».

Τα παραπάνω αναφέρονται στο βιβλίο «Πολιτική Παιδεία» Β' Λυκείου, στο κεφάλαιο που αφορά τους φορείς κοινωνικοποίησης και ειδικότερα το σχολείο. Και όπως φαίνεται, αυτό το ρόλο επιτελεί πιστά και απροκάλυπτα το συγκεκριμένο σχολικό εγχειρίδιο το οποίο εισάγει τους μαθητές στο μάθημα της Πολιτικής Παιδείας.

Ξεφυλλίζοντας τα συγκεκριμένα βιβλία, ειδικότερα εκείνο της Β' Λυκείου, παρατηρεί κανείς ότι ξεφεύγουν κατά πολύ από την παράθεση κανονιστικών διατάξεων και θεσμών. Θα συναντήσουμε ύμνους για την Ευρωπαϊκή Ενωση, να παρουσιάζονται σαν «συμφέροντα» που επιβάλλουν τη θέλησή τους τα σωματεία, να προτείνεται σαν ιδανική η μείξη κρατικού παρεμβατισμού και αγοράς, να βαφτίζεται αυτολεξεί «εφιάλτης» ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα κ.ο.κ.

Παρακάτω, παρατίθενται κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα του.

Εγκλωβισμός στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης

Το βιβλίο της Β' Λυκείου βρίθει από προσπάθειες να καλλιεργηθούν στις συνειδήσεις της νεολαίας σάπιες αξίες, μάλιστα με το κύρος και την εγκυρότητα που αντικειμενικά αποπνέει και μόνο το γεγονός ότι πρόκειται για σχολικό μάθημα.

Γραμμένο στα χρόνια της κρίσης και απευθυνόμενο σε μια γενιά που ένα μεγάλο μέρος της ζωής της - τα τελευταία έξι σχεδόν χρόνια - ζει με αυτή, προβάλλει σαν διέξοδο από αυτήν το δρόμο που επιλέγουν τα μονοπώλια. Αυστηρά μέσα στο πλαίσιο των στρατηγικών επιλογών τους, τις οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζει σαν αξίες.

«Η αξιολόγηση υπαλλήλων και υπηρεσιών θα γίνεται στη βάση αντικειμενικών δεικτών».

Αυτό είπε στην ομιλία του ο Α. Τσίπρας, στο διαρκές συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στις 3 Γενάρη. Με άλλα λόγια, ναι στην αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων, αλλά αυτή να γίνεται με «αντικειμενικό τρόπο», βάσει δεικτών. Τι ακούμε δηλαδή; Ότι ακούγαμε μέχρι τώρα από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θέσπισαν τους δείκτες αξιολόγησης στην εκπαίδευση, σε όλο το Δημόσιο.

Με βάση αυτή τη λογική, σύμφωνα με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, ο εκπαιδευτικός καλείται να αξιολογηθεί συνολικά σε 5 κατηγορίες και 75 κριτήρια! Αλήθεια, τι διαφορετικό λένε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ;

Το πιο σημαντικό όμως είναι το εξής: Ποιος καθορίζει σήμερα τι είναι «αντικειμενικό»; Οι ανάγκες του λαού για ολόπλευρη μόρφωση, ή οι ανάγκες του κεφαλαίου για κατάρτιση της νέας γενιάς σε δεξιότητες μιας χρήσης;

Oι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, από το 2009 μέχρι το 2013, έχουν χάσει πάνω από πέντε μισθούς: 2 μισθούς έχασαν από τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας (13ος και 14ος μισθός), ένα μισθό από την περικοπή όλων των επιδομάτων, δυο μισθούς από τη μείωση του αφορολόγητου από 12.000 σε 5.000 ευρώ, ένα μισθό από τα έκτακτα χαράτσια, το 1% υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, 2% υπέρ του ΕΚΑΣ, 1% έκτακτη εισφορά για όσους είχαν εισόδημα μέχρι 20.000 ευρώ και 2% για όσους είχαν εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ.

Ετσι εκφράζεται στην πραγματικότητα αυτό που λέει η κυβέρνηση «μείωση της λεγόμενης μισθολογικής δαπάνης» κατά 8,75 δισεκατομμύρια από το 2009 μέχρι το 2013, δηλαδή από 24,5 δισ., στα 15,7 δισ. Οι μειώσεις αυτές τσάκισαν και γονάτισαν κυριολεκτικά τον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να μιλάει σήμερα για ουσιαστική ανακούφιση όσων εργάζονται στο Δημόσιο, αν δεν προβάλει ως αίτημα την αποκατάσταση τουλάχιστον των εισοδημάτων στα επίπεδα του 2009. Αν δε διεκδικεί την ανάκληση όλων των απολύσεων που έγιναν, την κατάργηση της διαθεσιμότητας.

Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Μπορεί να μην έχει ψηφιστεί εδώ και χρόνια «νόμος - πλαίσιο» για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, ωστόσο μέσα από εγκυκλίους, αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών, στα ωρολόγια προγράμματα, στα σχολικά βιβλία, η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση - όπως και όλες οι βαθμίδες - βρίσκεται συνεχώς σε έλεγχο και τροποποιήσεις με ζητούμενο: Να επιταχυνθεί η τάση διαφοροποίησης στα σχολεία, να προσαρμοστεί η ΠΕ πιο αποτελεσματικά στις κεντρικές κατευθύνσεις που προκύπτουν από τα ντοκουμέντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ, κ.ά.

Μια απόπειρα με τη βοήθεια του «θείου Αλβέρτου»... Ενα κείμενο που απευθύνεται σε γονείς, δασκάλους, καθηγητές

Ομως, δεν πρέπει να παραιτηθούμε από την προσπάθεια να μπολιάσουμε το νεανικό προβληματισμό μ' ένα στέρεο κοσμοθεωρητικό υπόβαθρο, να εμφυσήσουμε τη δίψα για γνώση. Οσο κι αν το στοίχημα είναι δύσκολο, χρειάζεται να κάνουμε ακόμα περισσότερα σε αυτήν την κατεύθυνση. Για να το κερδίσουμε, πρέπει να επεξεργαστούμε κατάλληλες μεθόδους και μορφές, να ανταλλάξουμε γνώμες και πείρα. Σ' αυτό αποσκοπούν όσα γράφουμε εδώ.

Αν πεις σε μαθητές ευθύς εξαρχής ότι το βασικό ζήτημα της φιλοσοφίας αφορά τη σχέση νόησης και Είναι, το πιθανότερο είναι να σου πουν ότι μιλάς ακαταλαβίστικα και ν' αρχίσουν να ασχολούνται με τα κινητά τους. Κι εδώ που τα λέμε, δίκιο θα 'χουν. Είναι άλλο να συζητάς π.χ. για το Αντι-Ντύρινγκ κι άλλο να θες ν' ανοίξουν ένα παράθυρο για να δουν τι έχει να τους προσφέρει η φιλοσοφία και ο μαρξισμός, όχι ως εγκυκλοπαιδική γνώση, αλλά ως οδηγός για τα βήματά τους στη ζωή.

Συνέντευξη με τον Ηλία Πατίδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Για τις αρχαιρεσίες που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτήν την περίοδο σε μεγάλες Ομοσπονδίες του Δημοσίου και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, ο «Ριζοσπάστης» συζητάει με τον Ηλία Πατίδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ.

-- Την περίοδο αυτή βρίσκονται σε εξέλιξη αρχαιρεσίες σε μια σειρά σωματεία του Δημοσίου. Ποια είναι γενικά η εικόνα από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα;

-- Αρχαιρεσίες έχουμε αυτό το διάστημα κύρια στο χώρο των δασκάλων, των καθηγητών και των νοσοκομείων. Τα αποτελέσματα στους τρεις αυτούς κλάδους, στις τρεις αυτές μεγάλες Ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΕΔΗΝ), μπορούμε να πούμε πως είναι θετικά, ενθαρρυντικά.

Τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ καταγράφουν διακριτή άνοδο. Συγκεκριμένα, στο χώρο των δασκάλων εκλογές έχουν κάνει μέχρι στιγμής 45 Σύλλογοι και τα ψηφοδέλτια που στήριξε το ΠΑΜΕ σημειώνουν άνοδο σε ψήφους (+620) και ποσοστό (+1,88%). Στο χώρο των καθηγητών σε 33 ΕΛΜΕ, που έκαναν αρχαιρεσίες, τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ σημειώνουν άνοδο 126 ψήφους και 1,36% σε ποσοστό. Αντίστοιχα θετικά είναι έως τώρα και τα αποτελέσματα από το χώρο των νοσοκομείων, με άνοδο γύρω στο 1,5%.

-- Υπάρχουν αποτελέσματα που ξεχωρίζουν;

-- Ναι, υπάρχουν αρκετά. Τέτοια είναι τα αποτελέσματα στα νοσοκομεία Καλαμάτας, Λευκάδας, Σάμου, στο Θεαγένειο της Θεσσαλονίκης, στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΕΠΕ) Μενιδίου «Ο Σωκράτης», στο ΣΕΠΕ Νέας Ιωνίας - Λυκόβρυσης - Μεταμόρφωσης «Σεφέρης», στο ΣΕΠΕ Χίου, στο ΣΕΠΕ Λήμνου, στην ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης, στη Β' ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου και αλλού, όπου το ψηφοδέλτιο που στήριξε το ΠΑΜΕ κατέκτησε την απόλυτη πλειοψηφία.

Επίσης, σε μια σειρά σωματεία το ψηφοδέλτιο που στήριξε το ΠΑΜΕ αναδείχθηκε πρώτη δύναμη (ΚΑΤ, «Ευαγγελισμός», ΣΕΠΕ Καισαριανής - Παγκράτι - Ζωγράφου «Ρόζα Ιμβριώτη», ΣΕΠΕ Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου», ΕΛΜΕ Πειραιά, ΕΛΜΕ Ζακύνθου και αλλού) ή ενισχύθηκε σημαντικά (νοσοκομεία Δράμας, Κοζάνης, ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης, ΣΕΠΕ Πατησίων - Φιλαδέλφειας «ο Αριστοτέλης», ΣΕΠΕ Θήβας, ΣΕΠΕ Μεσολογγίου, ΣΕΠΕ Α' Πειραιά, ΣΕΠΕ Αμαρουσίου, ΣΕΠΕ Αγ. Παρασκευής - Χαλάνδρι «ο Περικλής», ΕΛΜΕ Καστοριάς, Α' ΕΛΜΕ Πέλλας, ΕΛΜΕ Εύβοιας κ.α.).

Σε κάποιους μάλιστα συλλόγους, όπως στον ΣΕΠΕ Χίου, αυτό έγινε για πρώτη φορά, ενώ σε άλλους, όπως στο ΚΑΤ, ανατράπηκαν οι συσχετισμοί.

Στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, πότε με αφορμή τα χιλιάδες κενά στα σχολεία, πότε με αφορμή την πρόταση (;) Λοβέρδου για διενέργεια ΑΣΕΠ, έχει γίνει συζήτηση για την ανάγκη των μαζικών, μόνιμων διορισμών.

Στη βάση αυτή, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, καταθέτουν πρόταση για την ανάγκη να μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, να μονιμοποιηθούν όλοι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά.

Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, οι δάσκαλοι που έχουν προϋπηρεσία και βρίσκονται στους περιβόητους πίνακες, είναι λιγότεροι από τα κενά που υπάρχουν φέτος. Και πολύ λιγότεροι από τα κενά που θα υπάρχουν του χρόνου, με βάση της συνταξιοδοτήσεις που θα υπάρξουν.

Στη Δευτεροβάθμια, οι εκπαιδευτικοί είναι περίπου 30 χιλιάδες λιγότεροι, σε σχέση με το 2010 (υπολογίζονται και όσοι δούλευαν σαν ωρομίσθιοι και αναπληρωτές). Οι εκπαιδευτικοί στους πίνακες προϋπηρεσίας είναι κι εδώ λιγότεροι.

Μόνο φέτος, έχουν προσληφθεί σε Δευτεροβάθμια και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, περίπου 16 χιλιάδες αναπληρωτές.

Με άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα (στις 16/11), με τίτλο: “Η επόμενη μέρα: Μεταρρυθμιστικό άλμα στο αύριο”, ο Πρωθυπουργός, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει:

“αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, ώστε να κρίνεται το έργο των εκπαιδευτικών από τα αποτελέσματά τους, δηλαδή από τις επιδόσεις των μαθητών στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Κι όχι να υποκαθίσταται από τη φροντιστηριακή παραπαιδεία. Ώστε να επιστρέψει η μάθηση μέσα στο σχολείο, να ανακουφιστούν οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί από τα «ιδιαίτερα». Και να μη συνθλίβονται οι μαθητές που σήμερα υποχρεώνονται να μάθουν τα πάντα τα δύο τελευταία χρόνια πριν από τις Πανελλαδικές.”.

Επαναφέρει δηλαδή το ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, με βασικό κριτήριο τις επιδόσεις των μαθητών, ως τον καθοριστικό εκείνο παράγοντα, που θα αναβαθμίσει τη δημόσια παιδεία, θα ανεβάσει το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών και θα οδηγήσει στην κατάργηση της παραπαιδείας.

Είναι γεγονός ότι η δουλειά του εκπαιδευτικού παίζει ρόλο, είναι καθοριστικής σημασίας για τη μόρφωση ενός παιδιού. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Όλοι, έχουμε παραδείγματα εκπαιδευτικών, που ενέπνευσαν θετικά τους μαθητές τους, τούς βοήθησαν να αγαπήσουν την μόρφωση.

Μακάρι όμως να ήταν τα πράγματα τόσο απλά.

Το μαθησιακό αποτέλεσμα, άρα και οι επιδόσεις των παιδιών, δεν είναι ουδέτερο, εκφράζει ταξικές διαφορές, υπαρκτές κοινωνικές ανισότητες. Οι μαθητές ξεκινάνε από διαφορετικές κοινωνικές αφετηρίες. Άραγε, μαθαίνει το ίδιο ένα παιδί που ζει μες στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που οι γονείς του είναι άνεργοι, με ένα παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα στα βιβλία; Ένα παιδί που έρχεται πεινασμένο στο σχολείο και κινδυνεύει να λιποθυμήσει, με ένα παιδί χορτάτο; Σε ένα ΕΠΑΛ του Πειραιά, ανέφερε ένας εκπαιδευτικός το εξής περιστατικό: "έρχεται μαθητής στο σχολείο, ο οποίος δουλεύει νυχτοκάματο όλο το βράδυ. Το πρωί, το μόνο που μου ζητά, είναι να του επιτρέψω να κοιμηθεί λίγο στο θρανίο, χωρίς να του κάνω παρατήρηση, πριν ξαναπιάσει δουλειά".

Για όλα αυτά ο Πρωθυπουργός δεν λέει τίποτα. Και πως να πει άλλωστε, αφού αυτό το βάρβαρο, εκμεταλλευτικό σύστημα, υπερασπίζεται, αυτό υπηρετεί. Ξέρει ότι στο σύστημα αυτό υπάρχουν τάξεις και οι ταξικές ανισότητες, που αντικειμενικά διευρύνονται. Και σε αυτό έχει συμβάλλει τα μέγιστα και η λαίλαπα των μέτρων, που πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη και πιο ανταγωνιστικό το κεφάλαιο. Μέτρα, που για να περάσουν, η συγκυβέρνηση τα "έδωσε όλα".

Το ότι δεν θα εφαρμόσουν απόφαση του 35ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, ενάντια στο ίδιο το καταστατικό, δήλωσαν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού -ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ- στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Στην πρωτοφανή αυτή πραξικοπηματική κίνηση πήραν πολύτιμη βοήθεια και από τη «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» (στηρίζεται κυρίως από δυνάμεις της πρώην ΠΑΣΚ - ΟΤΑ), που αποχώρησε «διακριτικά» από τη διαδικασία για να μην πάρει θέση.

Η απόφαση του Συνεδρίου όριζε, μεταξύ άλλων, να πραγματοποιηθεί καταστατικό συνέδριο το β' εξάμηνο του 2014 και διατύπωνε τη δέσμευση να προτείνει σε αυτό την αλλαγή του άρθρου 4 του καταστατικού, έτσι ώστε να αποκτήσουν το δικαίωμα εγγραφής στις δημοσιοϋπαλληλικές οργανώσεις όλοι οι εργαζόμενοι που εργάζονται στο Δημόσιο, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση και χρονικό διάστημα στην εργασία.

Με άλλα λόγια, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ αδιαφόρησαν για απόφαση του Συνεδρίου, με προφανή στόχο να συνεχίσουν να κρατάνε έξω από τα συνδικάτα τους συμβασιούχους κάθε είδους, τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Έτσι προσπαθούν να τους εμποδίσουν να αναπτύξουν κοινή δράση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τους εμποδίζουν να δώσουν ενιαία αγωνιστική απάντηση στην ενιαία επίθεση που δέχονται από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις. Τους εμποδίζουν να διεκδικήσουν αποτελεσματικά στοιχειώδη δικαιώματα (μισθολογικά, ασφάλιση κ.ά.). Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος αυτών των συνδικαλιστικών δυνάμεων, να προστατέψουν τις κυβερνήσεις από τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Αφορμή για το παρακάτω άρθρο στάθηκε το εξής περιστατικό: Σε σεμινάριο Διευθυντών Σχολικών Μονάδων για την «αξιολόγηση», στο Περιστέρι, παρά το γεγονός ότι στο χώρο βρέθηκε αντιπροσωπεία του ΔΣ του Συλλόγου και κάλεσε τους διευθυντές να μην πάρουν μέρος, η πλειοψηφία τους μπήκε συνειδητά να παρακολουθήσει το σεμινάριο. Σημειώνουμε επίσης ότι η ΔΟΕ και οι Σύλλογοι Δασκάλων καλούν τους διευθυντές να μη συμμετέχουν σε διαδικασίες «αξιολόγησης», να αξιοποιούν την απεργία - αποχή που έχει ψηφίσει η ΑΔΕΔΥ γι' αυτές τις περιπτώσεις.

Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, επιβάλλεται να μας απασχολήσει ιδιαίτερα ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης στο «νέο σχολείο».

Η κυβέρνηση, όλο το προηγούμενο διάστημα, δούλεψε με σταθερότητα πάνω στις κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για το νέο αναβαθμισμένο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης στο πλαίσιο λειτουργίας του «νέου σχολείου».

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Με τη σημερινή απεργία, δίνουμε σε κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και επιχειρηματικούς ομίλους το μήνυμα ότι ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ την πάλη μας απέναντι στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.

Είμαστε εδώ πιο δυνατοί, με την παρακαταθήκη της προηγούμενης αγωνιστικής μας δράσης και του συλλαλητηρίου της 1^ης Νοέμβρη. Με τις ζωντανές και συλλογικές μας διαδικασίες, την πλατιά και καθαρή συζήτηση με τους συναδέλφους μας, την οργάνωση του αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο.

Δίνουμε άμεση και μαχητική απάντηση στις συνθήκες της σύγχρονης σκλαβιάς, σπάμε το κλίμα της αδράνειας του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που υπονόμευσε, «έθαψε» και αυτή την απεργία με την ακινησία και την απραξία του.

Αυτό είναι το δικό μας καθήκον μπροστά στη νέα, συντονισμένη, πανευρωπαϊκή αντεργατική επίθεση που εξαπολύουν εναντίον μας! Μπροστά στα νέα μέτωπα που ανοίγουν σε βάρος των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, η μεγαλοεργοδοσία απαιτούν νέες ανατροπές στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Δεν τους αρκεί η μέχρι τώρα λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, η φορολογία, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων! Έρχονται νέες περικοπές στις συντάξεις, συζητούν ανοιχτά για τη σύνδεση της υγείας με τον αριθμό των ενσήμων ή των ημερών ασφάλισης κάθε εργαζόμενου. Έχουν έτοιμη παρέμβαση στο συνδικαλιστικό νόμο. Επιδιώκουν να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή στους κλάδους και στους εργασιακούς χώρους. Θέλουν να χτυπήσουν κάθε εργατική διεκδίκηση, τη συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία.

σε όσα υπαγορεύουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας και περιφρόνηση για τις λαϊκές ανάγκες

Η Περιφέρεια των Ιονίων Νήσων, που καλύπτει την πιο σεισμογενή περιοχή της χώρας, θα όφειλε να προωθεί την αντισεισμική θωράκιση της περιοχής αυτής. Ιδιαίτερα των δημόσιων υποδομών (σχολεία, νοσοκομεία) και των χώρων μαζικής συνάθροισης της νέας γενιάς και των εργαζομένων. Αυτό ήταν και είναι το πάγιο αίτημα φορέων του μαζικού κινήματος του νησιού, της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς-Ιθάκης, του Εργατικού Κέντρου κ.α.. Αυτό πάγια εισηγείται και η Λαϊκή Συσπείρωση στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Η προτεραιότητα επικαιροποιείται από τους περσινούς σεισμούς στην Κεφαλονιά και τη συνεχιζόμενη συστηματική σεισμική ακολουθία φέτος.

Τι απέδειξαν οι περσινοί σεισμοί; Ότι σχεδόν όλες οι δημόσιες υποδομές της Κεφαλονιάς υπέστησαν σοβαρές ζημίες και σήμερα μεγάλο μέρος των σχολείων είναι σε κοντέινερς, ενώ παραμένουν προβλήματα παντού (δημόσια κτίρια, μουσείο, θέατρο, γήπεδα, οδικό δίκτυο κλπ). Κινδύνεψαν ζωές. Ήρθαν με δραματικό τρόπο στην επιφάνεια οι συνέπειες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που δεν έχει προτεραιότητα την αντισεισμική θωράκιση ακριβώς γιατί «δεσμεύει» και «αποδεσμεύει» πόρους για την καπιταλιστική ανάπτυξη με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Είναι ενδεικτικό ότι η κυβέρνηση έδωσε προτεραιότητα σε έργα που υπηρετούν τη τουριστική βιομηχανία στο νησί (π.χ. έργα επέκτασης του λιμανιού για να προσαράζουν περισσότερα κρουαζιερόπλοια)..

Ομιλία του Κυριάκου Ιωαννίδη αντιπροέδρου της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδος (ΑΣΓΜΕ)

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Είναι αφετηριακό πρόβλημα να αναδείξουμε τις πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας στο ζήτημα της μόρφωσης των παιδιών της. Στην εποχή που ζούμε, κάθε οικογένεια αισθάνεται και είναι ανάγκη τα παιδιά της να περάσουν από προσχολική εκπαίδευση. Οχι μόνο ως χώρο φύλαξης λόγω εργασίας των γονιών. Αλλά και ως ζωτική ανάγκη για την ομαλή ψυχοσωματική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Δυνατότητες και με όλες τις σύγχρονες επιστημονικές προϋποθέσεις να λυθεί αυτό το πρόβλημα υπάρχουν. Αλλωστε, υπάρχουν χιλιάδες αδιόριστοι νηπιαγωγοί και μπορούν ακόμα πιο πολλοί να αποφοιτήσουν.

Στην εποχή μας κάθε λαϊκή οικογένεια αισθάνεται και είναι ανάγκη τα παιδιά της να αποκτήσουν ουσιαστική μόρφωση. Να έχουν γνώσεις, να έχουν κριτήρια για τη ζωή, να είναι καλλιεργημένα, να έχουν εφόδια, να είναι προσανατολισμένα και ικανά να σταδιοδρομήσουν, να δημιουργήσουν, να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες απ'ό,τι οι γονείς τους.

Και, τέλος, κάθε οικογένεια θέλει και είναι ζωτικό πρόβλημα, τα παιδιά της να έχουν, μόλις τελειώσουν τις σπουδές τους, μόνιμη και σταθερή δουλιά με δικαιώματα και δυνατότητες ολόπλευρης ανάπτυξης.

Σις προσπάθειες της ναζιστικής Χρυσής Αυγής να διεισδύσει στα σχολεία έρχεται να προστεθεί η συμμετοχή στις εκλογές για το ΠΥΣΠΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης ψηφοδελτίου με τον τίτλο «Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών». Εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν τη διοίκηση της εκπαίδευσης που έκανε δεκτό το ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχουν στελέχη της Χρυσής Αυγής. Το ζήτημα τέθηκε χτες στον υπουργό Παιδείας, ο οποίος βρήκε αφορμή να «ξεσπαθώσει»: «Δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να επιτρέψουμε μέσα στο χώρο του συνδικαλισμού, του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού, να αρχίζουν να μπαίνουν ιδεολογίες, ταμπέλες, κόμματα, με αυτόν τον ευθύ τρόπο, είναι λάθος, δεν πρέπει να γίνει αυτό», είπε, δηλώνοντας ότι δεν θα επιτρέψει την κάθοδο του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου. Εγινε δε και πιο συγκεκριμένος: «Ναι στις παρατάξεις, αλλά εδώ είναι παιδεία, είναι εκπαίδευση, δεν υπάρχουν κομμουνιστικές ή ξέρω 'γω πείτε τις σοσιαλιστικές, υπάρχουν συνδικαλιστικές παρατάξεις (...) Θα αρχίσουμε τώρα να λέμε κομμουνιστική ή εθνικιστική συνδικαλιστική ένωση και τα λοιπά, πού θα πάμε;» δήλωνε ο υπουργός Παιδείας.

Ο υπουργός βρήκε ευκαιρία να καταγγείλει γενικά τις ιδεολογίες, αποφεύγοντας να πάρει θέση απέναντι στη ναζιστική, φασιστική ιδεολογία του μίσους που πρεσβεύει η ΧΑ. Θύμισε δε ότι η θεωρία της ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού συνεχίζει να αποτελεί κυρίαρχη «γραμμή», αφού ξεκινώντας από μία καταγγελία για εθνικιστικό ψηφοδέλτιο, έφτασε να μιλά περί «κομμουνιστικής συνδικαλιστικής παράταξης»! Θύμισε, επίσης, ότι αυτή ακριβώς η λογική που έρχεται από μακριά, η λογική των «ίσων αποστάσεων» εξέθρεψε το ναζιστικό μόρφωμα. Και δεν πρόκειται για το πρώτο ολίσθημα.

Την στιγμή που οι ταξικές δυνάμεις κινούνται στην κατεύθυνση ανασύνταξης του κινήματος, με συνελεύσεις, συζητήσεις, παρεμβάσεις και συγκρότηση του μετώπου της Λαϊκής Συμμαχίας, δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού - και όχι μόνο - προσπαθούν να απαξιώσουν την προσπάθεια και να της προσδώσουν κομματικά χαρακτηριστικά.

Είναι οι βολεμένοι συνδικαλιστές, που, ενώ ευθύνονται για την απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος, μιλούν για ανασύνταξη χωρίς δράση. Μιλούν για ανασύνταξη και την προσδιορίζουν στον αγώνα για αλλαγή διαχειριστή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αν αυτή δεν είναι κομματική παρέμβαση, τότε τι είναι;

Μαζί τους συσπειρώνονται και διάφορες άλλες δυνάμεις, τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που την ενότητα την βλέπουν μόνο στις συγκεντρώσεις των πουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που συμμετέχουν με τις κομματικές τους σημαίες. Μάλιστα, σε αντιπαράθεση με τα συνδικαλιστικά σωματεία που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ, στήνουν από τα πάνω διάφορες κινήσεις που τις βαφτίζουν «αντικαπιταλιστικές», «αντιφασιστικές» και διάφορα άλλα. Και έρχονται να μας κάνουν και κριτική ότι το ΠΑΜΕ είναι κίνηση «από τα πάνω».

Ε, όχι! Αυτό πάει πολύ.

Πρόσφατα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρέντσι" στην Ιταλία έδωσε στη δημοσιότητα το κυβερνητικό σχέδιο των μεταρρυθμίσεων για την εκπαίδευση, με τον εύηχο τίτλο "το Καλό Σχολείο" ("la Buona Scuola").

Η ομοιότητα με το προπαγανδιστικό "μότο" του Υπουργείου Ελλάδας ("το Νέο Σχολείο"), είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Και δεν είναι η μόνη. Έχουμε και λέμε:

1. ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ: ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΙΛ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

"Από το 2015 κάθε σχολείο θα δημοσιεύει στο διαδίκτυο οικονομικά στοιχεία (προϋπολογισμό, αξιολόγηση, χρηματοδοτική μελέτη) και ένα εθνικό μητρώο καθηγητών για να βοηθήσουν τους διευθυντές να βελτιώσουν την σύνθεση της διδακτικής ομάδας".