«Γέφυρα πολιτισμού δημιουργεί LINES η ΑΝΕΚ για 300 μαθητές γυμνασίων της Κρήτης προσφέροντας τους, κάθε εβδομάδα, τη δυνατότητα να ταξιδέψουν δωρεάν με τα πλοία της για να επισκεφθούν το νέο σύγχρονο Μουσείο της Ακρόπολης, στηρίζοντας έμπρακτα τις προσπάθειες της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων , κυρίας Αννας Διαμαντοπουλου, στον χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για ένα νέο σχολείο ανοιχτό στον κόσμο, τη γνώση και τον πολιτισμό».

Από όλα έχει η παραπάνω πρόσφατη ανακοίνωση της ΑΝΕΚ: Και «εταιρική κοινωνική ευθύνη», που απαλλάσσει το κράτος από τις πολλές υποχρεώσεις του στην εκπαίδευση, η οποία αποτελεί αποθέωση του αποτελεσματικού μάρκετινγκ αφού είναι και φτηνή διαφήμιση και «Κολυμπήθρα» για τα όσα αντιλαϊκά και αντεργατικά κάνουν οι εταιρείες στο όνομα του κέρδους. Και είσοδο των εταιρειών στο «νέο σχολείο» πριν καλά καλά αυτό γίνει πράξη. Και προπαγάνδιση των «προσπαθειών» της υπουργού Παιδείας. Είναι τελικά εφαρμογή μιας πολιτικής που επιλέγει να αφήνει τεράστια κενά στην Παιδεία ώστε να έρχεται σαν σωτήρας το μεγάλο κεφάλαιο (στην προκειμένη περίπτωση το εφοπλιστικό) να τα καλύπτει, επιδιώκοντας οι «αγαθοεργίες» του να γίνουν ανάχωμα στα όσα προστάζει η ταξική συνείδηση των σημερινών και αυριανών εργατών. Αλλωστε, το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει ... οδυνηρή εμπειρία από τους αγώνες και τη δύναμη των ναυτεργατών.

Σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης μακριά από την ουσία των προβλημάτων της εκπαίδευσης και των πολιτικών που εφαρμόζονται μετέτρεψαν, χτες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου συζητήθηκε στο πλαίσιο της «διαβούλευσης» το επερχόμενο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Η κόντρα της υπουργού Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, με την εισηγήτρια της ΝΔ, Ελ. Βόζενμπεργκ, εστιάστηκε στο χρόνο κατάθεσης του νομοθετήματος προκειμένου να μην επηρεαστούν οι πανελλήνιες εξετάσεις. Την κατηγορηματική του αντίθεση στις κατευθύνσεις του νομοθετήματος εξέφρασε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Ζιώγας. Εκανε λόγο για ένα νομοσχέδιο το οποίο προωθεί ακόμη περισσότερο την ταξική επιλογή των πολιτικών της Λισαβόνας, τονίζοντας ότι είναι «βερμπαλισμοί και μεγαλοστομίες τα περί μεγάλης στροφής» που υποστηρίζει η κυβέρνηση. Οπως σημείωσε χαρακτηριστικά, «ο στόχος του νέου σχολείου είναι ταξικός. Στοχεύει στο να δημιουργήσει άδειες τσέπες για τους γονείς και άδεια μυαλά για τους μαθητές ».

Συγκεκριμένα, η υπουργός επαναλαμβάνει διαρκώς ότι πρέπει να εξαντλείται το ωράριο των εκπαιδευτικών (λες και ο κανόνας σήμερα είναι να μην εξαντλείται...), να γενικευτούν οι υπερωρίες, να γενικευτούν οι δυο αναθέσεις (δηλαδή να διδάσκουν οι εκπαιδευτικοί και άλλο μάθημα από το βασικό τους) και να μετακινούνται οι εκπαιδευτικοί από τη Δευτεροβάθμια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Η εμφανής πλευρά για όλα τα παραπάνω είναι η εντατικοποίηση που θα επέλθει στη δουλειά των εκπαιδευτικών, προκειμένου να μπαλώνονται οι ανάγκες των σχολείων χωρίς να γίνονται προσλήψεις. Εξάλλου, η μείωση των διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών κατά 50% για την ερχόμενη σχολική χρονιά, που είχε ανακοινωθεί στο προηγούμενο «πακέτο» οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης, συμπληρώθηκε προχτές με τη δήλωση της υπουργού Παιδείας για 17.000 λιγότερες προσλήψεις ωρομισθίων και αναπληρωτών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) (σ.σ.: πρόκειται για τον επίσημο αριθμό, αφού ο πραγματικός είναι ακόμα μεγαλύτερος) μέσα στο 2009 113 εργάτες σηκώθηκαν το πρωί για δουλειά και «γύρισαν» στο σπίτι τους νεκροί...

Ο φόρος αίματος που πλήρωσε η εργατική τάξη στα κρεματόρια της ολιγαρχίας, μόνο πέρσι, ισοδυναμεί με έναν νεκρό κάθε τρεις μέρες, στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα»...

Μέσα σε μια δεκαετία, την περίοδο 2000 - 2009, και πάντα βάσει των επίσημων στατιστικών του θανάτου, 1.349 ζωές εργατών θυσιάστηκαν στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

 Ενα πολυνομοσχέδιο που προετοιμάζει τους εκπαιδευτικούς του «νέου» σχολείο της αγοράς, του σχολείου των χορηγών, των διαφοροποιημένων προγραμμάτων και των πολλών ταχυτήτων, παρουσίασε, χτες, στο Υπουργικό Συμβούλιο, το υπουργείο Παιδείας. Σε αντίθεση με τον τίτλο του πολυνομοσχεδίου («Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού»), ο εκπαιδευτικός υποβαθμίζεται, αλλάζει ρόλο, το οι εργασιακές του σχέσεις διαλύονται πλήρως και αποσυνδέεται τελείως το πτυχίο απ 'επάγγελμα. Η μονιμότητα, πλέον, θα είναι όνειρο θερινής νυκτός, αφού, μέχρι την «κατάκτησή» της, ο εκπαιδευτικός θα περνάει από διάφορα στάδια «δοκιμασίας», που σκοπό έχουν την υποταγή στις απαιτήσεις του «νέου» σχολείου.

Πρακτικά, το νέο σύστημα προσλήψεων και διορισμών που ανακοίνωσε το υπουργείο, όπου περίσσεψαν οι αναφορές στην «αξιοκρατία» και τη «διαφάνεια», βάζει ένα νέο λαβύρινθο στη θέση του παλιού. Τελικός σκοπός είναι να υπάρχουν μόνο «ευέλικτοι» εκπαιδευτικοί που θα ασκούν τον παιδαγωγικό τους ρόλο, γνωρίζοντας ότι εάν δεν ακολουθούν τους «νέους» κανόνες, θα αξιολογηθούν αρνητικά.

«Σε αναστάτωση βρίσκονται αυτές τις ημέρες όλα τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί της χώρας σχετικά με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να επιβάλει από την επόμενη σχολική χρονιά όλα τα τμήματα ανεξαρτήτως να λειτουργήσουν με 30 μαθητές.

Η εξέλιξη αυτή συνδέεται και με δημοσιεύματα περί μεγάλης αναλογίας μαθητών - εκπαιδευτικών στο Λύκειο από τον ΟΟΣΑ, που αποκρύπτουν τόσο το μεγάλο αριθμό ειδικοτήτων, όσο και τη γεωγραφία της χώρας (νησιά, παραμεθόριες περιοχές κλπ.).

 Σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου (37100/Γ1/31-3-2010), η αυτοαξιολόγηση «έχει ως στόχο να αναδείξει τη σχολική μονάδα ως βασικό φορέα προγραμματισμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου», ενώ αμέσως παρακάτω σημειώνεται ως επιδίωξη, οι εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς «με τις δράσεις τους να οδηγηθούν σε μια αποτελεσματικότερη οργάνωση, διοίκηση και διαχείριση της σχολικής μονάδας». Με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, λένε ότι κάθε σχολείο θα κάνει μόνο του τα... κουμάντα του, θα φτιάχνει το πρόγραμμά του, θα βρίσκει τους πόρους του, θα αυτοδιοικείται και θα ανταγωνίζεται με το διπλανό του.

Υποκριτικά, το υπουργείο λέει ότι το πρώτο τετράμηνο εφαρμογής του προγράμματος θα δοθεί έμφαση στα «ποσοτικά στοιχεία». Πρόκειται για υποκρισία, γιατί τα ποσοτικά στοιχεία τόσο των πόρων των σχολικών μονάδων όσο και των... επιδόσεων των μαθητών, τα γνωρίζουν πολύ καλά στο υπουργείο και δε χρειάζονται αξιολογήσεις για να τα λύσουν. Τα σχολεία «κλουβιά», τα σχολεία με κοντέινερ, τα ετοιμόρροπα νοικιασμένα κτίρια για παράδειγμα, είναι όχι μόνο γνωστά αλλά και καταγγελμένα επανειλημμένα από γονείς,

Τραγικές θα είναι οι συνέπειες στην παιδαγωγική διαδικασία, εάν περάσουν οι σχεδιασμοί του υπουργείου Παιδείας για τάξεις των 30 μαθητών, από τη νέα σχολική χρονιά. Οι πιέσεις, για «αξιοποίηση» της νομοθεσίας που επιτρέπει τμήματα 30 μαθητών σε Γυμνάσια και Λύκεια και τμήματα 25 μαθητών σε ΕΠΑΛ και Επαγγελματικές Σχολές, αυξάνονται. Εάν περάσει ένα τέτοιο μέτρο, οι εκπαιδευτικοί θα έχουν αντικειμενική αδυναμία να αντιμετωπίσουν μαθησιακά και άλλα προβλήματα που προκύπτουν στην παιδαγωγική διαδικασία, λόγω του αυξημένου αριθμού μαθητών. Παράλληλα, με τη συνένωση τμημάτων θα είναι ορατός ακόμα και ο κίνδυνος για συγχώνευση - ή και κατάργηση - σχολείων.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι, μέχρι φέτος, με πρωτοβουλίες και των εκπαιδευτικών, η μεγάλη πλειοψηφία των τάξεων των δημοσίων Γυμνασίων και Λυκείων δεν έχουν πάνω 25 μαθητές. Μάλιστα, εκτιμάται ότι στην Αττική οι τάξεις Γυμνασίων, με πάνω από 26 μαθητές, δεν ξεπερνούν το 20% του συνόλου, ενώ το ποσοστό είναι μικρότερο (15%) για τις τάξεις των Λυκείων.

Με το επιχείρημα «Της εκπαιδευτικής υποστήριξης κοινωνικά ευπαθών ομάδων» το υπουργείο Παιδείας προσθέτει ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ του «νέου» σχολείου της αγοράς, δημιουργώντας διαφοροποιημένα σχολεία. Ανακοίνωσε τρία ειδικά προγράμματα, συγχρηματοδοτούμενα από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ), για την εκπαίδευση «των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη», «των αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών», «των παιδιών Ρομά».

Πρόκειται για την υλοποίηση των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ), τις που ήταν απ 'πρώτες εξαγγελίες του υπουργείου και, όπως αποδείχθηκε, είναι άρρηκτα δεμένες με το «νέο» σχολείο της αγοράς. Επόμενα βήματα θα είναι η εφαρμογή των ΖΕΠ σε λαϊκές περιοχές και σε απομακρυσμένες περιοχές. Με την οικονομική υποστήριξη των ΖΕΠ διαφοροποιεί τα σχολεία ... ενισχύοντάς τα. Η εμπειρία των ΖΕΠ στη Γαλλία, όπου εφαρμόστηκε στα σχολεία των γκέτο, είναι χαρακτηριστική για τα σχέδια της κυβέρνησης. Τα παιδιά των ΖΕΠ, από νωρίς, θα οδηγούνται στην κατάρτιση και την απαξίωση με το πρόσχημα της «ιδιαιτερότητας».

Ο «νέος» εκπαιδευτικός που επιδιώκει να διαμορφώσει το υπουργείο Παιδείας αποκαλύφθηκε στην εκδήλωση βράβευσης εκπαιδευτικών για «καινοτομία» των έργων τους, το Σάββατο. Το «πρότυπο» του εκπαιδευτικού θα δουλεύει με οικονομικό κίνητρο, ακολουθώντας τους «κανόνες» του «νέου» σχολείου της αγοράς, ενώ θα πρέπει να υποτάσσεται και να μη διεκδικεί τα δικαιώματά του.