Οι δυνάμεις του ΣΥΝ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα βάζουν γερά πλάτη στη χειραγώγηση των εργαζομένων στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό αλλά και στην υποταγή τους στην πολιτική του κεφαλαίου και ας καμώνονται το αντίθετο. Και όλ' αυτά στο όνομα της ενότητας. Ποιας ενότητας; Το διευκρινίζει χτεσινή ανακοίνωση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ - συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΝ).

Θαυμάστε γραμμή ενάντια στο κεφάλαιο. Γράφουν λοιπόν: «Είναι αποκαλυπτικό ότι αντί να γίνουν οι αναγκαίες προσπάθειες και συνθέσεις για τη διαμόρφωση ενός κεντρικού σχεδίου του συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης και της τρόικα, που με κεντρικές γενικές απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις θα δίνει νέα προοπτική στους αγώνες των εργαζομένων, ακολουθούνται τακτικές αποδυνάμωσης της κοινής δράσης και διαίρεσης των εργαζομένων».

Τι λέει εδώ; Σύνθεση πλαισίου πάλης με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, τις κατεξοχήν δυνάμεις του κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα και μάλιστα σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί μ' αυτές τις δυνάμεις, που έχουν δώσει «γην και ύδωρ» στην εργοδοσία, να οργανωθεί ταξική πάλη υπέρ των εργαζομένων και ενάντια σε κυβέρνηση - τρόικα! Θέλουν και τα λένε ή τους ξεφεύγουν; Είναι υπονόμευση της ταξικής πάλης η ντε και καλά συμπόρευση με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τις δυνάμεις δηλαδή του ΣΕΒ και της κυβέρνησης ή δεν είναι;

Και συνεχίζει: «Το γαϊτανάκι, που παίχτηκε και συνεχίζει να παίζεται, γύρω από την ημερομηνία της πραγματοποίησης της απεργίας με ευθύνη των παρατάξεων του δικομματισμού και του ΠΑΜΕ, αποσιωπά το ουσιώδες, ένα πανεργατικό αγωνιστικό σχεδιασμό με διάρκεια και προοπτική. Για το λόγο αυτό, οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, επέμεναν πεισματικά στην κήρυξη γενικής απεργίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα σε κοινή ημερομηνία, γεγονός που θα διευκολύνει τη μαζική συμμετοχή και την αποτελεσματικότητά της».

Διήμερη συνδιάσκεψη (σήμερα και αύριο) για τη διαμόρφωση νέας εθνικής πολιτικής για τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και τις βιβλιοθήκες διοργανώνει το υπουργείο Παιδείας και περιγράφει ως κεντρικό άξονα αυτής της πολιτικής τη δημιουργία εθνικού συστήματος Βιβλιοθηκών και Αρχείων και την ενοποιημένη δράση τους με τα Μουσεία.

Το υπουργείο Παιδείας ισχυρίζεται ότι θα «συνδεθούν οι βιβλιοθήκες με την εκπαίδευση» και ότι «τα ιστορικά τεκμήρια γίνονται, πλέον, προσβάσιμα από την αίθουσα διδασκαλίας ώστε μεταξύ άλλων να καλλιεργηθεί η φιλαναγνωσία». Η πραγματικότητα όμως της... απουσίας σχολικών βιβλιοθηκών σε συνδυασμό με την αποθέωση των νέων τεχνολογιών στην κυβερνητική εκπαιδευτική πολιτική, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που υπόσχεται το υπουργείο.

Για του λόγου το αληθές, «δραματική» χαρακτηρίζουν την κατάσταση στον χώρο των σχολικών - ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών και οι σύλλογοι Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, Εκδοτών Βιβλίου και Εκδοτών Επιστημονικού Βιβλίου.

Με αφορμή τη διοργάνωση της διήμερης συνδιάσκεψης οι φορείς παραθέτουν στοιχεία όπως:

Τα «δυνατά της» έβαλε η Αυτόνομη Παρέμβαση σε εργατικά κέντρα, συνδικάτα και ομοσπονδίες, ώστε να μην παρθεί απόφαση για απεργία στις 10 Φλεβάρη κι ας καλούσε στην τελευταία της ανακοίνωση τα συνδικάτα να «αναλάβουν δράσεις» για την προστασία των ανέργων. Αυτό στα λόγια. Διότι, στην πράξη, οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα, μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ απέρριψαν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για απεργία ή καλλιεργούσαν στάση αναμονής μέχρι να πάρει απόφαση η ΓΣΕΕ. Μερικά μόνο παραδείγματα:

• Μόλις χτες, στο ΕΚ Πειραιά η ΑΠ πρωτοστάτησε, ώστε να μην παρθεί απόφαση για απεργία και την αναμονή για απόφαση της ΓΣΕΕ.
• Στο ΕΚ Θεσσαλονίκης, στις 11 Γενάρη, το ΠΑΜΕ κατέθεσε πρόταση για 24ωρη πανθεσσαλονίκεια απεργία τις επόμενες μέρες. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ ψήφισαν υπέρ, με την προϋπόθεση να γίνει σε συνεννόηση με τη ΓΣΕΕ. Στο ερώτημα, αν η ΓΣΕΕ δεν προκηρύξει απεργία, τι θα κάνει το ΕΚΘ, η απάντηση ήταν η ίδια: Σε συνεννόηση με τη ΓΣΕΕ.
• Στο ΔΣ της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας την περασμένη βδομάδα, η ΑΠ απέρριψε τη πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για απεργία στις 10 Φλεβάρη και συμφώνησαν να περιμένουν πότε θα αποφασίσει η ΓΣΕΕ.
• Στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα, την περασμένη βδομάδα οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΔΑΣ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) απέρριψαν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για απεργία. Στην πρόταση της ΠΑΣΚΕ για «εναλλακτικές μορφές πάλης», όπως να φορέσουν οι εργαζόμενοι μαύρα μπλουζάκια, έσπευσαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ να προτείνουν συγκεκριμένο λογότυπο!
• Στην Αγροτική Τράπεζα 467 εργαζόμενοι απαίτησαν τη σύγκληση γενικής συνέλευσης υπογράφοντας σχετικό κείμενο. Ενα από τα θέματα της ΓΣ θα ήταν και η απεργία. Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» (ΣΥΝ) αρνήθηκαν τη σύγκληση της ΓΣ με την παράταξη του ΣΥΝ να λέει, ότι θα μαζέψει δικές της υπογραφές για να γίνει άλλη ΓΣ στην οποία να συμμετέχει και η πλειοψηφία!

Συντονισμένο αντιΠΑΜΕ μέτωπο έχουν συγκροτήσει ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, με την τελευταία παράταξη μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, να δίνει ρεσιτάλ εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεπερνώντας ακόμα και τα προσχήματα. Η χτεσινή συνεδρίαση της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, ήταν χαρακτηριστική.

Οπως καταγγέλλει με δελτίο Τύπου που εξέδωσε η αγωνιστική παράταξη της Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης (ΔΕΣΚ) συσπειρωμένη στο ΠΑΜΕ - την οποία οι εργαζόμενοι του Πειραιά ανέδειξαν σε πρώτη δύναμη στο τελευταίο συνέδριο του ΕΚΠ - οι τρεις παρατάξεις, αρνήθηκαν μεν να πάρουν απόφαση για απεργία στις 10 Φλεβάρη, όπως πρότεινε η ΔΕΣΚ, όμως το ...«εντυπωσιακό» ήταν ότι αυτός που έδινε τον τόνο για το «πώς θα κινηθούν - όπως αναφέρεται - οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ», ήταν ο εκπρόσωπος της ΑΠ. «Λυσσαλέα - επισημαίνεται στο δελτίο Τύπου - επέμεινε να μην παρθεί απόφαση. Την ίδια ώρα που κατηγορούσε την ΓΣΕΕ ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων, πιπιλίζοντας την καραμέλα της ενότητας της εργατικής τάξης και της «αριστεράς», αναδείχτηκε σε περίτρανο υποστηριχτή της Συνομοσπονδίας».

Η ΔΕΣΚ επισημαίνει προς τους εργαζόμενους του Πειραιά ότι, παρά τους όποιους ελιγμούς των παρατάξεων αυτών, «είναι ξεκάθαρο πως θα κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσουν όλα τα μέτρα που γκρεμίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων ολόκληρων δεκαετιών. Ηταν, είναι και θα είναι στρατηγικοί εταίροι του κεφαλαίου, συμφωνούν και στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων και έχουν προ πολλού ταυτίσει τα συμφέροντα των εργοδοτών με αυτά των εργαζομένων». Καλεί όλους τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, να χτίσουν το Μέτωπο, τη συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, μικρούς αγρότες, γυναίκες, φοιτητές - σπουδαστές και από κοινού να δώσουν τη μάχη για να αποκρούσουν την αντεργατική επίθεση. Κάνει σαφές ότι οι ταξικές δυνάμεις «δε θα σταματήσουν ούτε στιγμή να οργανώνουν δυνάμεις, να πρωτοστατούν στους αγώνες με προοπτική την αλλαγή σε επίπεδο εξουσίας».

Την ώρα που η εργατική τάξη δέχεται ολομέτωπη σφοδρή καθολική επίθεση με πετσόκομμα μισθών αφού η εφαρμογή επιχειρησιακών συμβάσεων μείωσης των μισθών γενικεύεται καταργώντας τις κλαδικές, η ανεργία γιγαντώνεται, οι αυξήσεις των τιμών προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και λόγω αύξησης του ΦΠΑ τσακίζουν τη ζωή των εργαζομένων, η υγεία και η πρόνοια εμπορευματοποιούνται πλήρως με το κυβερνητικό πολυνομοσχέδιο, ενώ οι παροχές μειώνονται δραστικά, συρρικνώνονται οι υγειονομικές υπηρεσίες του ΙΚΑ, συγχωνεύονται σχολεία σε βάρος της μόρφωσης, ενώ η παιδεία γίνεται πανάκριβη, την ώρα που ετοιμάζονται νέα μέτρα με τον ερχομό της τρόικας, η ΓΣΕΕ βάζει πλάτες για το πέρασμά τους, διασπώντας ουσιαστικά το κίνημα, κόντρα στις αποφάσεις εκατοντάδων Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων για απεργία στις 10 Φλεβάρη. Η εργοδοτική-κυβερνητική πλειοψηφία γίνεται για άλλη μιά φορά εχθρική για την εργατική τάξη.

«Κάνουμε διαβούλευση για τις συνενώσεις και ιδρύσεις σχολείων, με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Φέτος, με τους νέους Δήμους, απαιτείται ιδιαίτερη συνεργασία», δήλωσε, μεταξύ άλλων, χτες, η υφυπουργός Παιδείας για τα σχέδια της κυβέρνησης για συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων.

Το υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε, προχτές, 4ημερη «διαβούλευση» (!) για τα κριτήρια των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων για το νέο «χάρτη» του σχολείου της «αγοράς». Η υφυπουργός Παιδείας δεν αναφέρεται τυχαία στη συνεργασία με τους καλλικρατικούς δήμους, αφού η νέα διοικητική δομή της χώρας συνδέεται με τη δομή του σχολείου της «αγοράς», το οποίο - προοπτικά - θα έχει πιο άμεση σχέση με την τοπική διοίκηση. Τα «αυτόνομα» σχολεία που σχεδιάζονται θα εξαρτώνται απ' τον εάν ο δήμος που υπάγονται είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, θα «τρέχουν» να αναζητούν χρηματοδότηση από χορηγούς και οι γονείς θα κληθούν να συμβάλλουν ακόμα περισσότερο οικονομικά.

Υπενθυμίζουμε ότι στη «διαβούλευση» δεν υπάρχει, καν, το ερώτημα εάν πρέπει να γίνουν οι συγχωνεύσεις, αυτές επιβάλλονται, αφού είναι μέρος του σχεδιασμού για το σχολείο της αγοράς. Οπως αναφέραμε και χτες, απ' τα κριτήρια των συγχωνεύσεων προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι οι συγχωνεύσεις θα αποτελέσουν γενικό φαινόμενο, αφού όλα τα συστεγαζόμενα σχολεία θα συγχωνευθούν, δεν προβλέπεται να κτιστούν νέα κτίρια και υποδομές σε αυτή τη διαδικασία, εξαντλείται το αντιπαιδαγωγικό όριο των 25 μαθητών και 30 μαθητών ανά τάξη, στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αντίστοιχα, ενώ η μεταφορά των μαθητών «πηγαίνει» στη «συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής», δηλαδή στα ΚΤΕΛ και τα λεωφορεία!

Τον ενορχηστρωμένο χαρακτήρα της πρωτοφανούς επίθεσης κατά των δημόσιων υπαλλήλων σε παγκόσμιο επίπεδο επιβεβαιώνει πρόσφατο άρθρο του «Εκόνομιστ», γνωστού οργάνου του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα στο «πρόσωπο» των δημόσιων υπαλλήλων στο στόχαστρο μπαίνουν τα εργασιακά - ασφαλιστικά, αλλά και τα συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα συνολικά των εργαζομένων, αφού θεωρούν ότι πολλά από αυτά ήδη έχουν καταργηθεί στον ιδιωτικό τομέα. Ο «Εκόνομιστ» δίνει το σύνθημα να κλιμακωθεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά των εργαζομένων στο δημόσιο, που δε θα περιοριστεί μόνο στη δραστική μείωση των μισθών και των επιδομάτων και βέβαια των συντάξεων, αλλά θα προχωρήσει στην κατάργηση ουσιαστικά του δικαιώματος της απεργίας και στη διάλυση των συνδικάτων. «Ενα άλλο πεδίο μάχης είναι τα λεγόμενα θεσπισμένα προνόμια των σωματείων. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα απαγορευτεί ο συνδικαλισμός. Πρέπει όμως να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας», γράφει χαρακτηριστικά. Είναι ευνόητο ότι οι κυβερνήσεις θα μειώσουν τον αριθμό των εργαζομένων στο δημόσιο δραστικά, Παράλληλα με τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις στις παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες. Αλλά φαίνεται και ότι εξυφαίνονται αντιδραστικά μέτρα προκειμένου να σιγουρέψουν πως θα εφαρμόζουν απρόσκοπτα την αντεργατική πολιτική. Κούνια που τους κούναγε...

Το «Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας» (ΕΣΥΠ) είναι ένα όργανο προσχηματικού «διαλόγου» για τις αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία. Από τότε που ανέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ΕΣΥΠ δεν είχε ενεργοποιηθεί, αλλά προχτές η κυβέρνηση το «θυμήθηκε» και η υπουργός Παιδείας, μπροστά στο ακροατήριο των μονίμως συμμετεχόντων στους κοινωνικούς «διαλόγους» (εκπρόσωποι υπουργείων, κομμάτων - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. - και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες), έκανε μια συνοπτική παρουσίαση των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Η Α. Διαμαντοπούλου μίλησε για το σχολείο της «αγοράς», το «Πανεπιστήμιο ΑΕ», την έρευνα και όλες τις άλλες αλλαγές έχουν αποφασιστεί και διατυπώνονται σαφώς στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στις γενικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Με λίγα λόγια μίλησε για τις ειλημμένες αποφάσεις, όπως τις έχει χαρακτηρίσει η ίδια λίγες μέρες πριν: «Η αλλαγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η αλλαγή στο σύνολο του Εκπαιδευτικού Συστήματος είναι μια ειλημμένη απόφαση και κεντρικός πυρήνας του εθνικού σχεδίου της κυβέρνησης», είχε πει στη Θεσσαλονίκη στις 11/1/2011.

Ο βασικός συνομιλητής της «διαβούλευσης» είναι οι δήμοι («η γνώμη των εκπροσώπων των νέων δήμων θα συντελέσει στη διαμόρφωση της τελικής πρότασης»). Η επιλογή αυτή, βέβαια, δεν είναι τυχαία, αφού το σχολείο της αγοράς, προοπτικά, θα ...«ανήκει» στους δήμους και τις επιχειρήσεις. Η λειτουργία της «αυτόνομης» σχολικής μονάδας που οραματίζεται η κυβέρνηση θα συνδέεται (ακόμα περισσότερο) με την τοπική διοίκηση, γεγονός που θα αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα διαφοροποίησης μεταξύ των σχολείων.

Με λίγα λόγια, θα έχουμε και τα σχολεία των πλούσιων και των φτωχών δήμων, αλλά και τα δύο θα κυνηγούν «χορηγούς» για την οικονομική τους επιβίωση, ενώ οι γονείς θα κληθούν να πληρώνουν ακόμα περισσότερα για το «καλό του σχολείου». Αυτό θα είναι το σχολείο της «αγοράς» με τα διαφοροποιημένα προγράμματα, το σχολείο της γρήγορης και «εύπεπτης» γνώσης, της γνώσης που πολύ γρήγορα θα απαξιώνεται. Σε αυτό το πλαίσιο (και μόνο σε αυτό), λοιπόν, το υπουργείο Παιδείας «προτείνει» κριτήρια συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων.

Στις 23 Δεκέμβρη του 2010 ολοκληρώθηκαν οι αρχαιρεσίες του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά με τους μεταλλεργάτες και πάλι να αναθέτουν με απόλυτη πλειοψηφία την ευθύνη της διοίκησης του συνδικάτου στις ταξικές - αγωνιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και συγκροτούν την παράταξη της ΑΕΜ (Αγωνιστική Ενότητα Μεταλλεργατών).

Η απόφαση των μεταλλεργατών έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί πάρθηκε σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, παρατεταμένης αναδουλειάς στο χώρο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας και μεγάλης ανεργίας στους εργάτες της Ζώνης που διαρκεί πάνω από 2 χρόνια. Προκαλώντας έτσι βαριές συνέπειες στους ίδιους τους εργάτες και τις οικογένειές τους.

Αυτές τις βάρβαρες συνθήκες ενισχύουν η ολομέτωπη και συντονισμένη επίθεση της κυβέρνησης, των εφοπλιστών και της εργοδοσίας του χώρου ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις που οι εργάτες της Ζώνης με σκληρούς αγώνες και μαζί με τις ταξικές δυνάμεις που ήταν στο «τιμόνι» του συνδικάτου, είχαν αποσπάσει τα προηγούμενα χρόνια.

Στην προσπάθειά τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η εργοδοσία αξιοποίησε τους πρόθυμους συμμάχους της στο εργατικό κίνημα. Ολοι μαζί (στελέχη - εργοδηγοί, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Α.Π.- ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΟΑΚΚΕ, γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στο χώρο) συγκρότησαν το συνδυασμό Εργατική Ενότητα Μεταλλεργατών (ΕΕΜ), θεωρώντας ότι ήταν κατάλληλη στιγμή να χτυπήσουν το ταξικό - αγωνιστικό χαρακτήρα του συνδικάτου και να το οδηγήσουν στα γνωστά μονοπάτια του εργοδοτικού συνδικαλισμού, του κοινωνικού εταιρισμού και της άνευ όρων παράδοσης στις αντεργατικές επιδιώξεις τους.

Με μισές αλήθειες και αποπροσανατολιστικά παιχνίδια κινούνται το υπουργείο Παιδείας και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών γύρω από την υπόθεση των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων. Το υπουργείο Παιδείας σε χτεσινή του ανακοίνωση παραδέχεται ότι δρομολογεί τη «δημιουργία Σχολικών Κέντρων και Πολυδύναμων Σχολικών Μονάδων», μέσω συγχωνεύσεων, προκειμένου να «υποστηρίζεται η εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές». Δηλαδή, ομολογεί ότι οι συγχωνεύσεις γίνονται για να υποστηρίζουν τη νέα λειτουργία των σχολείων της «αγοράς» που προωθείται μέσω των αναδιαρθρώσεων.

«Βασικοί παιδαγωγικοί στόχοι του νέου οργανωτικού σχεδιασμού είναι να υπάρχει ένας δάσκαλος ανά τάξη, στα Δημοτικά σχολεία, καθώς και ικανός αριθμός μαθητών ανά τάξη», λέει ακόμα το υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν εξηγεί ποιοι παιδαγωγικοί στόχοι υπηρετούνται από τις συγχωνεύσεις που ευρέως προωθούνται και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τέλος, το υπουργείο δεσμεύεται ότι «εξαιρούνται από το πρόγραμμα συνενώσεων τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης των απομονωμένων και απομακρυσμένων ορεινών και νησιώτικων περιοχών της χώρας, στις οποίες οι αποστάσεις, οι καιρικές και οι συγκοινωνιακές συνθήκες δε διασφαλίζουν τις παιδαγωγικές προϋποθέσεις για την ασφαλή και άνετη μεταφορά των μαθητών».

Απέναντι στο σχέδιο των γενικευμένων συγχωνεύσεων που όπως ομολογεί το υπουργείο είναι άρρηκτα δεμένες με το σχολείο της «αγοράς», η ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ διαμαρτύρονται γιατί... δεν ρωτήθηκαν πρώτα οι «τοπικές κοινωνίες»! Νομιμοποιούν, δηλαδή, και συμφωνούν με το «καλλικρατικό σχολείο», στο οποίο η «τοπική κοινωνία» (βλέπε καλλικρατικοί δήμοι, τοπικές επιχειρήσεις κ.τ.λ.) θα έχει λόγο για όλα. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δε, στο νόμο για τον «Καλλικράτη» (που έχει άμεση σχέση με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στα σχολεία) προσάπτουν... «ασάφεια»(!) που δίνει τη δυνατότητα στους περιφερειακούς διευθυντές να «παρακάμπτουν τις τοπικές κοινωνίες».

Ειδικότερα η ΔΟΕ, λόγω ένδειας επιχειρημάτων εναντίον των συγχωνεύσεων, φτάνει σε σημείο να μιλάει για «ελάχιστο όφελος από την εξοικονόμηση πόρων» επειδή... «είναι γνωστό το όργιο σπατάλης και η διασπάθιση δημοσίου χρήματος στον τομέα της σχολικής μεταφοράς»! Δηλαδή, αντί να απαιτεί δημόσια και δωρεάν μεταφορά μαθητών στα σχολεία τους, ρίχνει νερό στο μύλο της κυβερνητικής προπαγάνδας που στόχο έχει την κατάργηση της δωρεάν μεταφοράς μαθητών!

Την προκήρυξη 24ωρης απεργίας στο Δημόσιο το πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη, για να δοθεί άμεση απεργιακή απάντηση και να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στο βάρβαρο πόλεμο που κήρυξαν κυβέρνηση - πλουτοκρατία - τρόικα απαίτησαν κατά τη χτεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Τα στελέχη του ΠΑΜΕ έκαναν καθαρό ότι δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο αναμονής, ότι τώρα δεν πρέπει να χαθεί ούτε ένα λεπτό για την οργάνωση της λαϊκής πάλης. Υπογράμμισαν ταυτόχρονα ότι σήμερα που γκρεμίζεται το σύνολο των λαϊκών δικαιωμάτων, που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που πετσοκόβουν μισθούς, δώρα, επιδόματα, συντάξεις, που σπέρνουν τη φτώχεια, την ανεργία και τη δυστυχία στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά μόνο η αντίσταση, η αντεπίθεση, ώστε την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία.

Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ κατέθεσαν το διεκδικητικό πλαίσιο των 9 ομοσπονδιών και 14 εργατικών κέντρων του ιδιωτικού τομέα και στη βάση αυτού του αγωνιστικού πλαισίου πρότειναν 24ωρη απεργία το πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη, αφήνοντας ανοιχτό το ζήτημα της ακριβούς ημερομηνίας, αλλά πρότειναν ενδεικτικά την 10η του Φλεβάρη.

Απέναντι σε αυτήν τη συγκεκριμένη πρόταση του ΠΑΜΕ, τόσο από την εισήγηση του προέδρου της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚ) όσο και από τις τοποθετήσεις των άλλων δυνάμεων. (ΔΑΚΕ-Αυτόνομη Παρέμβαση) δεν υπήρξε η παραμικρή πρόταση για απεργία.

«Η αλλαγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η αλλαγή στο σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος, είναι μια ειλημμένη απόφαση και κεντρικός πυρήνας του εθνικού σχεδίου της κυβέρνησης». Με τα παραπάνω λόγια η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, διαμήνυσε σε όποιον αντιστέκεται στις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, ότι θα περάσουν με οποιονδήποτε τρόπο!

Κατά τ' άλλα, η υπουργός εμφανίστηκε ...διαλλακτική απευθυνόμενη, προφανώς, στους τάχα «διαφωνούντες» συνομιλητές της κυβέρνησης. Μάλιστα, στάθηκε στα περί «απαξίωσης» των πανεπιστημιακών και πανεπιστημίων που καταλογίζει στο υπουργείο Παιδείας η διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ, υποστηρίζοντας ότι το «αποκρούει μετά βδελυγμίας». Με αυτόν τον τρόπο και με τα περί «συζήτησης» σε ζητήματα διοίκησης και προγραμμάτων σπουδών, έκανε ένα κάλεσμα μεγαλύτερης «συναίνεσης» στις αναδιαρθρώσεις σε αυτούς που συμφωνούν επί της ουσίας και «διαφωνούν» επί τις διαδικασίας ή «αντιδρούν» γιατί πλήττονται στο νέο μοίρασμα της «πίτας».

Τέλος, η υπουργός προσπάθησε να προσδώσει «δημοκρατικότητα» (!) στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων με προγραμματικές συμφωνίες με το κράτος, σύμφωνα με κριτήρια ανταγωνιστικότητας (προσέλκυση εξωτερικών πόρων και χορηγιών, βαθμός αξιοποίησης πόρων του Ιδρύματος, αποδοτικότητα διαχείρισης επιπλέον εσόδων, αριθμός απλών συμμετοχών σε διεθνή ανταγωνιστικά προγράμματα έρευνας της ΕΕ κ.ά.). Υποστήριξε πως «σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να γίνεται με τον ίδιο τρόπο και ο υπουργός να έχει την απόλυτη ευθύνη της υπογραφής της χρηματοδότησης του Πανεπιστημίου. Αυτό είναι δημοκρατία; Αλλάζουμε και το μοντέλο χρηματοδότησης και περιμένουμε προτάσεις»!

«Δεύτερος γύρος» δημοσιευμάτων για αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση για το «νέο» Λύκειο έχει ξεκινήσει το τελευταίο διάστημα. Το υπουργείο Παιδείας - πάλι - απαντάει με ανακοίνωση για «"ρεπορτάζ" και πρωτοσέλιδα του Τύπου, που δεν απηχούν την πραγματικότητα» και υποστηρίζει ότι το σχέδιο θα «τεθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο σε δημόσια διαβούλευση». Ανεξάρτητα, πάντως, απ' το «παιχνίδι» ...διαψεύσεων της κυβέρνησης, το σίγουρο είναι πως η κεντρική κατεύθυνση για το «νέο» Λύκειο είναι πολύ συγκεκριμένη. Εντάσσεται απόλυτα στο σχολείο της «αγοράς», που έχει, ήδη, ξεκινήσει να υλοποιείται, αλλά και στο σχέδιο για τη νέα διοικητική δομή της εκπαίδευσης.

Η κυβέρνηση έχει ανοίξει απ' το καλοκαίρι τη «συζήτηση» με τις πρώτες ανακοινώσεις της υπουργού Παιδείας, οι οποίες - σε συνδυασμό και με τα σχέδια που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον Τύπο - οδηγούν σε ένα «νέο» Λύκειο με περισσότερα ταξικά φίλτρα και στέρηση της γενικής μόρφωσης. Θα υπάρχουν πολλά μαθήματα επιλογής, με αποτέλεσμα η γενική μόρφωση να σταματά ακόμα πιο νωρίς (η υπουργός Παιδείας, τον Ιούνη, είχε μιλήσει για «λιγότερα υποχρεωτικά και περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα, κυρίως στην Β' και Γ' Λυκείου»). Επιπλέον, υπάρχει ο γενικός σχεδιασμός για σχολεία πολλών ταχυτήτων (σε όλη την εκπαίδευση), που θα διαμορφώνουν τα προγράμματα σπουδών με κριτήρια ...αγοράς.

Τέλος, να σημειωθεί ότι οι μαθητές που θα περνάνε στα πανεπιστήμια - όποιο και αν είναι το σύστημα εισαγωγής - θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν ακόμα ταξικό φραγμό μετά το πρώτο έτος. Σύμφωνα με το νέο νόμο - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που προωθεί το υπουργείο Παιδείας, οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα εισάγονται σε Σχολή και στο δεύτερο έτος θα «επιλέγουν» τμήμα. Συνεπώς, μετά το πρώτο έτος «θεσμοθετείται» ένα ακόμα «ξεκαθάρισμα» και ένας ακόμα κύκλος φροντιστηρίων.

Στη χτεσινή κινητοποίηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αδιόριστων Εκπαιδευτικών (εκπαιδευτικοί που δε διορίστηκαν λόγω του ν. 3848 και των μειωμένων φετινών προσλήψεων), χτες το μεσημέρι στο υπουργείο Παιδείας, όπου συμμετείχε και το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, η στάση του υπουργείου Παιδείας ήταν αποκαλυπτική απ' την αρχή ως το τέλος. Για πάνω από 3 ώρες η πολιτική ηγεσία αρνήθηκε να δει τους εκπαιδευτικούς (τους παρέπεμπε στο ΓΓ του υπουργείου) και, αφού τους συνάντησε, τους χαρακτήρισε «εισβολείς» που διακόπτουν το παραγωγικό έργο του υπουργείου! Προηγουμένως είχαν καλεστεί τα ΜΑΤ στο υπουργείο για να ...αντιμετωπιστούν οι εκπαιδευτικοί, αποδεικνύοντας τι εννοεί ...διαβούλευση η κυβέρνηση!

Η μεγάλη πρόκληση, όμως, αφορά την ουσία του θέματος: Δε φτάνει που η κυβέρνηση άφησε πολλούς εκπαιδευτικούς αδιόριστους, δε φτάνει που το υπουργείο έχει «εμπλουτίσει» τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις με το «θεσμό» του αναπληρωτή μειωμένου ωραρίου και με το νόμο 3848 οι εκπαιδευτικοί για να μονιμοποιηθούν (αν μονιμοποιηθούν) θα πρέπει να περνάνε από σαράντα κύματα (πτυχίο - Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας - ΑΣΕΠ - δύο χρόνια δόκιμος,) τώρα υποστηρίζει ότι «δεν ευσταθούν όσα λέγονται για ελαστικές εργασιακές σχέσεις»!

Εθελοντικό πρόγραμμα δήθεν επαναχρησιμοποίησης, αλλά ουσιαστικά πολτοποίησης των σχολικών βιβλίων, προτείνει στα σχολεία το υπουργείο Παιδείας!

Προκειμένου να κατευνάσει το θόρυβο που δημιουργήθηκε από την εξαγγελία κατάργησης του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ), η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, σε πρόσφατη συνέντευξή της, αναφέρθηκε σε εγκύκλιο που έχει αποσταλεί στα σχολεία για την επαναχρησιμοποίηση των σχολικών βιβλίων. «Χρειάζεται μια κουλτούρα σεβασμού στο βιβλίο. Δε σημαίνει ότι επειδή το βιβλίο δίνεται δωρεάν από το υπουργείο Παιδείας, πρέπει να πετιέται ή να καίγεται», είπε η υπουργός Παιδείας και ισχυρίστηκε ότι η εγκύκλιος έχει στόχο να μάθει τους μαθητές να σέβονται τα βιβλία και το δημόσιο χρήμα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την εγκύκλιο που στάλθηκε από το υπουργείο Παιδείας στις 26 Νοέμβρη: «Αμεσος στόχος του προγράμματος Συλλογής και Επαναχρησιμοποίησης Σχολικών Βιβλίων είναι η συστηματική συγκέντρωση των βιβλίων των μαθητών μετά το πέρας της χρήσης τους, ώστε να επαναχρησιμοποιούνται από τους μαθητές κατά το επόμενο σχολικό έτος ή να επιστραφούν στον ΟΕΔΒ για πολτοποίηση»! Είναι πραγματικά εξωφρενικό να μιλάει η υπουργός για «κουλτούρα σεβασμού στο βιβλίο», την ώρα που με αυτό το πρόγραμμα ενσταλάζει στις συνειδήσεις των μαθητών ότι τα βιβλία τους είναι ΑΧΡΗΣΤΑ μετά το πέρας της σχολικής χρονιάς και άρα μπορούν να τα στέλνουν για πολτοποίηση. Μαθαίνουν τους μαθητές ουσιαστικά να μην εμβαθύνουν τη σχέση τους με το σχολικό βιβλίο, να μη διαβάζουν, όταν τους υποδεικνύουν να τα διατηρούν σε «άριστη κατάσταση», προκειμένου, δήθεν, να επαναχρησιμοποιηθούν από άλλους μαθητές την επόμενη χρονιά. Επιβραβεύουν, δηλαδή, τους μαθητές όταν δεν υπογραμμίζουν πάνω στα βιβλία, όταν δεν κρατούν σημειώσεις στο περιθώριό τους, επιβραβεύουν τους μαθητές όταν έχουν με το βιβλίο μια σχέση «πρόσκαιρη» και «εξ αποστάσεως»! Κι αυτό το βαφτίζουν «κουλτούρα σεβασμού στο βιβλίο»!

Δεν είναι τυχαίο πως η κυβέρνηση, παρόλο που προωθεί - παράλληλα - σαρωτικές αλλαγές στο σχολείο και στην Ανώτατη Εκπαίδευση, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη λεγόμενη «Διά Βίου Μάθηση». Η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, άλλωστε, απ' την πρώτη στιγμή μίλησε για «εθνικό στόχο», ενώ συνεχώς αναφέρεται στην ανάγκη αύξησης του ποσοστού των εργαζομένων που συμμετέχει στη Διά Βίου Μάθηση (από 2,8% που είναι σήμερα σε 6% μέχρι το 2013).

Στις χώρες της ΕΕ που έχουν υψηλά ποσοστά συμμετοχής στις δομές Διά Βίου Μάθησης, πάντως, ούτε η ανεργία έχει μειωθεί, ούτε η Παιδεία έχει αναβαθμιστεί προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού. Αντίθετα, η ανεργία συγκαλύπτεται με «εκπαιδευόμενους» που συμμετέχουν σε δομές Διά Βίου Μάθησης, ενώ η λεγόμενη τυπική εκπαίδευση (σχολείο, πανεπιστήμιο) έχει υποβαθμιστεί. Οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, όμως, επιμένουν να διαμορφώσουν ένα νέο πανευρωπαϊκό πλαίσιο, που θα αποτυπώνεται στο λεγόμενο Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων, με το οποίο πρέπει να συμβαδίζουν όλα τα Εθνικά Πλαίσια Προσόντων. Το ελληνικό Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων θεσμοθετήθηκε με το νόμο για τη Διά Βίου Μάθηση και - προοπτικά - σε αυτό θα «μετριούνται» όλα τα πτυχία, τα πιστοποιητικά και οι βεβαιώσεις που θα αποκτά ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ολα μπαίνουν, λοιπόν, στο ίδιο «τσουβάλι» και συνυπολογίζονται στο Ατομικό Μητρώο Διά Βίου Μάθησης.