Εχει, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία, ενόψει των συνεδρίων ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, όπου οι δυνάμεις του ΣΥΝ συνεργάζονται σε πολλές ΕΛΜΕ και Συλλόγους με τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, αλλά και «ανταλλάσσουν» αντιπροσώπους και μέσα στα συνέδρια, όπως έγινε στη ΔΟΕ το 2009, να ξεκαθαριστεί η στάση τους, για να γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί τη στήριξη που διαχρονικά παρέχουν στο σύστημα.

Οι δυνάμεις του ΣΥΝ έβαλαν πλάτη στην αντίληψη ότι η Παιδεία είναι υπεραταξικό ζήτημα. Το 2004 ο ΣΥΝ υποστήριζε: «Η ιδέα της διακομματικής συνεννόησης διασύρεται, όταν χρησιμοποιείται ως μέσο δημαγωγικής ικανοποίησης της κοινής γνώμης και ως τεχνική εξωραϊσμού του απογοητευτικού προσώπου της κυβέρνησης»¹.

Σε ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ ανάμεσα σε άλλα σημειώνει με αφορμή το συνέδριο της ΣΕΣ (16 - 19 Μάη):

«Η ΣΕΣ δεν ήταν και δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση (τέτοια είναι μόνο στον τίτλο). Στην ουσία, πρόκειται για ένα εργαλείο του κεφαλαίου, το οποίο αξιοποιείται, προκειμένου να περάσει τις ιδεολογικές, τις πολιτικές και τις οικονομικές επεξεργασίες των πολυεθνικών στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Ταυτόχρονα, στην αρμοδιότητά του, ο μηχανισμός αυτός έχει τον έλεγχο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που υπάρχει σε κάθε χώρα της ΕΕ. Αποτελεί μόνιμο εμπόδιο στη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα των εργατών, στην ταξική γραμμή συσπείρωσης.

Σε κοινό ψηφοδέλτιο προχώρησαν οι παρατάξεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΝΑΡ στις εκλογές ανάδειξης νέων οργάνων στους καθηγητές στα Γιάννενα. Παραμέρισαν τις υποτιθέμενες «διαφωνίες» και «κόντρες» μεταξύ τους (όπως π.χ. το ζήτημα των συγχωνεύσεων στα σχολεία όπου η υπερψήφιση από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας καταγγέλθηκε από το ΝΑΡ) και άθροισαν τις δυνάμεις του με έπαθλο την αντιπροσώπευση στα νέα όργανα. «Εντυσαν», μάλιστα, τον εκλογικό τους αυτό τυχοδιωκτισμό ως «ενότητα της αριστεράς», προκειμένου από τη μια να κρύψουν τη στήριξη τους στην ουσία των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούνται στην εκπαίδευση και από την άλλη να αποτελέσουν ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, να βάλουν εμπόδια στην ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Δεν είναι βέβαια μια εξέλιξη που πρέπει να εκπλήσσει. Είναι συνέχεια της κοινής τυχοδιωκτικής συμπόρευσης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο φοιτητικό κίνημα, σε επίπεδο τοπικής διοίκησης. Στα Γιάννενα π.χ. η σύμπλευσή τους αυτή εκφράζεται μαζί με συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ σε ένα βαπτιζόμενο συντονιστικό σωματείων που συμμετέχουν εκπρόσωποι και των τριών από ΔΣ. Στο γεγονός ότι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΝΑΡ αποτελούν ουρά και χειροκροτητές των εκπροσώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια.

Μια τρίωρη στάση εργασίας (11.30 π.μ. έως λήξη του ωραρίου) την Τετάρτη 18 Μάη. Αυτή είναι όλη κι όλη η αντίδραση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στην ΑΔΕΔΥ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) - στην άγρια αντεργατική επίθεση που αυτή την περίοδο εκδηλώνεται κυρίως μέσα από την αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας στο Δημόσιο, από 2,5 έως και 10 ώρες! Η ίδια πλειοψηφία, μαζί και οι «Παρεμβάσεις», απέρριψαν την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για 24ωρη απεργία και κατάργηση στην πράξη της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση και αναμένεται να ψηφιστεί στα μέσα της βδομάδας που έρχεται. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους και τα σωματεία να πάρουν τέτοιες αποφάσεις, ώστε να μετατρέψουν τη στάση εργασίας στις 18 Μάη σε απεργία. Παράλληλα, απευθύνουν κάλεσμα συμμετοχής στην απεργιακή συγκέντρωση στην Ομόνοια, στις 12 το μεσημέρι, τη μέρα εκείνη. Παρόμοιο κάλεσμα απευθύνει και το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής.

Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, και με αυτήν την απόφασή της, δείχνει ότι είναι ξεκάθαρη επιλογή της να αποδιοργανώνει και όχι να οργανώνει την πάλη των εργαζομένων. Υπονομεύει τις αγωνιστικές διαθέσεις, καλλιεργεί τη μοιρολατρία και την αναποτελεσματικότητα. Δίνει πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση, συναινεί στους βασικούς άξονες της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, εκπρόσωπος της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) ανέδειξε την εξαιρετικά θετική συμβολή της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στη συγκρότηση και λειτουργία της αποκαλούμενης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους. Η Επιτροπή αυτή, είπε ο συνδικαλιστής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, εκτίμησε ότι το 70% του χρέους είναι παράνομο και πρόσθεσε ότι γι' αυτό το λόγο οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά ευθύνη γι' αυτό και δεν πρέπει να το πληρώσουν. Συμπέρασμα: Οι εργαζόμενοι πρέπει να συμβάλουν στην αποπληρωμή του 30% του χρέους που σύμφωνα με αυτή την Επιτροπή είναι «νόμιμο». Και αυτό το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο αφού δε διαψεύσθηκε σε καμία στιγμή από το συνδικαλιστή όταν δέχθηκε τις έντονες αντιδράσεις των δυνάμεων του ΠΑΜΕ οι οποίες κατήγγειλαν ότι δεν μπορεί από συνδικαλιστές, πολύ περισσότερο όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, να ακούγονται θέσεις που έχουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι.

Αυτή είναι η προσφορά τέτοιων δυνάμεων στους εργαζόμενους: Να στήνουν και να συμμετέχουν ακόμα και σ' επιτροπές που ασχολούνται με το πώς ο λαός θα βάλει πλάτη για να ξελασπώσει το κεφάλαιο. Ομως το χρέος δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, το δημιούργησαν (και θα εξακολουθήσουν να το δημιουργούν) οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Μέχρι τις 15 Μάη γίνονται οι αιτήσεις για τους νέους διευθυντές των σχολικών μονάδων. Η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει το νέο πλαίσιο στο οποίο θα κινούνται τα στελέχη της εκπαίδευσης και έχει σημασία ότι με βάση αυτό ακριβώς το πλαίσιο καλεί τους υποψηφίους να κάνουν αίτηση. Πρόκειται για το Κείμενο Διαβούλευσης για τη νέα Διοικητική Δομή της Εκπαίδευσης. Ας δούμε τι προβλέπει.

Η νέα Διοικητική Δομή της εκπαίδευσης - σκελετός του «νέου σχολείου» της αγοράς

Με σύνθημα «Πρώτα ο μαθητής - πρώτα η σχολική μονάδα», το υπουργείο Παιδείας συνεχίζει την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Αυτό το επικείμενο νομοσχέδιο δεν είναι τυχαίο, χτυπάει στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αυτό άλλωστε υπογραμμίζει και το υπουργείο Παιδείας. Στόχος τους είναι «να λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά η καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος που είναι η Σχολική Μονάδα». Σωστά και αποτελεσματικά σημαίνει ότι το σχολείο πρέπει να υλοποιεί με ταχύτητα και ευελιξία τη σύνδεσή του με τις επιχειρήσεις, την εφαρμογή των νέων καινοτόμων δράσεων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, να κάνει βήματα στη διαφοροποίηση του προγράμματος σπουδών, να γίνει πιο αποτελεσματικό στην ιδεολογική χειραγώγηση της νεολαίας.

«Η επίθεση που δέχεσαι είναι πρωτοφανής. Τη ζεις καθημερινά, την ξέρεις καλά.

Οπως όλοι μας, έτσι κι εσύ είσαι το θύμα μιας άδικης αντιλαϊκής πολιτικής, θύμα της καπιταλιστικής κρίσης για την οποία δεν έχεις ευθύνη.

Στο όνομα της κρίσης και του χρέους τα φορτώνουν όλα στην πλάτη σου.

Φέρνουν νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο, κόβουν μισθούς, επιδόματα, συντάξεις, ιατρικές εξετάσεις, φάρμακα. Καθημερινά απολύουν εργαζόμενους, η ανεργία θερίζει και η ζωή έχει γίνει πανάκριβη. Το πιο μεγάλο θύμα αυτής της βάρβαρης πολιτικής είσαι εσύ, ο νέος εκπαιδευτικός, ο ελαστικά εργαζόμενος, η νέα γυναίκα και αύριο τα παιδιά σου.

• Διευρύνονται οι μορφωτικές ανισότητες ανάμεσα στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας και σ' αυτά των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η Παιδεία γίνεται πιο ταξική και ως προς το κόστος και ως προς το μορφωτικό περιεχόμενο.

«Μπορούμε να ξεπεράσουμε τη συμβιβαστική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) και την πολιτική περιχαράκωσης του ΠΑΜΕ με την οργάνωση και κινητοποίηση της εργατικής βάσης και την συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε χώρο εργασίας, κατοικίας και σπουδών». Αυτά γράφει μεταξύ άλλων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στην ανακοίνωση που εξέδωσε με αφορμή την Πρωτομαγιά. Λίγες αράδες πιο κάτω, καλεί τις δυνάμεις του σε προσυγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, για να πορευτούν όλοι μαζί προς την πλατεία Κλαυθμώνος, όπου είναι προγραμματισμένη η συγκέντρωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, τις συμβιβασμένες ηγεσίες των οποίων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δήθεν καταγγέλλει στην ίδια ανακοίνωση! Τυχοδιώκτες και επικίνδυνοι με όλη τη σημασία των λέξεων. Μια ζωή ουρά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και, ταυτόχρονα, οργανικό κομμάτι της στρατηγικής του για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης. Σε μια περίοδο που πρέπει να βαθύνει η απαξίωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να αθροίσει τις όποιες δυνάμεις του στο ακροατήριο των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, προσδοκώντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα συμβάλει ώστε οι εργαζόμενοι να μετατραπούν σε χειροκροτητές της πολιτικής που στηρίζουν. Την Κυριακή, οι εργαζόμενοι διαδηλώνουν μαζικά στο Σύνταγμα με το ΠΑΜΕ. Δεν έχουν καμιά θέση με τους εργατοπατέρες και τους βαστάζους τους, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Τα αρνητικά αποτελέσματα από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων στην Πορτογαλία παρουσιάζει η εθνική ομοσπονδία εκπαιδευτικών της χώρας (FENPROF), σε επιστολή της στο ελληνικό υπουργείο Παιδείας. Στην επιστολή αναφέρεται στη συγχώνευση 1.933 σχολικών μονάδων στην Ελλάδα και σημειώνει: «Αυτά τα μέτρα έχουν εφαρμοστεί επίσης στην Πορτογαλία, με πολύ αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα της εκπαίδευσης». Στη συνέχεια ενημερώνει για την εμπειρία των συγχωνεύσεων σχολείων στην Πορτογαλία παρουσιάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία, όπως:

Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας είχε αποφασίσει να κλείσουν «όλα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με λιγότερους από 21 μαθητές» και «έκλεισαν περισσότερα από 701 σχολεία το 2010, χωρίς να λάβουν υπόψη τη διαφορετική πραγματικότητα κάθε σχολείου και τις συνέπειες που έχει το κλείσιμο χωρίς διακρίσεις στην ερήμωση της επαρχίας». Επίσης, το 2010, «αγνοώντας τις απόψεις των σχολικών κοινοτήτων και των τοπικών αρχών» αποφάσισε τη συγχώνευση «σχεδόν 200 προπαρασκευαστικών σχολείων και σχολείων δευτεροβάθμιας σε 48 τεράστια "σχολικά συγκροτήματα"», μη λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά παράγοντες. Μάλιστα, αναφέρει πως «η κυβέρνηση τελικά αναγνώρισε ότι αυτή η αναδιάρθρωση έχει επιτρέψει τη μείωση 5.000 δασκάλων στο σύστημα κατά το 2010-'11».

Τέλος, η FENPROF συμπληρώνει πως από μια μελέτη που έκανε κατέληξε στο συμπέρασμα πως «η συγχώνευση των σχολείων με τις διαφορετικές ιστορίες και τους πολιτισμούς (σε μερικές περιπτώσεις φυσικώς απομακρυσμένα), σε τεχνητές "οργανικές μονάδες", οδηγεί σε απανθρωποποιημένους χώρους και σε απρόσωπες σχέσεις, καθώς επίσης και σε αυξανόμενες συγκρούσεις, στη γραφειοκρατία και στο συγκεντρωτισμό».

Το υπουργείο Παιδείας συνεχίζει στο δρόμο των εκπομπών μαγειρικής της τηλεόρασης... Διοργανώνει πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό με τον τίτλο «Σχολικά μαγειρέματα "Τρέφομαι μεσογειακά, ζω καλύτερα"», όπου οι μαθητές θα διαγωνιστούν σε παραδοσιακές συνταγές μαγειρικής, έργο ζωγραφικής, αφίσα και βίντεο για τη μεσογειακή διατροφή. Ολο το «εγχείρημα» υποτίθεται πως γίνεται για την καλή αγωγή υγείας και την προώθηση της μεσογειακής διατροφής. Εμείς θα υπενθυμίσουμε μόνο τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων απ' τις εταιρείες «McDonald's» και «Goody's» (άσους στην υγιεινή διατροφή) να εισβάλλουν στα σχολεία για να «διδάξουν» ισορροπημένη διατροφή! Και ας πούμε πως αυτά είναι ...περασμένα, ας μείνουμε μόνο στο συγκεκριμένο διαγωνισμό. Ποιο το όφελος των μαθητών από έναν τέτοιου είδους διαγωνισμό; Αν θέλουν να μιλήσουν, στην ουσία, για το ζήτημα της διατροφής στους μαθητές, ας ανοίξουν την κουβέντα για την ποιότητα και την κατασκευή των προϊόντων διατροφής. Η υγεία των μαθητών δεν είναι νούμερα τηλεοπτικών εκπομπών, οι μαθητές δεν είναι τηλεοπτικοί «αστέρες» που θα βραβευθούν για την καλή τους συνταγή. Και με αυτόν το «διαγωνισμό» το υπουργείο Παιδείας αποδεικνύει με ποιον τρόπο θέλει οι μαθητές να «μελετούν» στο «νέο» σχολείο...

Τις πρώτες συνέπειες από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» βιώνουν οι καθαρίστριες στα δημόσια σχολεία, μόνιμες και συμβασιούχες. Πολλοί δήμαρχοι ήδη έστειλαν το «μήνυμα» στις συμβασιούχες πως από το Σεπτέμβριο οι προσλήψεις θα γίνουν μέσω ΑΣΕΠ. Διαδικασία που στην ουσία τις πετάει έξω καθώς με τις συμβάσεις έργου που υπέγραφαν μέχρι σήμερα δεν μοριοδοτούνται και άρα δεν θα προσληφθούν.

Παράλληλα, μετά την ψήφιση σε νόμο πως στις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού οι καθαρίστριες θα αποσπώνται σε άλλες δημοτικές υπηρεσίες, από χτες πολλοί αντιδήμαρχοι καθαριότητας έσπευσαν να υλοποιήσουν και την νέα αυτή αντεργατική διάταξη και ζήτησαν από καθαρίστριες τις ημέρες που τα σχολεία θα είναι κλειστά να δουλέψουν σε άλλες υπηρεσίες όπως π.χ. στο νεκροταφείο.

Αντί δηλαδή οι δήμοι να προσλάβουν επαρκές προσωπικό για τις ανάγκες των πόλεων, αποσπούν σε δημοτικές υπηρεσίες και αυτές τις ελάχιστες μόνιμες καθαρίστριες των σχολείων που ήδη έχει υπερεντατικοποιηθεί η δουλειά τους. Το αποτέλεσμα θα είναι να μείνουν τελικά τα σχολεία με ακόμα λιγότερη καθαριότητα.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις και με δεδομένες τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών που ήδη έχουν γίνει σε βάρος τους, χτες το μεσημέρι πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εσωτερικών.

Ο υφυπουργός όμως Γ. Ντόλιος, στη συνάντηση που είχαν, αντιμετώπισε απαξιωτικά τα μέλη της αντιπροσωπείας και, όπως τόνισε αμέσως μετά η Μαργαρίτα Ρεΐση, πρόεδρος του σωματείου Καθαριστριών Σχολείων Πειραιά και μέλος της Γραμματείας Πειραιά του ΠΑΜΕ, δεν δεσμεύτηκε απέναντι σε κανένα αίτημα.

Το επόμενο διάστημα θα συνεδριάσει το Συντονιστικό Αγώνα Σωματείων του κλάδου προκειμένου μέσα από αγωνιστικές κινητοποιήσεις να διεκδικήσουν μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πρόσληψη επαρκούς και μόνιμου προσωπικού, να μη γίνει καμία αλλαγή στα καθήκοντά τους, να σταματήσει η εντατικοποίηση της δουλειάς κ.ά.

Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, που προωθεί σειρά ρυθμίσεων στο πλαίσιο της περαιτέρω ενσωμάτωσης της Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς, κατήγγειλε χτες το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προτεινόμενου νόμου με τίτλο «Θεσμικό Πλαίσιο των Πρότυπων Σχολείων και άλλες διατάξεις» στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.

«Το σχέδιο νόμου παίρνει τα αναγκαία μέτρα στην κατεύθυνση των απαιτήσεων των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων ώστε πιο αποτελεσματικά, πιο απαιτητικά, πιο ενιαία να περάσει η προσυμφωνημένη πολιτική στον τομέα της εκπαίδευσης», επισήμανε χαρακτηριστικά στην τοποθέτησή του ο βουλευτής του ΚΚΕ ο Γ. Ζιώγας.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο θέμα των πρότυπων σχολείων, επισημαίνοντας πως «επιβεβαιώνεται η ελιτίστικη αντίληψη που επιδιώκει η κυβέρνηση να προσδώσει στα πειραματικά σχολεία, που επίσης σκοπό έχουν την πρακτική άσκηση μεταπτυχιακών φοιτητών και την πειραματική εφαρμογή προγραμμάτων σπουδών, μεθόδων διδασκαλίας, εκπαιδευτικού υλικού και προγραμμάτων αξιολόγησης ποιότητας. Δηλαδή, θα γίνεται σε αυτό μια πιλοτική εφαρμογή όλων των αντιδραστικών μέτρων που έχει στα σκαριά το υπουργείο για το σύνολο της εκπαίδευσης, τόσο στο περιεχόμενό της, όσο και στη διοίκησή της και στη λειτουργία με όρους αγοράς. Τα πειραματικά πρότυπα σχολεία θα συνδέονται με πανεπιστήμια και, πέρα από τα όσα ισχύουν για τα υπόλοιπα σχολεία, θα χρηματοδοτούνται και από τον ειδικό λογαριασμό κονδυλίων έρευνας των ιδρυμάτων - από αυτούς τους αδιαφανείς λογαριασμούς - και από δωρεές, χορηγίες, κληροδοσίες και άλλες παροχές τρίτων, καθώς και επιχορηγήσεις από άλλες πηγές, κάτι που τα καθιστά και πρότυπα για την εφαρμογή σχολείου των χορηγών και των επιχειρήσεων».

Πέρσι τον Σεπτέμβρη το υπουργείο Παιδείας είχε ζητήσει τη «βοήθεια» από μια επιτροπή «σοφών» και συγκρότησε τη λεγόμενη «Διεθνή Συμβουλευτική Επιτροπή», όπου συμμετέχουν πρώην υπουργοί Παιδείας, πρυτάνεις και πρόεδροι ξένων πανεπιστημίων με «περγαμηνές» στην «αγορά». Αυτή η επιτροπή, λοιπόν, έβγαλε το πόρισμά της και το υπουργείο Παιδείας το έδωσε στη δημοσιότητα. Το πόρισμα είναι μια ...«φωτοτυπία» του νόμου - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση μαζί με όλη την προπαγάνδα, τα μέτρα, ακόμα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί το υπουργείο Παιδείας! Ορισμένα αποκαλυπτικά δείγματα:

• Τα χρήματα στη δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση δε συμφέρουν: «Ανάμεσα σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και σε μερικές άλλες χώρες (Αυστραλία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Κορέα, Μεξικό), η Ελλάδα παρουσιάζει τις υψηλότερες δαπάνες ανά φοιτητή και τη μεγαλύτερη αύξηση στις δαπάνες αυτές μεταξύ 1995 και 2005».
• Να καταργηθεί το άσυλο: «Οι πανεπιστημιακοί χώροι δεν είναι ασφαλείς, ενώ το Σύνταγμα επιτρέπει στην πανεπιστημιακή ηγεσία να προστατεύει τους πανεπιστημιακούς χώρους από στοιχεία που επιδιώκουν την πολιτική αστάθεια».
• Συμφωνίες κρατικής χρηματοδότησης ανάλογα με την ανταγωνιστικότητα: «Το υπουργείο θα πρέπει να επανακαθορίσει στρατηγικούς στόχους και να προσδιορίσει ένα σύστημα Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ των ιδρυμάτων αυτών που προωθούν τη συνεργασία και το συντονισμό».
• Οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια για μπίζνες: «Κάθε ίδρυμα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειρισθεί και να υποστηρίξει τις επιλογές του και να εντοπίζει πρόσθετους πόρους οι οποίοι θα βοηθήσουν το ίδρυμα στην επίτευξη των στόχων του».
• Ξανά στο προσκήνιο η πρόταση Πανάρετου: Διετή περιφερειακά κολέγια ως κομμάτι της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό Σχολείο αποβλέπει στη μόρφωση όλων των ανθρώπων, χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις, και δε διαφοροποιείται για να υπηρετήσει την ταξική επιλογή, τότε διαφέρει ριζικά και από το παραδοσιακό γενικό σχολείο και από το τεχνικοεπαγγελματικό, που αναπαράγουν τον ταξικό καταμερισμό εργασίας και την αντίθεση ανάμεσα στην πνευματική και χειρωνακτική εργασία. Απορρίπτουμε την αποσπασματική γνώση και την πρόωρη ειδίκευση, το διαχωρισμό θεωρίας και πράξης, της επιστήμης από την εφαρμογή της στη ζωή και την παραγωγή. Η μεγάλη ανάγκη της βασικής εκπαίδευσης στην εποχή μας είναι ένα σχολείο με πολυτεχνικό ορίζοντα, που δε θα αναπτύσσει μονομερώς μια ικανότητα των νέων για απασχόληση, αλλά όλες τις ικανότητές τους, θα μορφώνει πολύπλευρα την προσωπικότητά τους και θα διαπλάθει ανθρώπους ικανούς ν' αντιμετωπίσουν δημιουργικά την εργασία τους και τη ζωή τους, σε όποιο ή όποια επαγγέλματα μελλοντικά θα υπηρετήσουν.

Επομένως, το σχολείο που αποβλέπει στη διάπλαση ενός ανθρώπου κυρίαρχου της μοίρας του, που θα είναι σε θέση να πάρει μέρος στον έλεγχο της επιστήμης και της παραγωγής, στην οργάνωση της δουλειάς του αλλά κι όλης της κοινωνίας, είναι ένα σχολείο που αντιστρατεύεται τη μονομέρεια στην εκπαίδευση στον ίδιο βαθμό που αντιπαλεύει την αποξένωση από την εργασία.

Αναθεματίζουν την «παπαγαλία», όλα τα «παπαγαλάκια» της «νέας» παιδαγωγικής. Ομως τα μέτρα που παίρνουν ενισχύουν και την παπαγαλία και τους ταξικούς φραγμούς. Αλλά η ουσία ξεχωρίζει από κάποιες πλευρές των δηλώσεών τους: «...θα έχουν λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη ... φεύγουμε απ' το Λύκειο της επαχθούς ύλης»¹... Μάλιστα, κάποιοι «γκουρού» της «παιδαγωγικής» της «νέας τάξης» ομολογούν: «Η απομνημόνευση είναι χάσιμο χρόνου, αφού η Google είναι μόνο ένα κλικ μακριά σας... η μάθηση με απομνημόνευση πλησιάζει στο τέλος της... οι μαθητές πρέπει να διδάσκονται να διαχειριστούν καλύτερα τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες online... Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πλέον πηγή γνώσης... Το διαδίκτυο είναι»².

Ετσι «προχωρούν» κι εδώ. Λιγοστεύουν κι υποβαθμίζουν τη ύλη. Ταυτίζουν έντεχνα την «παπαγαλία» με κάθε είδους «απομνημόνευση», χτυπώντας έτσι μια πλευρά της διαδικασίας της οικοδόμησης της γνώσης. Κι έτσι όταν λένε «μην παπαγαλίζεις» εννοούν «μη μάθεις». Καλλιεργούν άρνηση της ανάγκης της μνήμης και άρα συνολικά της μόρφωσης και της γνώσης. «Δε χρειάζεται» λένε «πια να μαθαίνεις». Η γνώση υπάρχει στο internet. Μόνο που δεν είναι «δική σου». Και δεν είναι «γνώση»: Είναι πληροφορίες χύμα. Ο υπολογιστής από εργαλείο γίνεται «αποκλειστικός φορέας της γνώσης». Ούτε βιβλίο χρειάζεται, ούτε και καθηγητής, ούτε τύποι και κανόνες. Γιατί να μάθεις την προπαίδεια; Υπάρχει το κομπιουτεράκι. Γιατί να μάθεις κανόνες γραμματικής; Εχει αυτόματη διόρθωση το κομπιούτερ! Γιατί να υπάρχουν μαθήματα; Τώρα χρειάζονται οι «εργασιούλες» και η διαθεματικότητα. Είναι δύσκολο ένα κομμάτι της ύλης; Θα στο αφαιρέσουμε. Και τέλος πάντων ...μην το μάθεις εσύ. Ο καθένας θα μάθει ό,τι μπορεί.

Κι οι «νέες» μέθοδοί τους στην ίδια κατεύθυνση είναι: «Η εξίσωση χ²-5χ+6=0 έχει ρίζα τον αριθμό 0, 1 ή 2;» Ελέγχεις κάθε αριθμό αν επαληθεύει την εξίσωση. Κι αυτός που ...«έλυσε» την άσκηση δεν ξέρει να λύνει εξισώσεις δευτέρου βαθμού. Κρίση; Καμία. Γνώση; Καμία. Παρατηρητικότητα! Σαν τα τεστ του διαγωνισμού της «ΡΙSΑ».

Ετσι ο κάθε μαθητής «οικοδομεί» τη γνώση του, χαράζει μια δική του αυτόνομη σχολική πορεία μέχρι όπου μπορεί. Καταδικασμένος να μην «κατασκευάσει» ποτέ στο μυαλό του τη γνώση που οικοδόμησε η ανθρωπότητα στα 3.000 τελευταία χρόνια.

Ο στόχος τους είναι ένας: Τα παιδιά της εργατικής τάξης όχι μόνο να μην μπορούν να αποκτήσουν τη γνώση, λόγω των φραγμών στη μόρφωση, αλλά να μη θέλουν κιόλας.

Ως κίνητρο των αλλαγών από το υπουργείο Παιδείας εμφανίζεται η «ουσιαστική υποστήριξη της εκπαιδευτικής λειτουργίας, της παιδαγωγικής αρτιότητας και της υψηλής ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου». Είναι όμως φανερό ότι «παιδαγωγικό» είναι για την κυβέρνηση ό,τι εξυπηρετεί τη στρατηγική για το σχολείο της «αγοράς» που θα παράγει τους αποφοίτους στα μέτρα της «αγοράς».

Σε ό,τι αφορά στη δομή της διοίκησης, το σημερινό σύστημα χαρακτηρίζεται συγκεντρωτικό, με πολλά επίπεδα, αδράνεια και δυσκολίες στην «καθοδήγηση, εποπτεία και διαχείριση». Τα Γραφεία Εκπαίδευσης καταργούνται και οι περιφερειακές υπηρεσίες υπό την εποπτεία του υπουργείου θα είναι: Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και οι Σχολικές Μονάδες, όπου δίνεται και μεγάλο βάρος. Ως κεντρική επιδίωξη παρουσιάζεται το να γίνει η σχολική μονάδα «φορέας γόνιμης υποδοχής και συνδιαμόρφωσης της εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής», δηλαδή να αποδέχεται και να προωθεί τα αντιλαϊκά μέτρα. Και, όπως έχει γίνει φανερό, με πρόσχημα και την κρίση και την «αναγκαιότητα» των αναδιαρθρώσεων για το κεφάλαιο, η κυβέρνηση έχει δείξει ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα - και «μαστίγιο» και «καρότο» - για την εφαρμογή τους.