Σε μια σειρά χώρες, είχαμε εκλογές το τελευταίο διάστημα και είναι απαραίτητο να βγουν κάποια συμπεράσματα, για να μην έχουμε και στις εκλογές του Νοέμβρη στη χώρα μας μια από τα ίδια. Σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, αν εκλεγούν υποψήφιοι από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που ψήφισαν τον «Καλλικράτη», ή ακόμη χειρότερα από κάτι αποκόμματα ή αυτοονομαζόμενους ανεξάρτητους που συμφωνούν απόλυτα διαφωνώντας στα λόγια με την εφαρμοζόμενη πολιτική, οι εξελίξεις θα είναι μαύρες για τους εργαζόμενους που ήδη έχουν γευτεί για καλά τι σημαίνει αντιλαϊκή πολιτική ή πιο απλά τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και οι διάφορες τσόντες τους αλά ΣΥΝ που είναι ένα μεγάλο αριστερό ΠΛΗΝ, και το μεγάλο κεφάλαιο θα γιορτάσει μια νέα εποχή που θα τα έχει όλα δικά του.

Επειδή η Δανία έχει αναφερθεί πολλές φορές από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως χώρα πρότυπο και επειδή και στην πράξη έχουμε δείγματα αντιγραφής θεωρούμε χρήσιμο το να συνοψίσουμε μερικές από τις τραγικές συνέπειες της «πολιτικής συναίνεσης», αλλά και της αντίστοιχης διοικητικής μεταρρύθμισης με τον «Καλλικράτη», που συνέβαλε στην κηδεία του δανέζικου μοντέλου.

Σε μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες, όπως η Δανία, και για την οποία γίνεται τέτοια προπαγάνδα από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου περί κοινωνίας της γνώσης και περί του καλύτερου εκπαιδευτικού συστήματος, στον επόμενο χρόνο είναι προγραμματισμένο να κλείσουν 126 σχολεία λόγω περικοπών.

Μόνο σε έναν επαρχιακό δήμο του Hjοrring θα κλείσουν 11 σχολεία και στο δήμο Nyborg τα 5 από τα συνολικά 12 σχολεία. Το 30% των δήμων έχουν ήδη αποφασίσει αμετάκλητα το κλείσιμο σχολείων.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το 2009 κατατέθηκαν 25 αιτήσεις για άδεια λειτουργίας ιδιωτικών σχολείων και το 2010 έχουν ήδη κατατεθεί 65 αιτήσεις άδειας.

Σήμερα στη Ρουμανία, των περίπου 21,5 εκατομμυρίων κατοίκων, περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι είναι αναλφάβητοι (με χιλιάδες άλλους ημι-αναλφάβητους), εκ των οποίων το 76% βρίσκεται στην επαρχία. Μάλιστα, σύμφωνα με περσινή έκθεση της «UNISEF», τριπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών που παρατάνε το σχολείο την περίοδο 2000 - 2009, αριθμός που προσεγγίζει το 20%. Η βασική αιτία γι' αυτό βρίσκεται στα ολοένα και περισσότερα χρήματα που χρειάζεται μια οικογένεια για να μορφώσει το παιδί της. Παρόλο που θεωρητικά και επίσημα η Παιδεία είναι δωρεάν, μια οικογένεια ξοδεύει σχεδόν 500 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί για να παρέχει τα απαραίτητα εφόδια για τη μόρφωσή του. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ρουμάνικου Ινστιτούτου Αξιολόγησης και Στρατηγικών που διεξήχθη 6-8 Σεπτέμβρη, το 91% των γονιών είναι αναγκασμένο να παρέχει ιδιαίτερα μαθήματα στα παιδιά του.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Την παιδική φτώχεια στην ΕΕ «ανακάλυψε» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Βελγική Προεδρία της ΕΕ, που, σε ανακοίνωσή τους, αναγγέλλουν τη διοργάνωση «ευρωπαϊκής διάσκεψης» για την αντιμετώπιση του φαινομένου στο Βέλγιο στις 2 και 3 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με την ανακοίνωση στην ΕΕ υπάρχουν 100 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας έως 18 ετών, εκ των οποίων τα 20 εκατομμύρια ζουν στα όρια της φτώχειας, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί στις συνθήκες της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Στοιχεία τα οποία είναι ακόμα πιο απογοητευτικά, εάν εξεταστούν κατά κράτος - μέλος ξεχωριστά, δεδομένου ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες οι αριθμοί ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΕ, που κυριαρχεί.

Την ίδια στιγμή, που η ΕΕ προωθεί σωρεία αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, τσακίζοντας τη λαϊκή οικογένεια, εμφανίζεται να «ανησυχεί» για το μέλλον των παιδιών της Ευρώπης, που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, λόγω των πολιτικών επιλογών της ΕΕ και να αναζητά δήθεν λύση στο πρόβλημα, προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο και αυτά τα παιδιά να μην αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, και το ενδεχόμενο της ολοκλήρωσης της ζωής τους σε συνθήκες φτώχειας.

Η διάσκεψη, που, όπως αναμένεται, θα περιγράψει το πρόβλημα, θα επιχειρήσει να αθωώσει την ΕΕ και τις πολιτικές της που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ευθύνονται για την κατάσταση και τη συνεχιζόμενη όξυνσή της, θα έχει 300 συμμετέχοντες από εθνικές διοικήσεις, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, ακαδημαϊκούς και επιχειρηματίες και ευρωπαϊκούς φορείς.

Αυτό σημαίνει ότι σε μεγάλα αστικά κέντρα θα συσσωρευτεί μεγάλος αριθμός μαθητών, που θα στοιβάζεται σε υπεράριθμα τμήματα, ενώ ένα μέρος των μαθητών θα μείνει έξω από το εκπαιδευτικό σύστημα, αφού θα αναγκαστεί να διακόψει το σχολείο. Να σημειωθεί ότι το κλείσιμο του 1/3 των σχολείων προτείνεται σε μια χώρα που αριθμεί το μισό πληθυσμό απ' την Ελλάδα, περίπου 5 εκατομμύρια.

Σα θετικό παράδειγμα προβάλλεται ο δήμος Lolland, όπου στην περίοδο 1998 έως 2008 ο μέσος όρος μαθητών ανά σχολείο αυξήθηκε από 230 σε 289, ενώ ο συνολικός αριθμός των δημοτών μειώθηκε. «Είναι πολλοί οι δήμοι που ακόμη δε τόλμησαν να κλείσουν κάποια σχολεία και αυτό το πληρώνουν αλλιώς», αναφέρεται στην Εκθεση, ενώ σε ερώτηση αν αυτό σημαίνει το θάνατο των μικρότερων επαρχιακών πόλεων, «η έρευνα δείχνει ότι πριν το σχολείο κλείνουν τα καταστήματα, εξαφανίζονται οι δουλειές και τελευταία τα σχολεία».

Στο ερώτημα «τι σημαίνουν όλα αυτά για τον απλό εργαζόμενο πολίτη;», η διεθνής εμπειρία που υπάρχει δίνει μια σαφή εικόνα ώστε κανείς να μην μπορεί να ισχυριστεί εκ των υστέρων ότι δεν ήξερε. Ο «Καλλικράτης», άλλωστε, δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία. Αντίθετα, η χώρα μας είναι αυτή που με τη διοικητική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης προσαρμόζεται - όπως άλλωστε έχει ομολογηθεί - στα διεθνή και ειδικότερα στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ας δούμε επομένως ορισμένα από αυτά τα παραδείγματα που φανερώνουν την αυριανή «Καλλικράτεια» εικόνα. Τα στοιχεία που ακολουθούν είναι από μελέτη της Επιτροπής Περιφερειών της ΕΕ (2008) σχετικά με τη μεταρρύθμιση των δημόσιων υπηρεσιών και το ρόλο του κοινωνικού διαλόγου.

Είναι διαρκείς και συνεχόμενες τα τελευταία χρόνια οι ειδήσεις που αποκαλύπτουν την απάτη και την επικινδυνότητα του λεγόμενου «ολλανδικού πειράματος» στην πολιτική για τα ναρκωτικά. Πρόκειται για την πολιτική του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε «μαλακά» και «σκληρά» και της αποποινικοποίησης της χρήσης των λεγόμενων «μαλακών», που οι θιασώτες της και στη χώρα μας την προπαγανδίζουν ως λύση απέναντι στην εξάπλωση της χρήσης και στο παράνομο εμπόριο. Η Ολλανδία όμως τους διαψεύδει, έχοντας μετατραπεί σε κέντρο διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών.

Πολλές και δυσάρεστες εκπλήξεις έκρυβε σε όλους τους τομείς ο προϋπολογισμός της νέας βρετανικής κυβέρνησης. Ενας από τους τομείς που θα δεχθούν τις σκληρότερες συνέπειες των περικοπών είναι ο εκπαιδευτικός και ειδικότερα o τομέας της ανώτατης εκπαίδευσης. Ηδη, πριν ψηφιστεί ο Προϋπολογισμός, εκδηλώθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις σε πανεπιστήμια και κολέγια, τα οποία αντιμετωπίζουν ήδη πρόβλημα επιβίωσης. Τη μέρα της ψήφισης του προϋπολογισμού, σε πάνω από 70 ανώτατα ιδρύματα πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

ΑΞΙΖΕΙ να σημειωθεί ότι η δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση έπαψε να ισχύει εδώ και χρόνια στη Βρετανία, όπου ισχύει το καθεστώς της πληρωμής διδάκτρων. Αυτή είναι η «κληρονομιά» που άφησαν στη νεολαία της Βρετανίας οι κυβερνήσεις Θάτσερ, Μέιτζορ, Μπλερ, Μπράουν.

Η νέα κυβέρνηση Συντηρητικών - Φιλελευθέρων όρισε επιτροπή που θα μελετήσει το μέλλον των βρετανικών πανεπιστημίων. Επικεφαλής της επιτροπής τοποθετήθηκε ο λόρδος Μπράουν, πρώην διευθύνων σύμβουλος της BP! Το πρώτο συμπέρασμα της επιτροπής είναι ότι θα πρέπει να αυξηθούν τα δίδακτρα.

 Τη μέρα εκείνη, λοιπόν, κατά τη συνεδρίαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι εκπρόσωποι της πλευράς του Μπ. Γιέλτσιν (εκ των πρωταγωνιστών της ανατροπής της σοβιετικής εξουσίας και πρώτου Προέδρου της καπιταλιστικής πλέον Ρωσίας), Σ. Σαχράι και Α. Μακάροφ, ανακοίνωσαν στους συνηγόρους της υπεράσπισης την προσθήκη στα υλικά της υπόθεσης ορισμένων «μόλις εντοπισθέντων» στα Αρχεία, «άκρως απόρρητων» εγγράφων, τα οποία «αποδείκνυαν» την ευθύνη των ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων του Κομμουνιστικού Κόμματος για τη δολοφονία των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν.

Σύμφωνα με την κατηγορούσα αρχή, τα έγγραφα αυτά «ανακαλύφθηκαν» σε σφραγισμένο φάκελο με την επονομασία «πακέτο Νο 1» και αφορούσαν: α) Ενα τετρασέλιδο κείμενο, με αριθμό 794/Β και ημερομηνία 5 Μαρτίου 1940, στο οποίο ο Λαϊκός Επίτροπος για τις Εσωτερικές Υποθέσεις Λ. Μπέρια πρότεινε στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ(μπ) την εκτέλεση 25.700 Πολωνών αιχμαλώτων πολέμου, β) Το απόσπασμα από τα Πρακτικά της 13ης Συνόδου του Πολιτικού Γραφείου, με αριθμό Ρ13/144 και ημερομηνία επίσης 5 Μαρτίου 1940, όπου «εγκρινόταν» το αίτημα Μπέρια, και γ) Μια επιστολή του τότε επικεφαλής της KGB Α. Σεπέλιν προς τον Ν. Χρουστσόφ, με ημερομηνία 3 Μαρτίου 1959 και θέμα την καταστροφή των παραπάνω εγγράφων.

Η αποκέντρωση του συνόλου της εκπαίδευσης, που είναι εδώ και χρόνια πραγματικότητα για την Αγγλία, γιγάντωσε τα προβλήματα, τα οποία υποτίθεται ότι θα έλυνε. Οι ταξικοί φραγμοί και οι μεγάλες διακρίσεις ανάμεσα στα σχολεία και στους μαθητές, η εντεινόμενη ιδιωτικοποίηση, η δυσκολία των τοπικών αρχών να συντηρήσουν τα σχολεία, η «σχολική αποτυχία» οδήγησαν τη νέα κυβέρνηση να αναζητήσει νέες «λύσεις», σε πνεύμα πλήρους ιδιωτικοποίησης. Η γενίκευση των «ακαδημιών» εμφανίστηκε σαν λύση. Σύμφωνα με τα όσα ίσχυαν από τα πρώτα τους βήματα, τα σχολεία με τη μετατροπή τους σε ακαδημίες ουσιαστικά ...πουλιούνται στον σπόνσορά τους, η εξασφάλιση του οποίου είναι όρος για να ξεκινήσει η λειτουργία τους. Η χρηματοδότηση από το κράτος έπεται και τελικά ο ιδιώτης είναι εκείνος που «λύνει και δένει» στο σχολείο, ακόμα και στο περιεχόμενό του.

Η τελευταία πράξη του έργου της «αναθεώρησης της Ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών», που προωθεί το τοπικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης του Τέξας παίζεται αυτή τη βδομάδα, όπου καταρτίζεται πλέον το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το σχολικό έτος 2010 - 11, καθώς αναμένεται σχεδόν με βεβαιότητα ότι το Συμβούλιο Εκπαίδευσης θα ταχθεί υπέρ της πλήρους αναθεώρησης των κειμένων των σχολικών βιβλίων.

 Αναθεώρηση που όπως ισχυρίζονται οι εμπνευστές της θα «σημάνει την απάλειψη των φιλελεύθερων απόψεων και προώθηση απόψεων που πραγματικά αξίζουν». Το έργο της αναθεώρησης της σχολικών βιβλίων της Ιστορίας και των Οικονομικών από το δημοτικό έως το λύκειο ξεκίνησε τον περασμένο Γενάρη, όταν το τοπικό Σχολικό Συμβούλιο, που αποτελείται από 15 μέλη ψήφισε υπέρ κατά πλειοψηφία (10 έναντι 5). «Το σχολείο είναι όργανο αποπλάνησης» υποστηρίζει η Σύνθια Ντάνμπαρ, νομικός και μέλος του Συμβουλίου που πρότεινε τη μεταρρύθμιση και η οποία αναφέρει ότι το να στέλνεις τα παιδιά σου στο δημόσιο σχολείο είναι «σαν να τα ρίχνεις στις φλόγες του εχθρού».

Είναι χαρακτηριστικές οι άκρως αντιδραστικές προτροπές της εν λόγω ακραιφνούς ευαγγελίστριας νομικού. Λέει εντελώς κυνικά:

 «Πρώτα ο μαθητής», διατυμπανίζει παντού το υπουργείο Παιδείας, όταν αναφέρεται στα σχέδιά του για το «νέο» σχολείο. Το «σύνθημα» δεν είναι πρωτότυπο. Ανάλογη παραπλανητική φρασεολογία χρησιμοποιήθηκε στις χώρες που προωθήθηκαν μέτρα για το σχολείο της αγοράς. Δυστυχώς, όμως, συνηθισμένα είναι και τα τραγικά αποτελέσματα για την εκπαίδευση και τους μαθητές, ιδιαίτερα για τους μαθητές των λαϊκών στρωμάτων. Κερδισμένες, σε όλες τις περιπτώσεις, είναι οι επιχειρήσεις, αφού έχουν μετατρέψει το σχολείο σε ένα ακόμα πεδίο επενδύσεων και κατασκευής φθηνού ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Τα «αποκεντρωμένα» σχολεία, που υπάγονται στην Αυτοδιοίκηση και χρηματοδοτούνται απ' την «τοπική κοινωνία» (τοπική φορολογία και χορηγίες), ήταν το μέσο για να δημιουργηθούν εκπαιδευτικά συστήματα με σχολεία πολλών ταχυτήτων, με διαφοροποιημένα προγράμματα, όπου η μόρφωση προσαρμόζεται πλήρως στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων - χορηγών. Παράλληλα, οι μαθητές απ' τα λαϊκά στρώματα οδηγούνται στην κατάρτιση και στην αμάθεια.

Η διεθνής εμπειρία δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Το «νέο» σχολείο της κυβέρνησης είναι το σχολείο της αγοράς: