Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οδιαμαρτυρίες και οι καταγγελίες από αθλητικά σωματεία απέναντι στις διοικήσεις τόσο των ΕΑΚ (Εθνικά Αθλητικά Κέντρα) όσο και των Δημοτικών Αθλητικών Κέντρων. Ο λόγος είναι τα υπέρογκα ποσά που ζητάνε αυτές οι διοικήσεις από τα σωματεία, προκειμένου τα τελευταία να κάνουν χρήση της υποδομής και του εξοπλισμού που έχει το κάθε κέντρο.

Η κατάσταση αυτή ήταν αναμενόμενη. Θα οξυνθεί το επόμενο διάστημα με τη συγχώνευση σωματείων και τον περιορισμό των τμημάτων τους. Η διαδικασία αυτή θα συνοδεύεται με την πίεση στη λαϊκή οικογένεια (αύξηση οικονομικής εισφοράς) προκειμένου να «βγει» το σωματείο και να καλύψει τα έξοδά του ο δήμος.

Ολα τα προηγούμενα χρόνια οι σταδιακές περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού μέσω της ΓΓΑ και η μονομερής προσήλωση στον πρωταθλητισμό με σύνθημα «όλα για το ρεκόρ, όλα για το μετάλλιο» οδηγούσε τα σωματεία στη γειτονιά να στραφούν στο οικογενειακό εισόδημα, προκειμένου να λειτουργούν τα τμήματά τους. Τα σωματεία επίσης διεκδικούσαν χρηματοδότηση τόσο από τους δήμους όσο και από την «τοπική κοινωνία» (επιχειρηματίες), προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους, λειτουργώντας και ως πεδίο παραγοντισμού και ψηφοθηρίας. Σήμερα αξιοποιώντας την κρίση η κυβέρνηση προχωρά γρήγορα στην ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο του αθλητισμού αξιοποιώντας τόσο την ήδη χτισμένη εδώ και καιρό κατάσταση στα σωματεία με την εξοικείωση της λαϊκής οικογένειας όσο και την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στους δήμους. Η προσπάθεια αυτή βρίσκει υποστηριχτές όλα τα κόμματα και τους εκπροσώπους τους στις διοικήσεις των σωματείων και των δημοτικών συμβουλίων - πολλές φορές ταυτίζονται - που προωθούν την κατεύθυνση αυτή της ΕΕ.

Ο αθλητισμός πουλιέται και αγοράζεται τόσο από τους δήμους όσο και από τα σωματεία, αφού δεν υπάρχουν πόροι. Η κατεύθυνση που δίνει το υπουργείο Πολιτισμού με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο στις διοικήσεις των δήμων και των ΕΑΚ αποδίδεται στα λόγια του υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, Γιώργου Νικητιάδη στη Βουλή: «Γήπεδα, στάδια, κολυμβητήρια; Να μάθουν να παράγουν και χρήμα. Μπορούν να το παράξουνε. Εμείς πρέπει να δώσουμε τις κατευθύνσεις και σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η κατεύθυνση που δίνει και η ΕΕ...». Με λίγα λόγια ο αθλητισμός είναι εμπόρευμα και είναι προσβάσιμο σε όποιον έχει την οικονομική ευχέρεια...

Ενα από τα προβλήματα που εντείνεται με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» και με την ανταποδοτική λειτουργία των αθλητικών κέντρων είναι η σύγκρουση ανάμεσα στα σωματεία και στους δήμους για την αξιοποίηση των γηπέδων. Χαρακτηριστική είναι φέτος η περίπτωση του Δήμου Βούλας - Βουλιαγμένης - Βάρης που πέταξε έξω τα σωματεία από τα γήπεδα του δήμου αμέσως μετά την κατάρτιση του προϋπολογισμού. Στα κολυμβητήρια «πλακώνονται» τα τοπικά σωματεία για τις διαδρομές που οι δήμοι νοικιάζουν σε τσουχτερές τιμές. Οι ώρες κοινού έχουν μειωθεί. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το «Παπαστράτειο» με τη διοίκηση να ζητά 85.000 ευρώ το χρόνο από το κάθε σωματείο. Το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης είναι πολλά σωματεία να αναστείλουν τη δράση τους. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει τη στρατηγική κατεύθυνση της συγκέντρωσης της αθλητικής δραστηριότητας σε οργανισμούς των δήμων προκειμένου να διευκολυνθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα. Το αδιέξοδο που δημιουργείται με την αντίθεση ανάμεσα στα σωματεία και τους δήμους αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της εξέλιξης ενός σάπιου συστήματος, που το ίδιο δεν μπορεί να λύσει. Το ζήτημα αυτό θα λυθεί όταν ο αθλητισμός δεν θα χρειάζεται την ιδιωτική πρωτοβουλία για να αναπτυχθεί και θα συγκροτείται στο σχολείο, στους χώρους δουλειάς και στη γειτονιά με ευθύνη του κράτους και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό προϋποθέτει κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και οργάνωση της κατανομής του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι από μια λαϊκή εξουσία που θα τον αξιοποιεί ακριβώς γι' αυτό τον σκοπό.

Οι επιπτώσεις στη υγεία των νέων παιδιών θα είναι τραγικές. Η ενασχόληση με ένα άθλημα θα είναι το τελευταίο που θ' απασχολεί τους γονείς, αφού τους πνίγουν τα χαράτσια της κυβέρνησης. Η χώρα μας, κάτοχος πανευρωπαϊκού ρεκόρ στην παιδική παχυσαρκία, θα κρατάει τα πρωτεία για πολλά χρόνια. Το βήμα πρέπει να γίνει τώρα, γοργό και σταθερό. Από τους γονείς και τους εργαζόμενους που είναι μέλη εργατικών σωματείων, αθλητικών σωματείων, συλλόγων γονέων, στη γειτονιά. Σε συντονισμό με τα μαθητικά συμβούλια, τους συλλόγους γυναικών να οργανωθεί η πάλη και η διεκδίκηση για δωρεάν σωματική άσκηση με σύγχρονες υποδομές και επιστημονική στήριξη, για όλους. Ολοι οι χώροι του δήμου να παραχωρηθούν στο λαό και τη νεολαία. Τα σωματεία να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και μόνο, χωρίς την παρέμβαση από ιδιώτες.