Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Στις 28 Ιουνίου 2014 πραγματοποιήθηκε η μετασυνεδριακή Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) Προέδρων των ΕΛΜΕ.

Σκοπός της Γ.Σ. αυτής (γίνεται στο ενδιάμεσο των συνεδρίων) είναι η πραγματοποίηση του απολογισμού για τη συνδικαλιστική χρονιά 2013-2014 και του προγραμματισμού της δράσης για τη συνδικαλιστική χρονιά 2014-2015. Τον απολογισμό και προγραμματισμό καλούνται να διαμορφώσουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι μέσα από τη συμμετοχή τους στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ. Στην πραγματικότητα ωστόσο δεν έγινε τίποτα από τα παραπάνω.

Δεν έγινε σχεδόν καμία Γ.Σ. ΕΛΜΕ σε όλη τη χώρα.

Η κατάσταση των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, η ελάχιστη συμμετοχή συναδέλφων σε αυτές, αποτελεί ανησυχητικό φαινόμενο. Αποτυπώνει τις σοβαρές δυσκολίες και τον κίνδυνο του πισωγυρίσματος που αντιμετωπίζει συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα από την ολομέτωπη επίθεση κεφαλαίου-κυβέρνησης-Ε.Ε., από την προώθηση των αναδιαρθρώσεων (αξιολόγηση, "νέο σχολείο", απολύσεις κ.α.).

Στην άσχημη αυτή κατάσταση των Γ.Σ. των ΕΛΜΕ, συνέβαλε και το γεγονός ότι οι δυνάμεις που απαρτίζουν το προεδρείο της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) έκαναν ό, τι μπορούσαν ώστε να μην πραγματοποιηθεί ουσιαστική συζήτηση για τη δράση και τον προσαν

ατολισμό της ΟΛΜΕ. Δεν έστειλαν καν απολογισμό δράσης για τη χρονιά που μας πέρασε. Είναι χαρακτηριστική η άποψη του Προέδρου της ΟΛΜΕ, πως "οι αποφάσεις που πάρθηκαν φέτος δεν μπορούν να μπουν σε ψηφοφορία στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ" (!). Δηλαδή, απαγόρευσαν στους συναδέλφους να κρίνουν, να εγκρίνουν ή όχι μέσα από τη Γ.Σ. του σωματείου τους τις αποφάσεις και τη δράση της Ομοσπονδίας (!). Τα ίδια έκαναν οι ίδιες δυνάμεις και με τον απολογισμό της απεργίας του Σεπτέμβρη σε μία άλλη Γ.Σ. Προέδρων ΕΛΜΕ, στις .... , όπου κατέληξαν σε απολογισμό της Απεργίας, χωρίς να ρωτήσουν τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που πήραν μέρος σε αυτήν. Σε πολλές ΕΛΜΕ, οι δυνάμεις αυτές, από κοινού με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ, δεν συγκάλεσαν καν Γενικές Συνελεύσεις.

Πρόκειται για νέα ήθη κι έθιμα, για εκφυλιστικά φαινόμενα, αυτή τη φορά με την υπογραφή του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΣΥΝΕΚ), που υιοθετεί όλο και περισσότερο τα "έργα και τις ημέρες" του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, με αρωγό και συμπαραστάτη σε αυτή την κατεύθυνση και τις δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση. Αποδεικνύεται ότι οι δυνάμεις αυτές προσαρμόζονται καθημερινά, κάνουν ό, τι μπορούν για να εγκλωβίσουν το κίνημα και τους αγώνες στο σύνθημα «να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει η άλλη», που στο πλαίσιο της Ε.Ε. και των μηχανισμών διαρκούς εποπτείας, θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η τοποθέτηση του εκπροσώπου των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ): "Οι αγώνες της ΟΛΜΕ πρέπει να συμβάλλουν στην πολιτική ανατροπή (εννοεί την αλλαγή κυβέρνησης) και να ελέγχουν αν η επόμενη κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της". Δηλαδή, σπέρνουν αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις "από τα πάνω", από ένα κόμμα που οι μόνες δεσμεύσεις που έχει δώσει είναι στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ, στο Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και την "υγιή επιχειρηματικότητα", από ένα κόμμα που δε δεσμεύεται ούτε καν για την αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια.

Και στη Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ υπήρξαν έντονα εκφυλιστικά φαινόμενα.

Έλειπαν δεκάδες πρόεδροι ΕΛΜΕ, στην αίθουσα δεν ήταν πάνω από 30 άτομα. Ψηφίστηκε ο οικονομικός απολογισμός και προϋπολογισμός της ΟΛΜΕ, χωρίς να έχει γίνει συζήτηση ούτε καν στα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ. Δηλαδή, οι πρόεδροι ψήφισαν οικονομικό απολογισμό και προϋπολογισμό με βάση την παραταξιακή τους τοποθέτηση κι όχι με βάση την απόφαση των συναδέλφων και της ΕΛΜΕ, την οποία υποτίθεται ότι πρέπει να μεταφέρουν (οι εκπρόσωποι ΕΛΜΕ που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ ψήφισαν λευκό). Δεν πάρθηκε ουσιαστικά καμία απόφαση για τον απολογισμό και τον προγραμματισμό δράσης, ενώ δεν μπήκε καν σε ψηφοφορία και η μοναδική αγωνιστική πρόταση που κατατέθηκε  για την οργάνωση της πάλης ενάντια στην αξιολόγηση (από την ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς-Ιθάκης).

Συγκεκριμένα,

κατατέθηκε η παρακάτω πρόταση, που αποτελεί επικαιροποίηση και εξειδίκευση παλιότερων αποφάσεων της ΟΛΜΕ και συγκεκριμένα της θέσης "έξω οι αξιολογητές από τα συνδικάτα και τα σωματεία". Η πρόταση αυτή κατατέθηκε με στόχο να αποτελέσει εισήγηση της ΟΛΜΕ προς τις Γ.Σ. και τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ, δηλαδή με στόχο να συμβάλλει στην πραγματοποίηση ουσιαστικής συζήτησης ανάμεσα στους συναδέλφους:

• Μπλοκάρουμε με όρους συλλογικών αποφάσεων και όρους κινήματος την οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης και την ακυρώνουμε στην πράξη. Έξω οι αξιολογητές  από τα συνδικάτα και τα σωματεία.
• Στη βάση αυτή και σε αυτή τη φάση, θεωρούμε ότι δεν έχουν θέση, δηλαδή δεν μπορεί να είναι μέλη στους Συλλόγους οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Διευθυντές Β/θμιας Εκπαίδευσης των νομών και οι Σχολικοί Σύμβουλοι, οι οποίοι είναι τα «πρώτα βιολιά» και ήδη «έχουν πιάσει δουλειά».
• Στο βαθμό που οι διευθυντές των σχολείων γίνουν αξιολογητές και συνδεθεί ο ρόλος τους με τις απολύσεις των εκπαιδευτικών, εκ των πραγμάτων αντιστρατεύονται τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του καταστατικού του Συλλόγου και επίσης εκ των πραγμάτων ως αξιολογητές δε μπορεί να έχουν θέση στα σωματεία.

Σημειώνουμε ότι η πρόταση αυτή υιοθετήθηκε λίγες μέρες πριν από την 83η Γ.Σ. της ΔΟΕ, μετά από πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι η θέση αυτή για τα στελέχη εκπαίδευσης (που το ΠΑΜΕ έχει διατυπώσει εδώ και 3 χρόνια) είναι σωστή. Είναι θέση που έχει ωριμάσει μέσα στον αγώνα ενάντια στην προώθηση της αξιολόγησης και προετοιμάζει το κίνημα για τη σκληρή μάχη που θα ακολουθήσει. Οι ίδιες οι εξελίξεις ("νέο σχολείο", αξιολόγηση), η ένταση του αυταρχισμού στα σχολεία, η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για το ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης επιβεβαιώνουν ότι ο κρατικός μηχανισμός και τα στελέχη του έχουν αποστολή την προώθηση της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε. Είναι απέναντι στα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, στο δικαίωμα του λαού για ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών του και στη βάση αντιστρατεύονται τους σκοπούς και τις επιδιώξεις των ΕΛΜΕ. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις που υπήρχαν και θα υπάρχουν, οι ελάχιστες παραιτήσεις διευθυντών σχολείων που έγιναν αποτελούν αναμφίβολα συμβολή στον αγώνα ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές. Δεν αλλάζουν όμως το χαρακτήρα και την αποστολή του κρατικού μηχανισμού, το ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης. Άλλωστε, τούτο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ελάχιστοι διευθυντές σχολείων υλοποίησαν την απόφαση της ΟΛΜΕ για παραίτηση, η συντριπτική πλειοψηφία πρωτοστάτησε στην υλοποίηση όλων των εγκυκλίων του Υπουργείου Παιδείας (συγκρότηση των ομάδων εργασίας, σύνταξη έκθεσης αυτοαξιολόγησης του σχολείου, συμπλήρωση ηλεκτρονικής πλατφόρμας κ.α.).

Την πρόταση αυτή του ΠΑΜΕ πολέμησαν όλες οι άλλες δυνάμεις στη Γ.Σ. Προέδρων των ΕΛΜΕ και ιδιαίτερα οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Προσπάθησαν να την απαξιώσουν, με το "επιχείρημα" ότι η ΟΛΜΕ έχει ήδη τέτοια απόφαση, άρα δεν χρειάζεται επικαιροποίηση (τη στιγμή που από Σεπτέμβρη οι Διευθυντές θα κληθούν να αξιολογήσουν συναδέλφους!).

Ο εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, βασιλικότερος του βασιλέως, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι αν υιοθετήσουμε την πρόταση αυτή, ανοίγει ο δρόμος να διαγραφούν και συνάδελφοι από τις ΕΛΜΕ, γιατί πολλοί έχουν πάρει μέρος στις διαδικασίες αξιολόγησης! Δηλαδή, ταύτισε τους αξιολογητές και τους αξιολογούμενους, λες και είναι το ίδιο πράγμα ένας συνάδελφος που παίρνει υποχρεωτικά μέρος σε μια ομάδα εργασίας και ένας διευθυντής που συντάσσει έκθεση αξιολόγησης!

Στο τέλος, οδήγησαν σε διάλυση συνειδητά τη Γενική Συνέλευση για να μην παρθεί απόφαση, σε έλλειψη απαρτίας (ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν υιοθετήσει ψηφίσματα για το ασφαλιστικό, τη ΔΕΗ, ακόμα και ... τη ΒΙΟΜΕ).

Σημειώνουμε ότι, όταν το ΠΑΜΕ διατύπωσε για πρώτη φορά αυτή τη θέση, όλες οι άλλες δυνάμεις, την είχαν καταψηφίσει.

Δεν είναι τυχαίο. Οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ, και από κοντά οι δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, που έχουν εξελιχτεί σε ουρά και συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνουν αυταπάτες για το ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης (διαθέτουν άλλωστε δεκάδες στελέχη εκπαίδευσης στα ψηφοδέλτιά τους, σε αντίθεση με το ΠΑΜΕ) και το ρόλο του κρατικού μηχανισμού, τελικά θεωρούν τα στελέχη της εκπαίδευσης σαν εν δυνάμει σύμμαχο των εκπαιδευτικών και του κινήματος. Οι δυνάμεις ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στην κυβερνητική καρέκλα, επιδιώκουν συμμαχίες με τα στελέχη εκπαίδευσης, με τμήματα του κρατικού μηχανισμού. Παρά τις αποφάσεις της ΟΛΜΕ και δεκάδων ΕΛΜΕ δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι τώρα οι δυνάμεις αυτές αρνούνται στην πράξη να  τις υλοποιήσουν, μέχρι τώρα δεν έχει διαγραφεί ούτε ένας σχολικός σύμβουλος από ΕΛΜΕ κι ας έχουν ξεσαλώσει κυριολεκτικά για την προώθηση της αξιολόγησης.

Αθήνα, 2 Ιουλίου 2014

Ολόκληρη η τοποθέτηση των δυνάμεων του Π.Α.ΜΕ. στη Γενική Συνέλευση:

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Η Τακτική Γενική Συνέλευση της ΟΛΜΕ πραγματοποιείται για την αποτίμηση της πορείας του κλάδου κατά τη συνδικαλιστική περίοδο 2013 – 14 και το σχεδιασμό της δράσης για την ερχόμενη περίοδο. Είναι σημαντικό να υπάρχει με συλλογικό τρόπο και με συγκροτημένες συνδικαλιστικές διαδικασίες η αποτίμηση της πορεία μιας ομοσπονδίας με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που σήμερα βιώνουν την βαρβαρότητα της επίθεσης, κυβέρνησης, πλουτοκρατίας, ΕΕ.

Απολύουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, μέσω των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, το Νέο Σχολείο, την αξιολόγηση, την κατάργηση Οργανισμών. Υλοποιείται το Νέο Σχολείο για την ανταγωνιστικότητα, τα κέρδη του κεφαλαίου, όπως αυτό διαγράφεται σε όλες από τις συνθήκες της ΕΕ από το 1992. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι αλλαγές που έχουν εξαγγελθεί για το «Νέο Λύκειο», το νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή, τα ευρωπαϊκά προγράμματα στα σχολεία, οι απολύσεις εκπαιδευτικών, ο αντιδραστικός κρατικός έλεγχος-η λεγόμενη αξιολόγηση, οι συγχωνεύσεις των σχολείων, η γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και στην εκπαίδευση. Φτιάχνουν ένα σχολείο που θα αναζητά «χορηγούς», θα αποκρύπτει ή θα διαστρεβλώνει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια, θα σακατεύει νεανικά μυαλά. Θέλουν μια νέα γενιά εργαζομένων, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Σακατεύουν μισθούς και δικαιώματα και επιδιώκουν να φέρουν αντιπαράθεση συναδέλφους με ανακοινώσεις για διαφοροποίηση μισθών. Και μόνο από το γεγονός ότι ο εισαγωγικός μισθός των ΔΥ είναι ίσος με τον κατώτερο μισθό στο Ιδιωτικό Τομέα δείχνει το μέγεθος της κοροϊδίας. Μειώνουν το εφάπαξ και προωθούν βασική σύνταξη 360 ευρώ. Μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές κράτους εργοδοσίας, έχουν λεηλατήσει τα ταμεία και οι απώλειες θα φτάσουν τα 20 δις. Αν το συγκρίνουμε με το 1δις μέρισμα που δίνεται από το πλεόνασμα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα από την καπιταλιστική ανάπτυξη με οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης.

Τα μονοπώλια σήμερα για να βγουν από την κρίση με τη μικρότερη δυνατή χασούρα ισοπεδώνουν τα πάντα. Ιδιωτικοποιούν δημόσιες δομές, αρπάζουν σαν φιλέτα κερδοφορίας τη δημόσια περιουσία, κάνουν τα νοσοκομεία και τα σχολεία σε ΑΕ.

Για να θωρακίσουν και να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα φτιάχνουν ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πλαίσιο για το Δημόσιο, πιο εχθρικό για τους Δημόσιους Υπαλλήλους που υπηρετεί την στρατηγική της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Όλα αυτά τα μέτρα, όλες αυτές οι αναδιαρθρώσεις παίρνονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, είτε έχουν, είτε δεν έχουν Μνημόνια και Τρόικα, είτε έχουν οικονομική κρίση, είτε δεν έχουν. Δεν οφείλονται στο χρέος, δεν απορρέουν από τα Μνημόνια. Είναι προαποφασισμένα για να γεμίζουν τα σεντούκια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Θεωρούμε απέναντι σε αυτή την επίθεση η απάντηση πρέπει να είναι η ανασύνταξη του κινήματος με προσανατολισμό να αντιπαλέψει την στρατηγική της ανταγωνιστικότητας. Ένα είναι σίγουρο. Όσο θα εφαρμόζεται η πολιτική του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου, τα προβλήματα μας θα γίνονται όλο και πιο εκρηκτικά, η ζωή των εργαζομένων θα χειροτερεύει. Όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουμε το γεγονός ότι μια χούφτα μονοπώλια καρπώνονται το πλούτο που παράγουμε, τις υπηρεσίες που προσφέρουμε. Δεν θα σταματήσει αυτή η πολιτική, αν δεν τους ανατρέψουμε, αν δεν ανατρέψουμε κυβέρνηση-αντιλαϊκή πολιτική και γενικότερα την εξουσία των μονοπωλίων και της ΕΕ.

Προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματα μας πρέπει να είναι μια πολιτική προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης που θα συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, που θα σπάσει τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας προοπτικής θα απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από την ανεργία και τις απολύσεις, θα έχουμε δωρεάν σχολεία και μόρφωση για όλα τα παιδιά, δωρεάν γιατρούς και φάρμακα για όλους, σταθερή μόνιμη δουλειά, ελεύθερο χρόνο.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση οο αγώνες μπορούν να αποκτούν συμμαχίες, να συσπειρώνουν δυνάμεις, να αποκτούν προοπτική. Με το όπλο αυτό, τη κοινή δράση στο χώρο της εκπαίδευσης, την κοινή δράση όλων των εργαζομένων, με τη λαϊκή συμμαχία οι αγώνες μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Στη βάση αυτή πρέπει να ανασυνταχθεί εδώ και τώρα και να οργανώσει την αντεπίθεση του το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Κίνημα με γραμμή πάλης και συμμαχιών που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα ανοίγει την προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.

Κίνημα που δεν θα επιλέγει τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, το ένα ή το άλλο σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης, κίνημα που δεν θα εγκλωβίζεται στο σύνθημα «να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει η άλλη, η οποία στο πλαίσιο της ΕΕ και της εποπτείας θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Κίνημα και ταξικοί αγώνες που θα ξεσηκώσουν και τις πέτρες για όλα τα λαϊκά προβλήματα, που θα συσπειρώνει εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, εργαζόμενους για το σχολείο των λαϊκών αναγκών, για μέτρα ανακούφισης των φτωχών οικογενείων με καθαρό ταξικό προσανατολισμό με αιτήματα και στόχους πάλης που δεν θα πατάει σε δυο βάρκες και δεν θα κοροϊδεύει τους εργαζόμενους.

• Δεν θα λέει από τη μια όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και από την άλλη ναι στην απελευθέρωση της ενέργειας και την ΕΕ.
• Που δεν θα λέει όχι στα Μνημόνια, όχι στη μείωση των μισθών και από την άλλη ναι στο εγγυημένο εισόδημα
• Που δεν θα λέει όχι στην αξιολόγηση και σε συναντήσεις με υπουργούς θα ανοίγει τη συζήτηση για μια άλλη καλή αξιολόγηση, φτάνει να αποσυνδεθεί από τα εργασιακά των εκπαιδευτικών από τη στρατηγική για το σχολείο της ανταγωνιστικότητας. Να αφήνει έξω δηλαδή την ανάγκη για κοινούς αγώνες ενάντια στην επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, στο δηλητήριο που θέλουν να χύσουν στο μυαλό τους. Να κρύβει ότι οι απολύσεις, η αξιολόγηση πάνε χέρι, χέρι με το νέο σχολείο της επιχειρηματικότητας.
• Που δεν θα λέει όχι στο νέο σχολείο και από την άλλη εδώ και χρόνια να βάζει πλάτη για να περάσει η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα σχολεία (βλέπε ευρωπαϊκά προγράμματα, νέα βιβλία, αντιλήψεις περί μιας άλλης καλής αξιολόγησης..). Αυτή τη γραμμή ακολούθησε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας. Εγκλώβισε το κίνημα σε αυταπάτες, σε προσδοκίες για λύσεις από τα πάνω στην εναλλαγή διαχείρισης της πολιτικής της ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας. <οτι η λύση των προβλημάτων των εργαζομένων δεν βρίσκεται στο κίνημα και στα δικά τους χέρια, αλλά σε κυβερνητικούς «σωτήρες» στέλνοντας κόσμο στον καναπέ. Ήταν ενάντια στον αγώνα για ένα σχολείο, που θα υπηρετεί τα παιδιά του λαού, στον αγώνα για να είναι ο λαός αφέντης του πλούτου που παράγει. Με θέσεις για μια άλλη ΕΕ, για την υγιή επιχειρηματικότητα, για μια άλλη διαχείριση του χρέους οδήγησε τελικά τον αγώνα σε αδιέξοδο.
• Συνάδελφοι στο διάστημα που πέρασε εκδηλώθηκαν μαζικοί αγώνες και αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουμε και να ενισχύσουμε. Να δώσουμε νέες δυνάμεις για αγώνες, προσανατολισμένους, ταξικούς. Που θα αντιπαλεύουν το σημερινό, υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό και ταυτόχρονα δεν θα βάζουν πλάτη να μπει από το παράθυρο ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός της νέας σοσιαλδημοκρατίας. Ένας νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός που σήμερα κάνει συμφωνίες για τα κουκιά στη ΔΕΗ με ότι πιο σάπιο έχει βγάλει ο συνδικαλισμός, με τις δυνάμεις του Φωτόπουλου, με αυτούς που υπέγραφαν μειώσεις μισθών. Αυτούς αποκαλείτε σφους. Με αυτούς συναντιούνται και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που και στο χώρο της ΟΛΜΕ έχουν εξελιχθεί σε ουρά και συνιστώσα του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού. των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, οι οποίες κατεβαίνουν από κοινού σε πάνω από 100 ΕΛΜΕ και Συλλόγους.

Σήμερα συνάδελφοι χρειαζόμαστε αγώνες που θα δίνονται ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, θα βάζουν στο επίκεντρο τις αντιδραστικές εξελίξεις στην εκπαίδευση, τη παιδεία ως υπόθεση του λαού, των εργαζομένων. Με αγώνα των από κοινού με τους εργαζόμενους γονείς, τους μαθητές, το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Είναι ανάγκη το κίνημα σήμερα για ένα συνδικαλιστικό κίνημα μαζικό, οργανωμένο απέναντι στο καπιταλιστικό κράτος, απέναντι σε όλα τα στελέχη και τους μηχανισμούς που υλοποιούν αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, όπως η αξιολόγηση. Που θα έχει την πολιτική βούληση για τη διαγραφή και των στελεχών και δεν θα μένει μόνο σε διακηρύξεις. >Καταθεση πρότασης.

Θεωρούμε ότι σε αυτή την κατεύθυνση ότι το ΠΑΜΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να γίνουν οι αγώνες αποτελεσματικοί, να συσπειρώνουν και να συγκεντρώνουν δυνάμεις που με όπλο τη λαϊκή συμμαχία θα φέρουν τα πάνω κάτω.

Συνάδελφοι η σφαγή των μαθητών με την Τράπεζα Θεμάτων, τα χιλιάδες κενά δείχνουν ότι η κατάσταση στα σχολεία θα είναι τραγική. Η λαϊκή οικογένεια βλέπει να υποβαθμίζεται συνεχώς η μόρφωση των παιδιών της, καλείται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Καλούμε τα σωματεία, το γονεϊκό κίνημα, τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους να πάρουν συγκεκριμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για να βρεθούν δίπλα-δίπλα στον αγώνα οι εργαζόμενοι γονείς, οι νέοι εκπαιδευτικοί που περιπλανώνται από σχολείο σε σχολείο και από πόλη σε πόλη, οι εκπαιδευτικοί που βλέπουν ότι με την αξιολόγηση και την Τράπεζα Θεμάτων μετατρέπονται από παιδαγωγοί σε εκγυμναστές δεξιοτήτων, οι μαθητές που διώχνονται από την εκπαίδευση.

Ο αγώνας για την Αποκλειστικά Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να συνεχιστεί. Οι χιλιάδες συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που κατέβησαν στο μεγάλο συλλαλητήριο της προηγούμενης βδομάδας πρέπει να ενισχύσουν το κοινό μέτωπο πάλης. Ο αγώνας για καμία απόλυση, για σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, για αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες είναι η γραμμή πάλης που μπορεί να συσπειρώσει, να βάλει εμπόδια στους στόχους της κυβέρνησης για φαγωμάρα μεταξύ των συναδέλφων.

Συνάδελφοι οι αγώνες μπορούν να έχουν προοπτική, μπορούν να δώσουν ελπίδα. ΟΙ εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη. Έχουμε ένα και μόνο δρόμο. Να συσπειρωθούμε στα συνδικάτα, να δυναμώσουμε τους αγώνες, την αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή πάλη και στη βάση αυτή να απαλλαγούμε από τα κόμματα αλλά και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που προσκυνούν τον ευρωμονόδρομο και την ανταγωνιστικότητα. Να δυναμώσουμε την ανυπακοή και την απειθαρχία στα αποφάσεις τους, να οξύνουμε τους τριγμούς του συστήματός τους, να τους δημιουργήσουμε μεγαλύτερες ρωγμές, να δυσκολέψουμε τις αποφάσεις τους, να καθυστερήσουμε την επίθεσή τους, να κερδίσουμε έδαφος να ενισχύσουμε την προοπτική.