Συνεχίζουμε με εναλλαγές στις μορφές πάλης

1. Ο απεργιακός αγώνας είναι σε εξέλιξη. Ο κλάδος έδωσε και δίνει έναν αγώνα με αποφασιστικότητα. Δώσαμε και δίνουμε μία μάχη κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-πλουτοκρατίας-Ε.Ε. Η συμμετοχή στην απεργία τις πρώτες μέρες ήταν σε υψηλά, σχεδόν καθολικά επίπεδα. Σ’ ένα τμήμα του κλάδου υπάρχουν ακόμα αγωνιστικές διαθέσεις, οι οποίες κατά τη γνώμη μας πρέπει σωστά ν’ αξιοποιηθούν, σε συμμαχία και συμπόρευση με άλλους κλάδους.

2. Το ΠΑΜΕ είχε πάρει θέση από την αρχή για τo ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο της απεργίας μας. Η αντιλαϊκή αυτή πολιτική πρέπει να παρεμποδιστεί, πρέπει να ανατραπεί, γι’ αυτό στην ενιαία επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ πρέπει να απαντήσουμε με ενιαία λαϊκή αντεπίθεση με συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Ενιαία πάλη κι όλοι μαζί ενάντια στις απολύσεις, στις ανατροπές των μισθολογικών, εργασιακών, μορφωτικών μας δικαιωμάτων, ενάντια στο αυταρχικό κράτος της πλουτοκρατίας. Ενιαία πάλη κι όλοι μαζί εργάτες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες, νέοι και νέες, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί για να εμποδίσουμε, να αποτρέψουμε την αντιλαϊκή επίθεση, για μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Για αξιοπρεπείς μισθούς, για μια ζωή με δικαιώματα για ‘μας και τα παιδιά μας, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, απαλλαγμένο από τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ και το λαό αφέντη στον πλούτο που παράγει.

Τέτοιους αγώνες, αυτό το δρόμο, αυτή την ενότητα, αυτή την προοπτική πρέπει να υπηρετήσουν οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και το περιεχόμενο της απεργίας μας.

Για να έχουν οι αγώνες μας τέτοιο προσανατολισμό, τέτοια χαρακτηριστικά η πλειοψηφική ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν είχε κάνει και δεν κάνει τίποτα. Ίσα-ίσα, κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση.

3. Το ΠΑΜΕ είχε καταθέσει από την αρχή απεργιακή πρόταση που έβαζε την εξής λογική: τώρα έχουμε ανάγκη από έναν αγώνα σχεδιασμένο, οργανωμένο, παρατεταμένο, που θα αξιοποιεί όλες τις μορφές πάλης και ταυτόχρονα θα είναι σε θέση την κατάλληλη στιγμή να προχωρά σε ένα πολύμορφο αγώνα, με εναλλαγή και στις μορφές πάλης. Καμιά μορφή πάλης δεν αποκλείουμε, αρκεί οι ίδιοι οι συνάδελφοι να συζητούν, να αποφασίζουν, να παίρνουν την υπόθεση της οργάνωσης και της κλιμάκωσης του αγώνα στα χέρια τους, παίρνοντας υπόψη:

1. τη συμμετοχή στην απεργία και τις Γενικές Συνελεύσεις,

2. την κοινή δράση και τη συμμαχία με τους άλλους κλάδους,

3. τη συμπόρευση και τον κοινό αγώνα με γονείς και μαθητές.

4. Η πρόταση για απεργία διαρκείας με τη μορφή των 5μερων επαναλαμβανόμενων δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία από τις Γενικές Συνελεύσεις των εκπαιδευτικών. Το γεγονός ότι δεν υιοθετήθηκε η απεργία διαρκείας με τη μορφή των 5μερων επαναλαμβανόμενων, δεν σημαίνει ότι σταματάμε τον απεργιακό αγώνα και γενικά τους αγώνες που εκ των πραγμάτων πρέπει να έχουν διάρκεια. Αξιοποιούμε όλες τις μορφές πάλης, χωρίς να τις θεοποιούμε.

5. Πρέπει να μιλήσουμε καθαρά. Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται είναι οριακή. Η απεργία φυλλορροεί, αν δεν έχει ήδη φυλλορροήσει και τα ποσοστά της απεργίας είναι χαμηλά και σε πολλές των περιπτώσεων είναι εξαιρετικά χαμηλά. Αυτή είναι η αλήθεια και την ξέρουν όλοι οι συνάδελφοι. Το ΠΑΜΕ διαμόρφωνε θέσεις και προτάσεις πάντα με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συναδέλφους και το κίνημα. Δεν δίστασε να πει την αλήθεια κι όταν ακόμα αυτή ήταν σκληρή.

Είμαστε στην 7η μέρα της απεργίας, η κατάσταση φυλλορροεί και αν συνεχίσουμε αυτή τη στιγμή στη λογική απεργία διάρκειας με τη μορφή των 5μερων επαναλαμβανόμενων ή με οποιαδήποτε άλλη μορφή βάζουμε τον κλάδο σε τραγικά αδιέξοδα. Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη μορφή πάλης, πέρα της μικρής πλέον συμμετοχής των συναδέλφων στην απεργία, δεν έδωσε καμία δυνατότητα συμμαχίας με τους άλλους κλάδους, ούτε καν με τη ΔΟΕ. Με ευθύνη των ΣΥΝΕΚ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ξεκινήσαμε έναν αγώνα εντελώς μόνοι μας και είπαμε στους άλλους κλάδους: «αν θέλετε ακολουθήστε». Επιπλέον, αυτή τη στιγμή και οι άλλες 3 Ομοσπονδίες που έκαναν 5μερες επαναλαμβανόμενες τις έχουν εγκαταλείψει και προχώρησαν σε εναλλαγή στη μορφή πάλης με 48ωρες απεργίες (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, Ασφαλιστικά Ταμεία). Η Τρίτη Ομοσπονδία (Διοικηιτοί Υπάλληλοι στα Πανεπιστήμια) βρίσκεται σε μία διαδικασία Γενικών Συνελεύσεων εναλλαγής στις μορφές πάλης.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ κατεβαίνουν στις Γενικές Συνελεύσεις με πρόταση για νέα πενθήμερη και κλιμάκωση με επαναλαμβανόμενες 5μερες. Η πρόταση αυτή στη δεδομένη στιγμή και με τις υπάρχουσες προϋποθέσεις είναι μνημείο ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού, οδηγεί τον κλάδο σε αδιέξοδο, είναι επικίνδυνη για την υπόσταση και την προοπτική του κινήματος.

Στην ίδια λογική βρίσκεται και η πρόταση των ΣΥΝΕΚ για 48ωρη Πέμπτη-Παρασκευή (26-27/9) και 48ωρες κυλιόμενες κάθε βδομάδα. Η πρότασή τους δίνει συνέχεια στα αδιέξοδα που ήδη δημιουργήθηκαν και που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δεν είναι δυνατόν να προαναγγέλλεις 48ωρη απεργία κάθε βδομάδα από τώρα, χωρίς να παίρνεις υπόψη σου τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία. Δεν μπορεί να ξέρει κανείς από τα πριν πως θα διαμορφώνεται η κατάσταση κάθε βδομάδα. Η εξαγγελία μιας απεργίας έχει να κάνει με το βαθμό συμμετοχής των ίδιων των συναδέλφων. Αλλά αυτά για το ΣΥΡΙΖΑ είναι ψηλά γράμματα. Το μόνο που ενδιαφέρει το ΣΥΡΙΖΑ είναι να ανεβαίνουν τα εκλογικά του ποσοστά. Για του λόγου το αληθές ακούστε κι αυτό: Οι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ και κυρίως των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ διατύπωσαν στη Γενική Συνέλευση Προέδρων των ΕΛΜΕ το εξής επιχείρημα: «Συνεχίζουμε με απεργία διαρκείας, με τη μορφή των 5νθήμερων επαναλαμβανόμενων, ανεξάρτητα από τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, δεν έχουν σημασία τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, δεν είμαστε καταμετρητές ποσοστών, γιατί το θέμα είναι πολιτικό»!

ΣΥΝΕΚ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ έχουν τεράστιες ευθύνες για τα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν. Και η ευθύνη τους μεγαλώνει από το γεγονός ότι επιμένουν στην ίδια αδιέξοδη μορφή πάλης.

Πρόγραμμα Δράσης

Το ΠΑΜΕ θα είναι συνεπές στη λογική της πρότασής του που είχε καταθέσει. Και το λέμε καθαρά. Αυτή τη στιγμή απαιτείται να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με εναλλαγή στη μορφή πάλης.

Προτείνουμε:

• Πέμπτη 26 Σεπτέμβρη μέρα δράσης και παρέμβασης όλων των εκπαιδευτικών, σε όλα τα σχολεία ενάντια στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, τα ναζιστικά σκουπίδια. Με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων καταδικάζουμε τη δολοφονική συμμορία, τα ναζιστικά σκουπίδια της Χρυσής Αυγής, τα μαντρόσκυλα των αφεντικών, που δολοφόνησαν ένα νέο άνθρωπο στο Κερατσίνι, που οργάνωσαν δολοφονική επίθεση ενάντια σε στελέχη και μέλη του ΚΚΕ.

• 30 Σεπτέμβρη και 1 Οκτώβρη νέες Γενικές Συνελεύσεις, ώστε ο κλάδος να κάνει εκτίμηση για τον αγώνα του, να βγάλει τα συμπεράσματά του για τη συνέχιση, την κλιμάκωση και την προοπτική του κινήματος, για το τι αγώνες και τι κίνημα χρειάζεται σήμερα.

• Τετάρτη-Πέμπτη 2 και 3 Οκτώβρη 48ωρη απεργία, επιδιώκοντας να γίνει μαζί με τη ΔΟΕ και τους άλλους κλάδους του Δημοσίου. Όλοι οι κλάδοι μαζί, κανένας μόνος του. Κοινή δράση-συμμαχία με γονείς και μαθητές.

• Παρασκευή-Σαββάτο 4 και 5 Οκτώβρη παίρνουμε μέρος στα πανελλαδικά συλλαλητήρια που καλεί το ΠΑΜΕ και συμμετέχουν συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, πρωτοβάθμια σωματεία, για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις συντάξεις, ενάντια στη φοροληστεία και σ’ όλα τα χαράτσια, ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας από τις τράπεζες.

• Κλιμακώνουμε με Γενική Απεργία στα μέσα του Οκτώβρη. Προετοιμαζόμαστε όλοι οι κλάδοι μαζί, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για νέα προειδοποιητική πανελλαδική, πανεργατική απεργία μέσα στον Οκτώβρη. Επιδιώκουμε η γενική αυτή απεργία να μην έχει προηγούμενο, να νεκρώσουν τα πάντα, να βουλιάξουν δρόμοι και πλατείες, να δείξει ο λαός μας την τεράστια δύναμή του, να τρομοκρατήσει κυβέρνηση-πλουτοκρατία και Ε.Ε., να τους ανατρέψει. Τέτοια γενική απεργία θέλουμε και για μια τέτοια σύγκρουση πρέπει να προετοιμαστεί το κίνημα.

Αθήνα, 24 Σεπτέμβρη 2013