Σε μια περίοδο μηδενικών διορισμών και παγωμένων μεταθέσεων-αποσπάσεων, που κόβονται τμήματα, που συνάδερφοι μετακινούνται σε 4-5 σχολεία για να συμπληρώσουν ωράριο, που οι μαθητές στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλον σε 28άρες τάξεις, οι πλειοψηφούσες παρατάξεις στην Ε΄ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, ΔΑΚΕ και ΠΕΚ, σφυρίζουν αδιάφορα!

Η στάση τους αυτή μάλιστα αποκτά βαρύνουσα σημασία καθώς σε 3 σχολεία της περιοχής μας (1ο ΓΕΛ Καλυβίων, Γυμνάσιο Μαραθώνα, 1ο ΓΕΛ Μαρκοπούλου) επιχειρήθηκε να μην σπάσουν υπεράριθμα τμήματα, κόπηκαν τμήματα ξενόγλωσσων ακόμα και 18 μαθητών, γιατί ο Διευθυντής Εκπαίδευσης δεν τα ενέκρινε -σύμφωνα με το δικαίωμα που του δίνει ο πρόσφατος νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Παρά το γεγονός ότι συγκλήθηκε σχολικό συμβούλιο στο ΓΕΛ Καλυβίων, παρά το γεγονός ότι και από τα 3 σχολεία ζητήθηκε η βοήθεια της ΕΛΜΕ, η πλειοψηφία που είναι στο τιμόνι της ΕΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΠΕΚ) δεν καταδέχθηκε όχι απλά να είναι το σωματείο μπροστάρης στο πρόβλημα, αλλά ούτε καν να βγει μια ανακοίνωσης υπεράσπισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας... Σε επίσημο μάλιστα αίτημα των συναδέλφων του Λυκείου Μαρκοπούλου να γίνει συνάντηση τους με το ΔΣ, δεν απάντησαν καν...

Αντίθετα, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, αναφερόμενος στον αγώνα εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων του ΓΕΛ Καλυβίων προκειμένου να μην κοπεί το τμήμα, τον αποκάλεσε “ουρλιαχτά” στα οποία αυτός δε συμμετέχει αλλά προτιμά να περιδιαβαίνει τα γραφεία της Διεύθυνσης, ως άλλος κύριος “Καλοχαιρέτας”, για να διευθετεί τα θέματα που προκύπτουν. Ξέχασε να μας πει βέβαια ότι αυτοί που τελικά δικαιώθηκαν και κατάφεραν να κρατήσουν όλα τα τμήματα, ήταν αυτοί που αγωνίστηκαν μαζί με γονείς και μαθητές δηλαδή το 1ο Λύκειο Καλυβίων και όχι αυτοί που συμμορφώθηκαν με το νόμο χωρίς καμιά αντίδραση, ούτε αυτοί που προτιμούν να ανταλλάσσουν ραβασάκια με τη Διεύθυνση, καμώμενοι δήθεν πως ενδιαφέρονται για το καλό μας.

Συνάδελφοι, ο συμβιβασμός και η συνδιαλλαγή είναι γραμμή ήττας. Χάσαμε 6 μισθούς, δουλεύουμε μέχρι τα 67, μας επέβαλαν ληστρική φορολογία, ζούμε μέσα στην ανασφάλεια για μας και τα παιδιά μας. Πάνω σ’ αυτά θα έρθουν να προστεθούν και νέα αντιλαϊκά μέτρα.Το σωματείο μας δεν έχει λοιπόν ανάγκη από τέτοιες συμβιβασμένες ηγεσίες. Δεν έχει ανάγκη από εκπροσώπους που στέκονται μακριά από τα προβλήματα των συναδέρφων που βάζουν ανοιχτά πλάτη στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, γιατί ουσιαστικά συμφωνούν ανοιχτά με τη στρατηγική, τις αιτίες που την γεννά (ΕΕ, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών).

Μερίδιο ευθύνης για την άνοδο αυτών των δυνάμεων έχουν και οι αυταπάτες, οι αναμονές που έσπειραν  οι δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για λύσεις από τα πάνω, από κυβερνήσεις που δήθεν θα ήταν και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, δυνάμεις που και τώρα θολώνουν τα νερά με θέσεις περί αντιλαϊκών μέτρων που τα φέρνει η επιτροπεία, η νεοφιλελεύθερη διαχείριση κα.

Συνάδελφοι, αυτό που έχουμε ανάγκη είναι σωματεία που δεν βάζουν πλάτη στην πολιτική που φέρνει   “Μνημόνια” σε όλους τους λαούς (βλέπε Γαλλία του Μακρόν). Έχουμε ανάγκη από συνδικαλιστές  που να αγωνιούν για τα προβλήματα που καθημερινά ανακύπτουν, που να είναι δίπλα στους συναδέρφους και δίπλα στους μαθητές και να αγωνίζονται ακόμα και κόντρα σε νόμους και διατάγματα όταν έχουν αντιεκπαιδευτικό και αντιεπιστημονικό χαρακτήρα και όχι να γίνονται φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής και να ενεργούν “συμφώνως προς τας εντολάς”. Γι΄ αυτό και αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αλλάξουν άμεσα οι συσχετισμοί στο σωματείο. Να απαλλαγούμε από τις δυνάμεις αυτές που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν αξίζει ν΄ αγωνιζόμαστε, γιατί τίποτα δε γίνεται, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

Κι όμως! Τίποτα δε μένει στάσιμο αλλά όλα γύρω μας αλλάζουν καθημερινά. Άλλαξε η ζωή μας, άλλαξε ο μισθός μας, άλλαξαν οι προοπτικές για το μέλλον των παιδιών μας, άλλαξαν τα δεδομένα και θα συνεχίσουν να αλλάζουν. Από εμάς και τη στάση μας εξαρτάται αν θα συνεχίσουν να αλλάζουν προς το χειρότερο ή αν θα αλλάξουν προς το καλύτερο.

Στην αδράνεια βρίσκεται  σίγουρα η ήττα.

Στον αγώνα βρίσκεται η δύναμη της αλλαγής για μια καλύτερη ζωή.

Για τη ζωή που αξίζουμε!