Μάρτης: μήνας ενημέρωσης και προπαρασκευής των σχολείων,

για κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στη νέα αντιλαϊκή επίθεση

και για πάλη με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες εκπαιδευτικών, μαθητών.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ και συνάδελφοι έδωσαν το «παρών» στο συλλαλητήριο που οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο (ΕΚΚΙ) στις 21 Φλεβάρη. Το ίδιο έγινε σε όλη τη χώρα από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τσαλακώνοντας την εικόνα που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση, ότι τα μέτρα έχουν τη συναίνεση του λαού. Οι κινητοποιήσεις έδωσαν μια πρώτη, άμεση και μαχητική απάντηση στη συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ για τα επόμενα σκληρά μέτρα σε Φορολογικό, Ασφαλιστικό και Εργασιακά.

Είναι σαφές πως υπολειπόμαστε από το αναγκαίο. Χρειάζεται να οργανώσουμε την αντίσταση, με ένταση της προσπάθειας στα σχολεία και σε όλους τους τόπους δουλειάς και στους κλάδους, για τη συσπείρωση περισσότερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην πάλη για ανάκτηση των απωλειών και κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για οργάνωση και άνοδο των αγώνων, για κλιμάκωση της πάλης με συντονισμό και αλληλεγγύη. Η παρουσία - για πρώτη φορά μετά από καιρό - αρκετών συναδέλφων στη ΓΣ, η συγκρότηση στο πλαίσιο του σωματείου επιτροπής αναπληρωτών ωρομισθίων μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, η ενεργοποίηση των εκπαιδευτικών στις παραστάσεις για τα οδοιπορικά - το κόστος των μετακινήσεων και αλλού, η έκφραση αλληλεγγύης από Συλλόγους Διδασκόντων για διωκόμενη συνάδελφο, η αμφισβήτηση πλευρών της κυρίαρχης πολιτικής των αναδιαρθρώσεων στο σχολείο, η κάθοδος όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας τη Παλικής στο δρόμο και οι πρώτες επιτυχίες για το νέο σχολικό συγκρότημα στην περιοχή, δείχνουν δυνατότητες και συγκεντρώνουν νέα πείρα που πρέπει να αξιοποιηθεί. Σε αυτό το δρόμο θα προχωρήσουμε με γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συζητήσεις, για να δοθεί μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση στη νέα ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν στη ζωή μας. Θα συγκεκριμενοποιήσουμε κινητοποίηση μέσα στο Μάρτη (και ενόψει του «κλειδώματος» των τμημάτων της νέας σχολικής χρονιάς με μαζικές καταργήσεις ολιγομελών σε Γυμνάσια, ΓΕΛ και ΕΠΑΛ), στο όνομα της «κανονικότητας» που δήθεν επανήλθε στο Νομό, σε συντονισμό με γονείς – μαθητές.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ δεσμεύεται να μην υπάρξει μέρα χαμένη στην προετοιμασία για πιο σκληρούς και απαιτητικούς αγώνες. Ήδη, στην κατεύθυνση αυτή, αξιοποιήθηκε πλατιά στο Νομό η διεθνής μέρα της γυναίκας, η 8^η Μάρτη. Ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να νομοθετήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που συμφώνησε στο eurogroup, χρειάζεται σχεδιασμένα και μεθοδικά να ανοίξει η συζήτηση στα σχολεία για την ανάγκη αγωνιστικής κλιμάκωσης με όλες τις μορφές και με απεργία.

Δυναμώνουμε το μέτωπό μας στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και στην ΕΕ, επιδιώκοντας να οργανωθεί η εργατική και λαϊκή πάλη ενάντια στα νέα μέτρα που σχεδιάζουν, αλλά και να προβάλει τα αιτήματα των σύγχρονων αναγκών μας.

Άξονες στους οποίους εστιάζουμε τη συζήτηση:

• Να αποκαλύψουμε τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και της εργοδοσίας περί «δίκαιης ανάπτυξης», «δίκαιης αναδιανομής» που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας, αυξήσεις σε μισθούς και περισσότερα κρατικά κονδύλια για κοινωνική πολιτική.

• Να αποκαλύψουμε την προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί «ισοδύναμων» και «αντισταθμιστικών», που επιδιώκει να συγκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των μέτρων.

• Να συζητήσουμε πλατιά με τους συναδέλφους ότι δεν πρέπει να φοβηθούν από τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας.

• Να ξεσκεπαστούν η προπαγάνδα και οι θέσεις της αντιπολίτευσης και των άλλων αστικών κομμάτων, τα οποία ασκούν κριτική από την ίδια αντιλαϊκή σκοπιά που πολιτεύεται και η κυβέρνηση.

• Να αναδειχθεί ακόμα πιο ολοκληρωμένα ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη με κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης. Σε αυτή τη βάση, στη σχέση οικονομίας – σχολείου, να ερμηνεύσουμε τις αναδιαρθρώσεις και να αντιπαραβάλουμε την ανάγκη ολόπλευρης μόρφωσης για όλα τα παιδιά – μόνιμης σταθερής δουλειάς για τους εκπαιδευτικούς.

Επιδιώκουμε να βαθαίνει η δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών που αποστρέφονται την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να παίρνει πιο συνεπή και ταξικά χαρακτηριστικά, να δυναμώνει η αντίληψη ότι η προοπτική της αποδέσμευσης από την ΕΕ μόνο δεμένη με την προοπτική της ρήξης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την εξουσία τους μπορεί να χειραφετήσει την εργατική τάξη.

Να δυναμώσει το μέτωπό μας στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Για όλες αυτές τις εξελίξεις ΟΛΜΕ – ΔΟΕ σιωπούν ένοχα, όταν δε βάζουν ανοιχτά πλάτη. Έχουμε πικρή πείρα από τη στάση σε μια σειρά Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα αλλά και σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Με τη λογική του κοινωνικού εταιρισμού οδηγούν στο συμβιβασμό και στη μοιρολατρία. Επιδιώκουν να στριμώξουν τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα όρια του «ρεαλιστικού» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στηρίζουν ολόπλευρα την κατεύθυνση της αστικής τάξης για «εθνική συναίνεση». Υπονομεύουν τους αγώνες και την οργάνωση των εργαζομένων, δίνουν συνεχώς διαπιστευτήρια στα αφεντικά. Οι εργαζόμενοι πρέπει να τους γυρίσουν αποφασιστικά την πλάτη. Τοπικά, στρατηγική μας επιλογή είναι η συμπόρευση με το Εργατικό Κέντρο, με άλλα ταξικά σωματεία, η σταθερή δουλειά μας στην Επιτροπή Αγώνα Φορέων.

Κριτήριο τα συμφέροντα εργαζόμενων, εκπαιδευτικών και μαθητών,

κι όχι τα κέρδη των αφεντικών

Ανοίγουμε με στόχους πάλης και αιτήματα το θέμα των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των παιδιών της, πώς αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση την ανάπτυξη της επιστήμης και των παραγωγικών μέσων. Δε μπορούμε να συμβιβαστούμε με την εκτεταμένη ανεργία, τους μισθούς πείνας και τη δουλειά - λάστιχο, το μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας σε δύο και τρεις εργαζόμενους. Δε μπορούμε να συμβιβαστούμε με το πετσόκομμα των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών στο όνομα των αναγκών της οικονομίας.

Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για ένα σχολείο της ολόπλευρης μόρφωσης για όλα τα παιδιά, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με όλους τους αναγκαίους εκπαιδευτικούς σε μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας.