Ενάμιση μήνα(!) μετά το εκλογικό συνέδριο της Ε.Δ.Ο.Θ. (9-11/5/2014), το 50μελές Γενικό Συμβούλιό  της συγκλήθηκε την Πέμπτη 26/6/2014 προκειμένου να εκλέξει αφενός το 3μελές προεδρείο που θα διευθύνει τις εργασίες του Γεν. Συμβουλίου και φυσικά τη νέα Εκτελεστική Επιτροπή της Ε.Δ.Ο.Θ. για την επόμενη τριετία.

Τα όσα διαδραματίστηκαν και στην πρώτη αυτή συνεδρίαση του Γεν. Συμβουλίου είναι αποκαλυπτικά για το ρόλο των συνδικαλιστικών δυνάμεων, αποτυπώνουν την εκφυλιστική τάση που επικρατεί στο σ. κ. και επιβεβαιώνουν την επιτακτική ανάγκη για ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.

Πάγια τακτική όλων των προηγούμενων χρόνων ήταν στο τριμελές προεδρείο του Γεν. Συμβουλίου της Ε.Δ.Ο.Θ. να εκπροσωπούνται οι τρεις πρώτες δυνάμεις, ανάλογα με τη δύναμή τους όπως αυτή προέκυπτε από τις εκλογές (ΠΑΣΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΑΚΕ φέτος). Το ΠΑΜΕ  ως τέταρτη δύναμη δεν είχε θέση στο προεδρείο.

Παρά το ότι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ συμφώνησαν αρχικά για το αντιπροσωπευτικό προεδρείο διαφώνησαν μεταξύ τους για το πρόσωπο του προέδρου του Γεν. Συμβουλίου και αποχώρησαν από την αίθουσα διαλύοντας τη συνεδρίαση, αναβάλλοντας και την εκλογή της νέας Εκτελεστικής Επιτροπής. Τα «έργα και οι ημέρες» των παρατάξεων του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι φυσικά γνωστά όπως και οι τεράστιες ευθύνες τους για τον αφοπλισμό και την υποταγή του κινήματος στην κυρίαρχη πολιτική. 

Στα διαλυτικά αυτά φαινόμενα συνέβαλε και η πρόταση-εμμονή των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) για την συγκρότηση «αριστερού», αντιμνημονιακού προεδρείου από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και του ΠΑΜΕ.

Προφανώς για τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, του ευρωμονόδρομου, του ΝΑΤΟ, της ανταγωνιστικότητας και της αναγνώρισης μέρους του χρέους, είναι «αριστερή». Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη σύσκεψη που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ (με την συμμετοχή πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν και υλοποίησαν δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα) ή το γεγονός ότι κατεβαίνουν από κοινού με το ΣΥΡΙΖΑ σε πάνω από 200 σωματεία στο Δημόσιο.

Αλήθεια όμως, τι σχέση μπορεί να έχει ο ταξικός προσανατολισμός του ΠΑΜΕ με τη βασική θέση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που αποδέχονται τον καπιταλιστικό ευρωμονόδρομο των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, κάνουν δημιουργικές προτάσεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη των «υγιών» επιχειρηματιών και θέλουν το κίνημα χειροκροτητή της «αριστερής» κυβέρνησης διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας;

Η ψευτοεπαναστατική ρητορεία των Παρεμβάσεων δεν μπορεί να κρύψει πια το γεγονός ότι μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε συνιστώσα των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι στρώνουν το έδαφος, βάζουν πλάτη για την ισχυροποίηση του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.

                                                          Θεσσαλονίκη  27  Ιούνη  2014