Μετά τις γιορτές το Υπουργείο και οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας επιδιώκουν άρον –άρον να συγκαλύψουν τα κενά με αλχημείες. Δίνουν εντολή στους διευθυντές των σχολείων να κάνουν αναμόρφωση προγραμμάτων, δηλαδή μάθημα που πρέπει να διδάσκεται 3 ώρες να διδάσκεται 2 ή δίωρο μάθημα να γίνεται μονόωρο, ώστε να εξοικονομηθούν ώρες από τους καθηγητές και να φαίνεται ότι διδάσκονται όλα τα μαθήματα:

Σε τέτοια κατεύθυνση κινείται και η Διεύθυνση Β’Βάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά σε σχετικό έγγραφο σε σχολείο, όπου αναφέρει: «παρακαλώ να γίνει ανάλογη αναμόρφωση του προγράμματος, ώστε το Β’ τετράμηνο όλα τα τμήματα του σχολείου να κάνουν το μάθημα, έστω και με λιγότερες ώρες, και όλοι οι μαθητές να έχουν βαθμολογία το Β’ τετράμηνο». Μάλιστα, επειδή δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί νομικά, η παραπάνω απαίτηση επικαλείται γενικά «λόγους δημοσίου συμφέροντος»!

Η διαδικασία της «αναμόρφωσης του ωρολόγιου προγράμματος» και η συνακόλουθη παραβίαση του προγράμματος που ισχύει πανελλαδικά:

1. Περιέχει σοβαρούς εκπαιδευτικούς και παιδαγωγικούς κινδύνους, καθώς διαμορφώνει στοιχεία ανισότητας από σχολείο σε σχολείο και σπάει το πανελλαδικά ενιαίο του προγράμματος. Ο κατακερματισμός αυτός αντικειμενικά αποκτά ταξικά χαρακτηριστικά, αφού ευνοεί μαθητές με δυνατότητα παρακολούθησης φροντιστηρίων ή με καλύτερο μορφωτικό επίπεδο στο οικογενειακό τους περιβάλλον.

2. Με βάση την ανυπαρξία διορισμών, το παραπάνω φαινόμενο μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις και να υπάρξουν σχολεία που σε πολλά μαθήματα θα κάνουν 4ωρο μάθημα μία ή δύο ώρες, πρόβλημα που θα «κουκουλώνεται», αφού θα υπάρχει μια τυπική βαθμολογία, που όμως δε θα έχει καμία αντιστοιχία με τη βαθμολογία ενός άλλου σχολείου, καθώς η ύλη που θα μπορεί να καλυφθεί θα είναι εντελώς διαφορετική. Στην προέκτασή του το μέτρο της αναμόρφωσης προγράμματος και προσαρμογής του στο διαθέσιμο εκπαιδευτικό προσωπικό αλλάζει το χαρακτήρα του σχολείου και το μετατρέπει σε parking νέων, όπου δεν είναι σαφές τι και πόσο διδάσκεται.

3. Η «αναμόρφωση προγράμματος» τοποθετεί στη θέση του θύματος τους συναδέλφους και τους μαθητές, οι οποίοι είναι οι μόνοι που δε φταίνε για την κυρίαρχη πολιτική της αδιοριστίας και της ανεργίας. Πόσο μάλλον που στην περίπτωση του συγκεκριμένου σχολείου το ΠΥΣΔΕ δεν τοποθέτησε εκεί συνάδελφο, παρά το ότι προσλήφθηκε αναπληρωτής που το δήλωσε 1^η προτίμηση!

4. Μια τέτοια πιθανή αναμόρφωση είναι φανερά έξω από οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο. Γι’ αυτό και η Δ/ντρια Δ.Ε. επικαλείται γενικά «λόγους δημοσίου συμφέροντος», γενικότητα που μπορεί ν’ αποτελέσει τη δικαιολόγηση οποιασδήποτε διοικητικής αυθαιρεσίας.

Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε ότι η μεθόδευση «αναμόρφωσης προγράμματος» είναι απαράδεχτη και δεν πρέπει να προχωρήσει.

• Όχι στην «αναμόρφωση προγράμματος» που σημαίνει διάλυση-κατηγοριοποίηση του δημόσιου σχολείου

• ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΑ ΜΕ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ