"Ο Θηραμένης και ο Κριτίας ήταν ολιγαρχικοί. Και ο Κριτίας που ήταν πιο ακραίος σκότωσε τον Θηραμένη που ήταν πιο μετριοπαθής, γιατί τον εμπόδιζε σε αυτά που ήθελε να κάνει. Δηλαδή να σκοτώνει δημοκρατικούς χωρίς λόγους κτλ. προληπτικά για να μην απειλήσουν το καθεστώς. Σύμφωνα με αυτό να δούμε στη σύγχρονη ιστορία πώς στη Γαλλική Επανάσταση ο Ροβεσπιέρος σκότωσε τον Μαρά και τον Δαντόν και αντίστοιχα για τον Λένιν, τον Στάλιν και τον Τρότσκι». Είναι η εργασία την οποία κλήθηκαν να κάνουν μαθητές Λυκείου στον Πειραιά και είναι ενδεικτική του πώς το μάθημα (στην προκειμένη περίπτωση των Αρχαίων Ελληνικών) μπορεί να αποτελέσει εργαλείο διαμόρφωσης συνειδήσεων και αντικομμουνισμού.
Για όσους παλεύουν ενάντια στη βαρβαρότητα που επιβάλλεται σήμερα σε όλες τις πλευρές της ζωής, όσους αγωνίζονται για μιαν άλλη κοινωνία, είναι ξεκάθαρο ότι η επίθεση στις συνειδήσεις του λαού από μικρές μάλιστα ηλικίες είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό και η ιδεολογική αντιπαράθεση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης για μιαν άλλη κοινωνία. Το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι ούτε το μόνο, ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο για το πώς στις σημερινές συνθήκες συνολικής επίθεσης αξιοποιείται το σχολείο για να ριζώσει στα μυαλά της νεολαίας μια εικόνα φόβου και αποστροφής για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε (πέρα από τη συζήτηση που «σηκώνει» συνολικά η διατύπωση του θέματος). Αλλωστε, ανάλογη επιχείρηση γίνεται και σε πιο ευρεία κλίμακα και εντός και εκτός σχολείου, αξιοποιώντας κάθε λογής πρόθυμους να παραχαράξουν και να ξαναγράψουν την Ιστορία. Αυτό που δεν πρέπει να αφήσει κάθε προοδευτικός άνθρωπος να του «κλέψουν», είναι το δικαίωμά του στην ιστορική αλήθεια, στην άλλη, ανθρώπινη, διέξοδο, πέρα από τα όρια αυτού του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος.