Με μισές αλήθειες και αποπροσανατολιστικά παιχνίδια κινούνται το υπουργείο Παιδείας και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών γύρω από την υπόθεση των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων. Το υπουργείο Παιδείας σε χτεσινή του ανακοίνωση παραδέχεται ότι δρομολογεί τη «δημιουργία Σχολικών Κέντρων και Πολυδύναμων Σχολικών Μονάδων», μέσω συγχωνεύσεων, προκειμένου να «υποστηρίζεται η εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας για όλους τους μαθητές». Δηλαδή, ομολογεί ότι οι συγχωνεύσεις γίνονται για να υποστηρίζουν τη νέα λειτουργία των σχολείων της «αγοράς» που προωθείται μέσω των αναδιαρθρώσεων.
«Βασικοί παιδαγωγικοί στόχοι του νέου οργανωτικού σχεδιασμού είναι να υπάρχει ένας δάσκαλος ανά τάξη, στα Δημοτικά σχολεία, καθώς και ικανός αριθμός μαθητών ανά τάξη», λέει ακόμα το υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν εξηγεί ποιοι παιδαγωγικοί στόχοι υπηρετούνται από τις συγχωνεύσεις που ευρέως προωθούνται και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τέλος, το υπουργείο δεσμεύεται ότι «εξαιρούνται από το πρόγραμμα συνενώσεων τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης των απομονωμένων και απομακρυσμένων ορεινών και νησιώτικων περιοχών της χώρας, στις οποίες οι αποστάσεις, οι καιρικές και οι συγκοινωνιακές συνθήκες δε διασφαλίζουν τις παιδαγωγικές προϋποθέσεις για την ασφαλή και άνετη μεταφορά των μαθητών».
Απέναντι στο σχέδιο των γενικευμένων συγχωνεύσεων που όπως ομολογεί το υπουργείο είναι άρρηκτα δεμένες με το σχολείο της «αγοράς», η ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ διαμαρτύρονται γιατί... δεν ρωτήθηκαν πρώτα οι «τοπικές κοινωνίες»! Νομιμοποιούν, δηλαδή, και συμφωνούν με το «καλλικρατικό σχολείο», στο οποίο η «τοπική κοινωνία» (βλέπε καλλικρατικοί δήμοι, τοπικές επιχειρήσεις κ.τ.λ.) θα έχει λόγο για όλα. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δε, στο νόμο για τον «Καλλικράτη» (που έχει άμεση σχέση με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στα σχολεία) προσάπτουν... «ασάφεια»(!) που δίνει τη δυνατότητα στους περιφερειακούς διευθυντές να «παρακάμπτουν τις τοπικές κοινωνίες».
Ειδικότερα η ΔΟΕ, λόγω ένδειας επιχειρημάτων εναντίον των συγχωνεύσεων, φτάνει σε σημείο να μιλάει για «ελάχιστο όφελος από την εξοικονόμηση πόρων» επειδή... «είναι γνωστό το όργιο σπατάλης και η διασπάθιση δημοσίου χρήματος στον τομέα της σχολικής μεταφοράς»! Δηλαδή, αντί να απαιτεί δημόσια και δωρεάν μεταφορά μαθητών στα σχολεία τους, ρίχνει νερό στο μύλο της κυβερνητικής προπαγάνδας που στόχο έχει την κατάργηση της δωρεάν μεταφοράς μαθητών!