Αυτό σημαίνει ότι σε μεγάλα αστικά κέντρα θα συσσωρευτεί μεγάλος αριθμός μαθητών, που θα στοιβάζεται σε υπεράριθμα τμήματα, ενώ ένα μέρος των μαθητών θα μείνει έξω από το εκπαιδευτικό σύστημα, αφού θα αναγκαστεί να διακόψει το σχολείο. Να σημειωθεί ότι το κλείσιμο του 1/3 των σχολείων προτείνεται σε μια χώρα που αριθμεί το μισό πληθυσμό απ' την Ελλάδα, περίπου 5 εκατομμύρια.
Σα θετικό παράδειγμα προβάλλεται ο δήμος Lolland, όπου στην περίοδο 1998 έως 2008 ο μέσος όρος μαθητών ανά σχολείο αυξήθηκε από 230 σε 289, ενώ ο συνολικός αριθμός των δημοτών μειώθηκε. «Είναι πολλοί οι δήμοι που ακόμη δε τόλμησαν να κλείσουν κάποια σχολεία και αυτό το πληρώνουν αλλιώς», αναφέρεται στην Εκθεση, ενώ σε ερώτηση αν αυτό σημαίνει το θάνατο των μικρότερων επαρχιακών πόλεων, «η έρευνα δείχνει ότι πριν το σχολείο κλείνουν τα καταστήματα, εξαφανίζονται οι δουλειές και τελευταία τα σχολεία».
Να σημειωθεί ότι το αντίστοιχο πρόγραμμα «Καλλικράτης» - η αποκέντρωση, η ευέλικτη λειτουργία της εκπαίδευσης και η μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στους δήμους, στις νομαρχίες και τις περιφέρειες - εφαρμόζεται στη Δανία εδώ και πέντε χρόνια. Ηδη οι εργαζόμενοι πληρώνουν ακόμη περισσότερα για τη μόρφωση των παιδιών τους, τα σχολεία - όπως επιβεβαιώνεται - χωρίζονται σε πρώτης, δεύτερης και τελευταίας κατηγορίας και όσα απ' αυτά δεν εξασφαλίζουν πόρους μέσω επιχειρηματιών και χορηγών οδηγούνται σε λουκέτο, αφού οι δήμοι είναι υπερχρεωμένοι.