Οταν πρωτοπαρουσιάστηκε το σχέδιο για τη Διά Βίου Μάθηση, το Γενάρη, η υπουργός Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, μίλησε για «εθνικό στόχο» και όχι τυχαία. Το νομοσχέδιο για τη Διά Βίου Μάθηση έχει, ήδη, συζητηθεί μια φορά στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και η υπουργός το έχει παρουσιάσει δύο φορές στο Υπουργικό Συμβούλιο. Είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη στρατηγική του κεφαλαίου, στη χώρα μας, αφού βάζει τις βάσεις για να διαμορφωθεί ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο που θα υποτάξει απόλυτα την εκπαίδευση στις απαιτήσεις των εργοδοτών.
Η εκπαίδευση «σπάει» σε τρεις μορφές και το περιεχόμενο της γνώσης μετατρέπεται σε χρηστικές δεξιότητες, που καμία σχέση δεν έχουν με την ολοκληρωμένη μόρφωση. Σύμφωνα με τα σχέδιά τους θα αξιολογείται απ' τους εργοδότες η τυπική, η μη τυπική και η άτυπη εκπαίδευση του κάθε εργαζόμενου. Στην ουσία θα αξιολογείται ολόκληρη η ζωή του, η προσωπικότητά του, ακόμα και τα ενδιαφέροντά του στον ελεύθερο χρόνο! Τυπική εκπαίδευση θεωρείται το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα (σχολείο, Ανώτατη Εκπαίδευση), μη τυπική εκπαίδευση είναι όλη η αγορά που εμπορεύεται τη γνώση (ΙΕΚ, Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης, Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών) και οι δομές που δεν ανήκουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση αναγνωρίζει και πιστοποιεί όλους τους έμπορους της γνώσης, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο τα πτυχία της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Η τρίτη μορφή εκπαίδευσης, όπως αναφέραμε, είναι η άτυπη, η βιωματική, δηλαδή η εργασιακή εμπειρία, αλλά και κάθε δραστηριότητα της ζωής μας. Με το νομοσχέδιο θεσμοθετείται το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τους εργοδότες. Σε αυτό θα κατατάσσονται τα προσόντα των εργαζομένων. Προσόν είναι κάθε είδους πτυχίο, βεβαίωση και πιστοποιητικό απ' τις τρεις μορφές μάθησης. Αρα, μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι τα πτυχία της Ανώτατης Εκπαίδευσης με κάθε «χαρτί» που πουλάει ένας έμπορος της γνώσης.
Η διά βίου μάθηση δεν αφορά μόνο τον αυριανό σπουδαστή, αλλά και το σημερινό εργαζόμενο, αφού η εκμετάλλευση ξεκινά από τότε που ο εργαζόμενος βρίσκει μια δουλειά και προσπαθεί να τη διατηρήσει. Θα είναι υποχρεωμένος να πηγαίνει να καταρτίζεται και να επανακαρτίζεται, σύμφωνα, πάντα με τις απαιτήσεις του εργοδότη. Κι επειδή κάποιος μπορεί - λογικά - να σκεφτεί γιατί είναι κακό να ανανεώνει τις γνώσεις του ένας εργαζόμενος ή να ακολουθεί τις εξελίξεις στον κλάδο του, θα απαντήσουμε πολύ συγκεκριμένα: Η Διά βίου Μάθηση για την κυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την ανάγκη διαρκούς μόρφωσης του ανθρώπου. Οταν λένε Διά Βίου Μάθηση, εννοούν διά βίου εκμετάλλευση, διότι οι καταρτίσεις και οι επανακαταρτίσεις θα είναι κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Δεν πρόκειται για επιμόρφωση, αλλά για κουτσουρεμένες γνώσεις, που απλά θα δίνουν τη δυνατότητα να μετακινείται ο εργαζόμενος από δουλειά σε δουλειά και από πόστο σε πόστο. Στόχος όλων αυτών των αλλαγών είναι να διαμορφωθεί μια μεγάλη μάζα ευέλικτων εργαζομένων, με λειψή μόρφωση, που θα αλλάζει πολλές δουλειές κατά τη διάρκεια της ζωής του.