Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση με βάση το μνημόνιο, που συναποφάσισε με την «τρόικα», το ΛΑ.Ο.Σ. και τη συναίνεση της ΝΔ, θέτει στο στόχαστρο το σύνολο των εργαζομένων, πλήττει όμως με ιδιαίτερη σφοδρότητα τα πιο σκληρά εκμεταλλευόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο τμήμα αποτελούν και οι γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, εξαιτίας της διπλής καταπίεσης που υφίστανται στον καπιταλισμό: η ταξική εκμετάλλευση συνοδεύεται από τη φυλετική ανισότητα. Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και η όξυνση της αντιλαϊκής πολιτικής αναδεικνύουν πιο έντονα πλευρές της κοινωνικής ανισοτιμίας που βιώνουν οι εργαζόμενες γυναίκες. Ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως φθηνή, εφεδρική εργατική δύναμη, σε θέσεις μερικής και ευέλικτης - ελαστικής απασχόλησης, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μιας μέρας. Τη γυναικεία εργασία συνοδεύει σταθερά η ανεργία.
Η μητρότητα καθιστά τις γυναίκες λιγότερο «ανταγωνιστικές» εργαζόμενες, λιγότερο συμφέρουσες για το κεφάλαιο. Οι παροχές για την προστασία της μητρότητας, οι άδειες, τα επιδόματα, η στήριξη με κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές είναι κόστος που περιορίζει τα κέρδη. Οι νέες γυναίκες αναγκάζονται ακόμα και σε σύναψη «συμφωνητικών» πως δε θα δημιουργήσουν οικογένεια, προκειμένου να προσληφθούν ενώ οι υποψήφιες μητέρες αντιμετωπίζουν την εργοδοτική τρομοκρατία. Ενδεικτική των διαθέσεων της εργοδοσίας είναι η απόλυση εργαζόμενης από το εμπορικό κατάστημα «Tsakiris Mallas» στη Λιβαδειά, τη μέρα που επέστρεψε στη δουλειά μετά από αναρρωτική άδεια λόγω αποβολής στον τρίτο μήνα της κύησης! Η εργαζόμενη, μητέρα ήδη ενός παιδιού, από την ημέρα που ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, υποβλήθηκε σε πιέσεις και ψυχολογικό πόλεμο προκειμένου να εγκαταλείψει τη δουλειά της. Η τακτική αυτή είναι ιδιαίτερα προσφιλής στην εργοδοσία, που επιδιώκει να εξαναγκάζει τις υποψήφιες μητέρες σε παραίτηση, αφού η απόλυση εγκύου τυπικά τουλάχιστον απαγορεύεται από το νόμο.
Ταυτόχρονα σημαντικός αριθμός γυναικών συγκεντρώνεται σε προγράμματα κατάρτισης του ΟΑΕΔ, μαθητείας τύπου stage, στις πιο κακοπληρωμένες και επισφαλείς θέσεις εργασίας. Το πρόσφατο παράδειγμα της συμβασιούχου από το Δήμο Μενιδίου, είναι μια ακόμα απόδειξη της επέκτασης των πιο βάρβαρων εργασιακών σχέσεων στην Τοπική Διοίκηση. Η εργαζόμενη, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, παρέμενε απλήρωτη για πολλούς μήνες. Μάλιστα, η ΔΕΗ δε δίστασε να διακόψει την παροχή ρεύματος και μόνο η άμεση κινητοποίηση και παρέμβαση του ΠΑΜΕ, της Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής και των μαζικών φορέων της περιοχής ανάγκασε τη ΔΕΗ σε επανασύνδεσή του.
Το επόμενο διάστημα εκατοντάδες γυναίκες συμβασιούχοι στους δήμους θα βρεθούν στο δρόμο μιας και «λήγουν οι συμβάσεις τους», χιλιάδες θα βρεθούν μπροστά στην απόλυση και την ανεργία. Αλλά και όλες οι εργαζόμενες γυναίκες θα έρθουν αντιμέτωπες με το «πάγωμα» των μισθών τους, τη δυσκολία να ανταπεξέλθουν σε βασικά έξοδα και δαπάνες, στο νοίκι και στους λογαριασμούς, στο κόστος της ιατρικής περίθαλψης, του σχολείου και των φροντιστηρίων των παιδιών, των παιδικών σταθμών κλπ. Μπροστά στη γενίκευση της επίθεσης του κεφαλαίου και την όξυνση των επιπτώσεών της, για τις εργαζόμενες υπάρχει λύση: να απαντήσουν στην επίθεση που δέχονται, να αντεπιτεθούν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από το εργατικό, το γυναικείο και το λαϊκό κίνημα. Ενιαία με τους άνδρες εργαζόμενους. Να αντισταθούν στα μέτρα αλλά και να διεκδικήσουν τα σύγχρονα δικαιώματά τους.