Η επιτροπή εκπαιδευτικών Ξάνθης του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τις/τους νηπιαγωγούς που μαζικά με αποφασιστικότητα αγωνίζονται ενάντια στην «αυτοαξιολόγηση - αξιολόγηση». Μετά την ακύρωση του σεμιναρίου της σχολικής συμβούλου για το πώς θα εφαρμοστεί η «αξιολόγηση», την μαζική άρνηση να ανεβάσουν ο,τιδήποτε στο παρατηρητήριο, επόμενος σταθμός είναι η μη συμμετοχή στις «προαξιολογικές συναντήσεις» από τη μεγάλη πλειοψηφία των προϊσταμένων. Ήδη, από την πρώτη μέρα το 75% των προϊσταμένων που κλήθηκαν (33/44) δήλωσαν τη μη συμμετοχή τους στις συναντήσεις, ενώ αναμένεται τις επόμενες μέρες ο αριθμός να αυξηθεί. Η συμμετοχή των προϊστάμενων νηπιαγωγών στην αποχή - απεργία, θεωρούμε πως αποτυπώνει την αντίθεσή τους προς τον αντιδραστικό κρατικό έλεγχο, δηλ. την αξιολόγηση και το νέο ρόλο που θα κληθούν να παίξουν στο «νέο νηπιαγωγείο» που δε θα έχει καμία σχέση με την αποστολή που θα πρέπει να επιτελέσει η προσχολική αγωγή.
Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκεται και η πλειοψηφία των δασκάλων και των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων που αξιοποιώντας την απεργία - αποχή μπλοκάρουν τη διαδικασία «αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης» στα δημοτικά σχολεία με αποτέλεσμα οι περισσότεροι σύλλογοι διδασκόντων να μην έχουν συνεδριάσει για τα σχέδια δράσης. Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η συμμετοχή στα μειονοτικά σχολεία.
Στην αντίθετη κατεύθυνση βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των διευθυντών των δημόσιων σχολείων που η στάση τους βρίσκεται απέναντι από τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών έγκαιρα προειδοποίησε για το ρόλο που επιφυλάσσει η κυβέρνηση στα στελέχη της εκπαίδευσης. Ο μοχλός της αντιδραστικής αξιολόγησης αναδείχνει ότι τα στελέχη της εκπαίδευσης θα αναγκαστούν πλέον να επιλέξουν μεριά: είτε με τον Κλάδο και τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του λαού μας είτε με την κυβέρνηση, το αστικό κράτος και την πολιτική της ΕΕ. Η στάση πολλών δείχνει ότι δεν τους «διώκει» λοιπόν το ΠΑΜΕ από τα σωματεία και τον κλάδο όπως κάποιοι μας κατηγορούν, αλλά οι ίδιοι έχουν επιλέξει με «ποιους θα παν και ποιους θ’ αφήσουν».
Με βάση τις εξελίξεις με την «αξιολόγηση», την πλήρη «ισοπέδωση» μισθολογικών- ασφαλιστικών- συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, μπαίνει όλο και πιο επιτακτικά το ζήτημα: Τι κίνημα έχουμε ανάγκη, για να εμποδίσουμε και να ανατρέψουμε τους υπεύθυνους για όλα τα παραπάνω, αυτούς που μας πήραν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα. Η αλλαγή των συσχετισμών, η ισχυροποίηση των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων, η ανασύνταξη του κινήματος στις σημερινές, δραματικές για τα λαϊκά στρώματα συνθήκες, αποτελεί μονόδρομο.
Καμιά αυταπάτη, ότι η «σωτηρία» θα έρθει από την κυβερνητική αλλαγή. Από τη δράση μας, τους αγώνες μας, τις διεκδικήσεις μας, εξαρτάται η “σωτηρία” μας, η αξιοπρεπής ζωή, η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Να απορρίψουμε την αυταπάτη ότι αν αλλάξουν οι διαχειριστές στην κυβέρνηση θα γίνει πιο ανθρώπινο το εκμεταλλευτικό σύστημα, πως θα γυρίσει ο τροχός. Η αναμονή, η εναπόθεση ελπίδας σε κυβερνητικές εναλλαγές αποδείχτηκε πως δε φέρνει πίσω κατακτήσεις. Η αδράνεια, η καθυστέρηση δημιουργεί νέες υποχωρήσεις, νέες απώλειες, σταθεροποιείται η φτώχεια και η εξαθλίωση.
Όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους για αξιολόγηση έχοντας σαν παράδειγμα τη στάση των συναδέλφων μας στον υπόλοιπο Δημόσιο τομέα.