 Παπαγεωργίου Βασίλη |
«Οι κατακερματισμένες δυνάμεις της αριστεράς απαιτείται να πορευτούν ενωτικά. Η ανάγκη για ενότητα της αριστεράς προφανώς δεν προϋποθέτει την απόλυτη συμφωνία. Στο πλαίσιο αυτής της ενωτικής προσπάθειας είναι αυτονόητη η πολιτική και συνδικαλιστική αυτονομία. Κοινή εκλογική κάθοδος όλων των δυνάμεων της αριστεράς στο κίνημα...».
Πρόκειται για μια πρόταση ενότητας χωρίς περιεχόμενο ενότητας. Ενα άδειο πουκάμισο. Καθόλου τυχαία, ρίχνουν έτσι γενικά μια πρόταση για την ενότητα για να ψαρεύουν σε θολά νερά.
Για παράδειγμα:
Ο «Καλλικράτης» πέρασε με τις ευλογίες των δημάρχων του ΣΥΡΙΖΑ και με το επιχείρημα πως «βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση». Ποιος είναι ο «Καλλικράτης»; Το θεσμικό πλαίσιο της υποχρηματοδότησης των δήμων, των σχολείων, των παιδικών σταθμών, των ιδιωτικοποιήσεων, των απολύσεων κ.ά.
Μπορεί να υπάρξει ενότητα πάνω σ' αυτό, πάνω σε μια τέτοια κατεύθυνση; Στην ΟΤΟΕ (τράπεζες) η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε «Επαγγελματικά Ταμεία», δηλαδή κατάργηση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών και ανταποδοτική ασφάλιση (σύνταξη και ασφάλιση μόνο από τις εισφορές των εργαζομένων και ανάλογα με το ύψος του μισθού).
Τίνος ήταν μέχρι τώρα αυτή η πρόταση; Του κράτους και της εργοδοσίας!
Στον ΟΤΕ η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε με ανακοίνωσή της στους εργαζόμενους την «εθελούσια απόλυση», διευκολύνοντας έτσι την εργοδοσία για νέες προσλήψεις με ξεφτιλισμένους μισθούς, χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Μετά την καταγγελία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για τη θέση τους αυτή, επανήλθαν με νέα ανακοίνωση για να πουν: «Είχαμε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους πως είτε αποδεχθούν την "εθελούσια" είτε όχι, το ρίσκο το αναλαμβάνουν μόνοι τους»!
Μπορεί στ' αλήθεια κάποιος να τους εμπιστευτεί; Σήμερα λένε αυτό, αύριο το άλλο. Απλά είναι αφερέγγυοι.
Στην ΕΥΔΑΠ, αντί να πουν πως το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, 100% δημόσιος φορέας, ούτε 1% στους ιδιώτες, πρότειναν το 51% των μετοχών να είναι στο Δημόσιο, δηλαδή, το 49% στους ιδιώτες και εν προκειμένω, με βάση τις εξελίξεις, το νερό να περάσει στα γαλλο-γερμανικά μονοπώλια.
Τέτοια παραδείγματα είναι δεκάδες και δεν είναι αποσπασματικά. Στο σύνολό τους συνιστούν μια συγκεκριμένη γραμμή πάλης στο κίνημα.
Είναι η γραμμή του συμβιβασμού. Η γραμμή που αποδέχεται την «ανταγωνιστικότητα» ως σημαία του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Μια τέτοια ενότητα, πάνω σε μια τέτοια γραμμή, όχι μόνο δεν υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά στην κυριολεξία είναι ο ορισμός της καταστροφής τους.
Τις προάλλες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ μίλησε στο Λαύριο και ανάμεσα στα άλλα είπε: «Το μεγάλο κλειδί στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας είναι η δυνατότητα χρηματοδότησης της ανάπτυξης».
Στον καπιταλισμό όλοι ξέρουμε ότι η ανάπτυξη χρηματοδοτείται από τις τράπεζες. Εδώ δένει και η θέση που έχουν διατυπώσει στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «να πάρουμε δάνειο 50 δισ., να τα ρίξουμε στη ρευστοποίηση και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ώστε με δημόσιο έλεγχο κ.λπ. να στηρίξουμε την πραγματική ανάπτυξη κ.λπ.».
Εν προκειμένω τα 31,5 δισ. που θα πάρει η χώρα θα πάνε σχεδόν όλα στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Δηλαδή: Παίρνει δάνειο η χώρα, που δίνεται ως τζάμπα χρήμα στους τραπεζίτες και οι οποίοι με τη σειρά τους θα χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη, δίνοντας δάνεια στους βιομήχανους, που εξολοκλήρου για λογαριασμό των τραπεζιτών και βιομηχάνων θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός!!!
Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ αναγνωρίζει το χρέος και τις δανειακές συμβάσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ όχι μόνο δεν αμφισβητεί την κυριαρχία και την εξουσία των μονοπωλίων αλλά με συγκεκριμένο και πρακτικό τρόπο στηρίζει την ανάπτυξη σε όφελός τους.
Ισχυρίζεται ότι στηρίζοντας την καπιταλιστική ανάπτυξη ταυτόχρονα στηρίζει και τα λαϊκά δικαιώματα. Κοροϊδεύει τον κόσμο. Τα ίδια λένε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΔΗΜΑΡ κ.ά.
Η ίδια η ανάπτυξη και η εξέλιξη του καπιταλισμού, η ίδια η ζωή πλέον έχει αποδείξει περίτρανα ότι ανάπτυξη σε όφελος του λαού και σε όφελος των μονοπωλίων δεν υπήρξε ποτέ και δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε στην Τρίτη Παρουσία.
Το λέμε καθαρά:
Μια ενότητα στο κίνημα που θα αποδέχεται και θα υπηρετεί μια αντιλαϊκή, φιλομονοπωλιακή ανάπτυξη, που θα αναγνωρίζει το χρέος, τις δανειακές συμβάσεις και άρα τα μνημόνια, μια ενότητα που θα δίνει όρκους πίστης για πάση θυσία παραμονή στην ΕΕ, που θα έχει ως προαπαιτούμενο την παραμονή στην ΕΕ, δεν την αποδεχόμαστε, δεν μπορούμε να την υπηρετήσουμε, την απορρίπτουμε.
Τέτοιο έγκλημα σε βάρος του λαού και του εργατικού - λαϊκού κινήματος δε θα το κάνουμε.
Μια τέτοια πράξη στις σημερινές συνθήκες θα ισοδυναμούσε με «δήλωση μετάνοιας και νομιμοφροσύνης» απέναντι στους εκμεταλλευτές και δυνάστες του λαού.
«Ενότητα της Αριστεράς στο κίνημα. Κανένα κομμάτι της Αριστεράς δεν μπορεί από μόνο του να οργανώσει την αντίσταση. Ολοι μαζί όμως μπορούμε».
Τι λέει αυτή η πρόταση;
«Οσοι είμαστε αριστεροί ελάτε να ενωθούμε στο κίνημα». Δηλαδή, ενότητα στο κίνημα με όρους κόμματος!!!
Και γιατί η ενότητα στο κίνημα είναι υπόθεση μόνο των αριστερών και όχι όλων των εργαζομένων;
Και γιατί η ενότητα θα πρέπει να γίνει με όρους κόμματος (Αριστερά) και όχι με όρους τάξης (ταξική ενότητα);
Η πρόταση αυτή περιορίζει την ενότητα σε ένα τμήμα των εργαζομένων, υπονομεύει την ενότητα όλων των εργαζομένων, την ταξική ενότητα. Στην πραγματικότητα δεν είναι πρόταση ενότητας των εργαζομένων, αλλά πρόταση διαίρεσης των εργαζομένων και από αυτή την άποψη είναι επικίνδυνη για το κίνημα.
Ο ορισμός του σεχταρισμού και της περιχαράκωσης στο κίνημα είναι ακριβώς αυτή η πρόταση.
Με δυο λόγια: Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ και οι συνδικαλιστικές του παρατάξεις στο κίνημα επί της ουσίας δεν προτείνουν ενότητα, πουλάνε ενότητα.
Δε θέλουν ούτε προτείνουν μια ενότητα στη βάση των λαϊκών συμφερόντων, μια ενότητα για την απαλλαγή από τις αντιλαϊκές πολιτικές και τα δεσμά της ΕΕ.
Επικοινωνιακό παιχνίδι κάνουν με την ενότητα κι αυτό ακριβώς είναι που υποτιμά τη νοημοσύνη των εργαζομένων.
Ενότητα στο κίνημα ναι, αλλά στη βάση των λαϊκών συμφερόντων, στη βάση της ταξικής ενότητας, της λαϊκής συμμαχίας.
Ενότητα και κίνημα που με ταξική συνέπεια θα παλεύει καθημερινά για να μπλοκαριστούν, να μην εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα. Ενα κίνημα που θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Ενα κίνημα κοινής ενωτικής δράσης και συμμαχίας εργατών, εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, γυναικών, φοιτητών, μαθητών, που θα βάζει επί τάπητος το κεντρικό ζήτημα: «Ανάπτυξη για το λαό με απαλλαγή από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ» ή «Ανάπτυξη για τα μονοπώλια με το λαό εξαθλιωμένο». Εδώ βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή και ταυτόχρονα η βάση της ενότητας για το κίνημα. Εδώ να πορευτούμε όλοι μαζί, όλα τα λαϊκά στρώματα και όχι μόνο κάποιοι αριστεροί!
Εδώ βρίσκεται η ελπίδα και η προοπτική και εδώ ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του.
Αλέκου ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ