Είναι οι ίδιοι που μας έλεγαν ότι η είσοδος στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη θα ήταν «παράδεισος» και «απάνεμο λιμάνι».
Αλλά:
Είναι η Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης που οι εγχώριοι και οι τροϊκανοί «σωτήρες» της την έφεραν σε κατάσταση «Τιτανικού», είναι η Ελλάδα της ΕΕ που χρεοκόπησε και που - εντός της ΕΕ - ξεζούμισαν το λαό της.
Είναι η Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης που έχει 1.000.000 ανέργους. Που τα παιδιά της μεταναστεύουν με τους ρυθμούς των δεκαετιών του '50 - '60. Που το μέλλον που της τάζουν - εντός της ΕΕ - είναι το «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια».
Είναι η Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης που ενώ πριν μπει στην ΕΟΚ ήταν πλεονασματική στο αγροτικό ισοζύγιο, σήμερα τριάντα χρόνια μετά την ένταξη στον «παράδεισο», εισάγει ...καρπούζια και ζάχαρη από την (χρεοκοπημένη) Αργεντινή.
Είναι στην Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, είναι στην Ελλάδα του Μάαστριχτ και των «ευρωμονόδρομων» που, αντί για τα «χρυσά κουτάλια της ΕΟΚ», ο ελληνικός λαός βιώνει κατάσαρκα την πριονοκορδέλα της λυκοσυμμαχίας να του κόβει μισθούς και συντάξεις για να ταΐζονται τα εγχώρια και διεθνή βαμπίρ της τοκογλυφίας.
Είναι στην Ελλάδα της ΕΕ και του ευρώ που οι εργασιακές σχέσεις επέστρεψαν στις συνθήκες του 19ου αιώνα. Που τα παιδιά μας αντί για βιβλία στα σχολειά τους έχουν φωτοτυπίες. Που η εγχώρια πλουτοκρατία κάνει τις δουλειές της με τις ευρωενωσιακές «Ζήμενς», ξεπουλώντας από ναυπηγεία και ΟΤΕ μέχρι αεροδρόμια και εθνικές οδούς.
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωσή τους.
Μια Ενωση των μονοπωλίων και όχι φυσικά των λαών.
Μια Ενωση εντός της οποίας το 16% του γερμανικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Που το 25% του ισπανικού λαού έχει πεταχτεί στην ανεργία.
Που ο βρετανικός λαός βιώνει σε επανέκδοση το «δάκρυα και αίμα» του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Που ο ιταλικός λαός δεν προλαβαίνει να πάρει σύνταξη γιατί πεθαίνει δουλεύοντας μέχρι το βαθύ γήρας.
Η Ευρωπαϊκή Ενωσή τους είναι που μετράει εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχούς και ανέργους, απόκληρους και «κλοσάρ», από τη μια άκρη της μέχρι την άλλη.
Μια Ενωση όπου όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν καταβυθιστεί στη λιτότητα, την ανασφάλεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Αποχώρηση, λοιπόν, από αυτή τη λυκοσυμμαχία, όπου - μάρτυς μας η Λαγκάρτ - «τα ελλείμματα της Ελλάδας είναι τα πλεονάσματα της Γερμανίας».
Εξω από την Ενωση των αδίστακτων ιμπεριαλιστών όπου το «απάνεμο λιμάνι» μετατράπηκε σε «καλό κουράγιο»
αλλά την ίδια ώρα τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο είναι περισσότερο ταγμένο στο αέναο αλυσόδεμα του λαού στο άρμα της.
Αποδέσμευση από την ΕΕ
με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει ολόκληρο το χρέος,
θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και
με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα βάλει τον παραγόμενο πλούτο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, στην υπηρεσία αυτών που τον παράγουν και τον κλέβουν οι κεφαλαιοκράτες.