Δυσοίωνο προδιαγράφεται το μέλλον των νέων παιδιών, αν δεν αλλάξουν άρδην τα δεδομένα. Ολες οι έρευνες δείχνουν πως αυξάνεται γεωμετρικά ο αριθμός αυτών που αντιμετωπίζουν ή δυνητικά μπορεί να αντιμετωπίσουν μυοσκελετικά προβλήματα (που δεν οφείλονται σε τραυματισμό).
Η πίεση του σύγχρονου τρόπου ζωής, οι λανθασμένες/βλαβερές συνήθειες, η περιορισμένη κίνηση και η ελάχιστη ή καθόλου άσκηση οδήγησαν ή μπορεί να οδηγήσουν σε μυοσκελετικά προβλήματα. Τα οποία - αν δεν προσεχθούν αρκετά νωρίς - ίσως επιφέρουν σοβαρές και μη αναστρέψιμες παθήσεις. Οι συνηθέστερες μυοσκελετικές παθήσεις που ταλαιπωρούν τα παιδιά της προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας αφορούν τη σπονδυλική στήλη (κύφωση, σκολίωση) και τα γόνατα (χονδροπάθειες κ.ά.).
Σε έρευνα των ΤΕΦΑΑ Αθήνας (εξέταση πελμάτων και ορθοπεδικά τεστ για τη σπονδυλική στήλη), 7 στα 10 παιδιά σχολικής ηλικίας εμφάνισαν σχετική προδιάθεση για τέτοια προβλήματα. Και αυτή η έρευνα επιβεβαιώνει την ανάγκη για προγράμματα πρόληψης μυοσκελετικών παθήσεων στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ανεπανόρθωτες βλάβες, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Κέρτιν (Περθ, Αυστραλίας), μπορεί επίσης να προκαλέσει η πολύωρη εργασία με υπολογιστές. Η λανθασμένη στάση του - υπό ανάπτυξη - σώματος και οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις προξενούν συχνά τραυματισμούς στο λαιμό, τη μέση και τους καρπούς. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως απαιτείται άμεση λήψη μέτρων για τη βελτίωση της εργονομίας του εξοπλισμού και την εκπαίδευση των μαθητών στη σωστή στάση εργασίας.
Τονίζοντας ότι για το πρόβλημα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων. Ο κοινόχρηστος εξοπλισμός, συνήθως, δεν επιτρέπει τη ρύθμιση των καθισμάτων, των γραφείων και του μεγέθους των ποντικιών στις ηλικιακές απαιτήσεις του κάθε μαθητή.
Στη Βρετανία, ειδικοί αθλητίατροι σχεδίασαν ένα 8λεπτο πρόγραμμα διατατικών ασκήσεων, για παιδιά από 5 ως 12 ετών. Μπορεί εύκολα να εκτελείται μέσα στη σχολική αίθουσα ή στην αυλή του σχολείου, με τη βοήθεια των δασκάλων. Οι ασκήσεις θα βοηθήσουν τα παιδιά να μην παρουσιάσουν, μελλοντικά, παθήσεις που έχουν να κάνουν με την κακή στάση του σώματός τους, επί πολλές ώρες, στην καρέκλα. Το χαρακτηρίζουν «καθημερινή ασπίδα» στην οστεοαρθρίτιδα και τα προβλήματα στη μέση και τη ράχη των παιδιών. «Σε ένα μάθημα 40 λεπτών δεν είναι τίποτε να εντάξουμε 8 λεπτά διατατικών ασκήσεων» έχει επισημάνει ο δρ Ρίτσαρντ Μπάτζετ, της Βρετανικής Αθλητιατρικής Ενωσης (ΒΑSΕΜ).
Το Κέντρο για τον Ελεγχο και την Πρόληψη Ασθενειών (CDC) στις ΗΠΑ έχει δημοσιεύσει οδηγίες για το σχολείο και τα κοινοτικά προγράμματα, για να προωθηθεί η ισόβια φυσική δραστηριότητα στους νέους. Μία από τις οδηγίες αυτές ήταν να καθιερωθεί η καθημερινή φυσική αγωγή για τους μαθητές, ξεκινώντας από τους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία.
Στην Ελλάδα οι ώρες Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) στα αναλυτικά προγράμματα εξακολουθούν να είναι μειωμένες. Και όταν γίνεται το «μάθημα γυμναστικής», είναι σε λανθασμένη κατεύθυνση και βάση. Ενώ οι συγχωνεύσεις σχολείων θα υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο το ρόλο της ΦΑ. Παρότι ο ρόλος της πρόληψης στην παιδική ηλικία, η σωστή στάση, η ήπια άσκηση (αθλητικές δραστηριότητες, παιχνίδια, κολύμβηση κλπ) διασφαλίζουν ότι το παιδί θα εξελιχθεί σε έναν υγιή ενήλικα.