Πριν νιώσουν το γάλα της μάνας τους, πριν καλά καλά αισθανθούν και κατανοήσουν το βάρος των λέξεων της μητρικής τους γλώσσας και συγκροτήσουν συνειδητά τη σκέψη τους πάνω σε αυτές, βίαια στα 6 χρόνια τους θα πρέπει να μάθουν μια δεύτερη, ξένη γλώσσα. Και το πράγμα δε σταματάει εκεί. Στην ίδια ηλικία, πριν μάθουν να κάνουν φίλους, να παίζουν, να τσακώνονται, να πέφτουν και να σηκώνονται, θα πρέπει να απομονωθούν και να εξοικειωθούν με τη χρήση νέων τεχνολογιών, να αποκτήσουν «χρήσιμες» ...δεξιότητες, να συλλέξουν «σημαντικές» ...πληροφορίες για μια καλή δουλειά στο μέλλον. Πρόκειται για μέγιστη αυταπάτη, γιατί στον καπιταλισμό το δικαίωμα στην εργασία με πλήρη δικαιώματα τσακίζεται διαρκώς και δεν εξασφαλίζεται όσες «δεξιότητες» και «εφόδια» αποκτήσει ένα παιδί. Η εργασία και τα εργασιακά δικαιώματα δεν καθορίζονται με βάση την εκπαίδευση (αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν τέτοια υψηλά ποσοστά ανεργίας πτυχιούχων πανεπιστημίων, ούτε θα συναντούσαμε νέους με μεταπτυχιακούς τίτλους να δουλεύουν για 500 ευρώ)...
Η κυβέρνηση πλήρως εναρμονισμένη με την πολιτική της ΕΕ, εισάγει το μάθημα των Αγγλικών και το μάθημα Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας στην Α' Δημοτικού. Τα παραπάνω, όπως ανακοίνωσε πρόσφατα το υπουργείο Παιδείας, θα ισχύσουν από την ερχόμενη σχολική χρονιά για 800 πιλοτικά ολοήμερα δημοτικά σχολεία, αλλά είναι δεδομένο ότι θα γενικευτούν σύντομα και στα υπόλοιπα. Και φυσικά τέτοιου είδους μέτρα και αποφάσεις δεν ποντάρουν μόνο στις τσέπες των γονιών, οι οποίοι θα αναγκαστούν να πληρώνουν φροντιστήρια και «ιδιαίτερα» από την Α' Δημοτικού. Αφορούν κυρίως τους ίδιους τους πιτσιρικάδες, το μυαλό και την ψυχή τους, που θα πρέπει να σταματήσουν το παιχνίδι, να βάλουν φρένο στη φαντασία τους και να επιδοθούν στο κυνήγι των δεξιοτήτων, να μάθουν τουριστικά ξένες γλώσσες, να μάθουν τα βασικά στις νέες τεχνολογίες, να αποκτούν πληροφορίες και όχι γνώσεις, να προετοιμαστούν ώστε να γίνουν ως αυριανοί εργάτες όσο το δυνατόν πιο αποδοτικοί για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Να έχουν εθιστεί από τα 6 χρόνια στον καταναγκασμό και τη δουλοπρέπεια, στο «σήμερα κάθομαι ήσυχα μπροστά στην οθόνη μου στο σχολείο, αύριο ήσυχα στην οθόνη στη δουλειά». Να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ στα ακριβά και φημισμένα σχολεία χρησιμοποιούνται «παραδοσιακά» μέσα διδακτικής στις μικρές ηλικίες. Αντίθετα, στα υποβαθμισμένα σχολεία η χρήση ηλεκτρονικών μηχανημάτων κυριαρχεί.
Η πολιτική που εφαρμόζεται και στο χώρο της Παιδείας από τις πρώτες κιόλας σχολικές τάξεις έρχεται να εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, να διευκολύνει την κινητικότητα των εργαζομένων στους κόλπους της ΕΕ για αυτό και τα «τουριστικά» αγγλικά είναι απαραίτητα. Ηδη οι πρώτες αντιδράσεις που μιλούν, εκτός των άλλων, για «παιδαγωγικό» ατόπημα έχουν εμφανιστεί. Είναι χρέος γονιών και εκπαιδευτικών να αντισταθούν σ' αυτή τη βαρβαρότητα που βάζει στο μάτι την ψυχή και το μυαλό των πιτσιρικάδων. Να οργανώσουν τον αγώνα και την ανυπακοή τους, απαιτώντας ολόπλευρη μόρφωση, διεκδικώντας την Παιδεία που θα ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες και θα έχει στο επίκεντρο το παιδί και όχι τα κέρδη.
Ελένη ΤΖΙΒΡΑ