Α.Σ.Ε. στο ΣΕΠΕ Ξάνθης: Για τη συγκρότηση του προεδρείου του ΔΣ του Συλλόγου

Όταν πέρσι τέτοιον καιρό καταγγέλλαμε εκλεγμένους συνδικαλιστές για απεργοσπασία δεν φανταζόμασταν πως ένα χρόνο μετά θα χρειαζόταν να το επαναλάβουμε για το σύνολο των εκλεγμένων συνδικαλιστών με τα ψηφοδέλτια παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η στάση ιδιαίτερα ΔΑΚΕ – Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΡΙΖΑ) κατά τη συζήτηση του θέματος της Γενικής Απεργίας που τέθηκε ως προ ημερησίας διάταξης ζήτημα συζήτησης μάλλον προϊδέαζε για την απεργοσπαστική στάση που ακολούθησαν την Πέμπτη 8 Δεκέμβρη, 2 μέρες μετά τη Γ.Σ. Αν θέλουν ευθύνες για τη μη έγκαιρη κήρυξη κοινής απεργίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ας τις αναζητήσουν στις παρατάξεις τους σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Έγκαιρα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποκαλύψαμε τις μεθοδεύσεις ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ – ΜΕΤΑ (ΛΑΕ) – ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Όταν όμως υπάρχει κηρυγμένη απεργία, ομόφωνα από το 36^ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, δε νοείται εκλεγμένος συνδικαλιστής να είναι απεργοσπάστης.

Μετά από τα παραπάνω στη συνεδρίαση για τη συγκρότηση του ΔΣ του Διδασκαλικού Συλλόγου ο εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών θα ψηφίσει λευκό για τις θέσεις του προεδρείου του ΔΣ, αν και πάγια θέση μας είναι το αναλογικό – αντιπροσωπευτικό προεδρείο, δηλαδή η κατανομή προέδρου, αντιπροέδρου, γραμματέα, ταμία, ανάλογα με τις ψήφους κάθε παράταξης.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεπεράσουμε την απογοήτευση, τη μοιρολατρία που τείνει να κυριαρχήσει στους εργαζόμενους, αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό και της στάσης του συμβιβασμένου συνδικαλισμού.

Όπως έλεγε και ο Δημήτρης Γληνός «από τα κάτω το φως». Μόνο αν πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας θα μπορέσει να υπάρξει φως στο τούνελ. Η «λύση» πίσω από το παραβάν με εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση, ΟΧΙ που σε λίγες ώρες γίνονται ΝΑΙ έγινε φανερό πως είναι κάλπικη. Στους ταξικούς αγώνες η λύση, στο δρόμο που περπάτησαν οι περασμένες γενιές για να καταχτήσουν και να μας αφήσουν τα δικαιώματα που οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και οι οργανισμοί τους (ΕΕ, ΔΝΤ) μας παίρνουν πίσω, στο δρόμο του αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.