Χωρίς πολλά λόγια από μας… στο 6ο Νηπιαγωγείο Καματερού...

«Δεν πιστεύω στην φιλανθρωπία. Πιστεύω στην αλληλεγγύη.

Η φιλανθρωπία λειτουργεί κάθετα, γι’ αυτό είναι υποτιμητική. Κατευθύνεται από πάνω προς τα κάτω.

Η αλληλεγγύη λειτουργεί οριζόντια. Σέβεται τον άλλο και μαθαίνει απ’ αυτόν.

Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους»

Eduardo Germán María Hughes Galeano

(Ουρουγουανός Λογοτέχνης & Δημοσιογράφος)

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΠΩΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…

• … Φύγανε κι άνθρωποι από τον πόλεμο. (Κυριάκος Σ.)

• Γιατί; (Κυριάκος Ντ.)

• Φοβόντουσαν μη σκοτωθούνε. (Κων/νος)

• Φοβόντουσαν τον πόλεμο. (Σωκράτης)

• Μια πέτρα να έσπαγε όλη την πόλη.(Γιάννης – Μάριος)

• Φοβόντουσαν μην πεθάνουν τα παιδιά τους. (Λευτέρης)

• …και τα μωρά τους. (Χριστόφορος)

• Φ ύγανε.(Κων/νος)

• …και ήρθαν εδώ. (Σωκράτης)

• Τα πήραν μαζί τους τα παιδιά τους. (Φοίβος)

• Πώς όμως φύγανε αφού τα τανκς είχαν πατήσει τα αμάξια; (Κων/νος)

• Με τα πόδια έφυγαν. (Κυριάκος Σ.)

• Υπήρχαν γέφυρες. (Φοίβος)

• Ένα μωρό κοιμήθηκε στο δρόμο. (Κυριάκος Σ.)

• …και πέθανε. (Χριστόφορος)

• Πολύ περπάτημα. (Εύα)

• Δεν είχαν να φάνε. (Στέλλα)

• Ήρθε ένας κεραυνός και τα διέλυσε όλα. (Χριστόφορος)

• Μερικοί άνθρωποι πέσανε κάτω. (Κων/νος)

• Μερικά παιδιά καθόντουσαν στο δρόμο μέχρι να βρουν τη μαμά τους. (Λευτέρης)

• Ένα μωρό έφαγε απ’ τα σκουπίδια. (Κυριάκος Σ.)

• Κ αι μπήκαν σε βάρκες. (Λευτέρης)

• Στριμώχτηκαν. (Κυριάκος Σ.)

• Μπορεί να τρύπαγαν οι βάρκες. (Γιάννης Β.)

• Μπορεί να βούλιαξαν και να βούλιαξαν κι οι ίδιοι. (Λευτέρης)

• Μπορεί να ήρθε ένα τεράστιο κύμα. (Ειρήνη)

• Μπορεί κάποιος να τρύπησε τη βάρκα. (Κυριάκος Ντ.)

• Ξύπνησε το μωρό. Κυρία τέλος; (Γιάννης Β.)

• Εσείς τι λέτε, τέλος;

• Όχι, κοιμόντουσαν στους δρόμους. (Κων/νος)

• Μπορεί να μπήκαν στη δικιά μας πόλη. (Σωκράτης)

• Αν έφταναν στη δική μας πόλη, τι θα τους λέγατε;

• Αν έγινε κάτι στη δική σας χώρα, αν ήσαστε χιλιάδες, να μη μείνετε εδώ. (Κυριάκος Σ.)

• Γιατί; (Σωκράτης)

• Εγώ θα τους έλεγα ελάτε. (Άγγελος)

• Επειδή είστε χιλιάδες και δεν έχετε σπίτια, ελάτε στα δικά μας. (Φοίβος)

• Ε γώ θα τους έλεγα: Καλημέρα, ελάτε να παίξουμε. (Ειρήνη)

• Θέλετε να φάμε όλοι παρέα; (Γιάννης – Μάριος)

• Να έρθουν σε όλα τα σπίτια. (Σωκράτης)

• Ελάτε να σας πάρω μια αγκαλιά. (Λευτέρης)

• Να παίξουμε όλοι μαζί. (Χριστόφορος)

• Να σηκωθείτε να παίξεις. (Εύα)

• Να φτιάχνανε οι μάστορες σπίτια γι’ αυτούς. (Κων/νος)

• Σηκωθείτε να πιείτε γάλα, να βάλετε παπούτσια και να πάτε σχολείο. (Γιάννης – Μάριος)

• Θα τους έδινα αγάπη. (Φωτεινή)

• Αν έρθουν εδώ να πάμε να παίξουμε μαζί στη λίμνη. (Χρήστος)

• Να τους δώσουμε την ευτυχία που έχουμε στην καρδιά μας για να είναι χαρούμενοι κι αυτοί. (Κων/νος)

• Εντάξει, να μοιραστούμε το γέλιο και τη χαρά μ’ αυτούς που έχουν έρθει. (Κυριάκος Σ.)

• Όπως μοιράζεται το αρκουδάκι με τους φίλους του. (Γιάννης – Μάριος)

• Να τους πηγαίνουμε φαγητά. (Φοίβος)

• Να τους πηγαίνουμε κουβέρτες. (Στέλλα)

• Να μαγειρεύουμε και να τους πηγαίνουμε. (Κυριάκος Σ.)

• Να τους δώσουμε κρεβάτια. (Σωκράτης)

• … και σεντόνια λέω εγώ. (Φοίβος)

• Να τους δώσουμε σαμπουάν, να κάνουν μπάνιο. (Κων/νος)

• Και φαγητό. (Ειρήνη)

• Τρόφιμα. (Γιάννης Β.)

• Και να σταματήσει ο πόλεμος. (Λευτέρης)

• Ναι, για να μη φοβούνται πια. (Κων/νος)

Χωρίς πολλά λόγια από μας… στο 6^ο Νηπιαγωγείο Καματερού συγκεντρώνουμε γάλα (βρεφικό και εβαπορέ), σαπούνια ή σαμπουάν και μπισκότα τα οποία θα επιδιώξουμε να τα παραδώσουμε οι ίδιοι (εκπαιδευτικοί, παιδιά και γονείς) σε χώρο συγκέντρωσης προσφύγων. Και θα φωνάξουμε να σταματήσει ο πόλεμος και να μην ξεκινήσουν άλλοι! Για να μην φοβόμαστε πια…