Στην πρώτη συνεδρίαση (18-12-2014) του 11μελούς Δ.Σ. του Συλλόγου Υπαίθρου με θέμα τη συγκρότησή του σε σώμα κατατέθηκε από τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη πρόταση για τη συγκρότηση του Δ.Σ.
Στην πρόταση αυτή αναφέρεται ρητά ότι απορρίπτουμε τη λογική των παζαριών μεταξύ των παρατάξεων και ότι για μας η μόνη συγκρότηση που σέβεται και εκφράζει τη βούληση και την επιλογή των συναδέλφων είναι αυτή που στηρίζεται στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας και της αναλογικότητας χωρίς αποκλεισμούς. Κάθε δύναμη δηλ. αναλαμβάνει εκείνη τη θέση στο Δ.Σ. που της αναλογεί σύμφωνα με την εκλογική της δύναμη όπως καταγράφηκε στις πρόσφατες εκλογές του Συλλόγου μας.
Η πρόταση αυτή του ΠΑΜΕ στο Δ.Σ. (όπου η ΔΑΚΕ έχει 4 μέλη, η Ριζ. Κίνηση 3, η ΕΡΑ 2, η ΠΑΣΚ 1 και το ΠΑΜΕ 1) δεν έγινε αποδεκτή και η πρώτη συνεδρίαση του απέβη άκαρπη. Το ίδιο συνέβη και στις επόμενες δύο συνεδριάσεις, με αποτέλεσμα να εκκρεμεί μέχρι σήμερα η συγκρότηση του Δ.Σ. που προήλθε από τις εκλογές του Συλλόγου στις 10-12-2014.
Φαίνεται ότι η λογική της συντήρησης τεχνητών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των συναδέλφων και μάλιστα στο επίπεδο του πρωτοβάθμιου συνδικαλιστικού σωματείου αποτελεί συνειδητή επιλογή τόσο του παλιού όσο και του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού. Κι όλοι αυτοί με μια φωνή έχουν το θράσος να κατηγορούν το ΠΑΜΕ ως «διασπαστικό»!
Το θέμα όμως είχε και συνέχεια.
Με ταυτόσημες σχεδόν ανακοινώσεις τους η Ριζ. Κίνηση και η ΕΡΑ, οι παρατάξεις δηλ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, πανηγυρίζοντας για την ανατροπή(!) συσχετισμών που έγινε τάχα στο Σύλλογο Υπαίθρου καλούν σε «προγραμματικό αγωνιστικό προεδρείο από όλες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό». Ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός δηλ. εναντίον του παλιού για να αναλάβει αυτός τον ίδιο υπονομευτικό ρόλο στις νέες συνθήκες. Και μάλιστα καλούν και θέλουν και το ΠΑΜΕ συνεργό τους!
Αλήθεια τι σημαίνει «αγωνιστικό προεδρείο»; Σημαίνει μήπως την ανάγκη να δυναμώσει ο ταξικός προσανατολισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, να στρέψει τα βέλη ενάντια στην στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου για την εκπαίδευση; Μα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι υπέρ της ύπαρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Παιδείας. Είναι υπέρ μιας «άλλης, καλής αξιολόγησης» στην εκπαίδευση, που τάχα δεν θα οδηγεί σε απολύσεις και μισθολογική καθήλωση! Έχει στηρίξει και στηρίζει διαχρονικά όλες τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της εκπαίδευσης (βλέπε τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τη διαφοροποίηση του σχολικού προγράμματος, την ευέλικτη ζώνη κλπ…).
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι που μέχρι πρότινος στήριζε τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μαζί με ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι που χρόνια κατηγορεί το ΠΑΜΕ ως «διασπαστικό», επειδή έχει κηρύξει πόλεμο στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό; Τώρα τι τους έπιασε ξαφνικά;
Είναι φανερό ότι η φούρια τους δεν έχει να κάνει με την ανάγκη να ενισχυθεί ο ταξικός προσανατολισμός των συνδικάτων, αλλά με τις ανάγκες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα είναι «του χεριού της». Γιατί θέλουν το κίνημα να είναι ο κολαούζος της κυβέρνησης! Όπως έγινε τόσα χρόνια με την ΠΑΣΚ και το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΑΚΕ και τη ΝΔ! Ετοιμάζουν το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό!
Τα σχέδια αυτά βρίσκουν μάλιστα -στο Σύλλογό μας και όχι μόνο- την απλόχερη στήριξη και της Ριζ. Κίνησης (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που αναλαμβάνει το ρόλο του λαγού στην κούρσα του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Προφανώς για τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχεται τα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η πολιτική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της αναγνώρισης του χρέους, είναι αποδεκτή. Το γεγονός ότι κατεβαίνουν από κοινού με το ΣΥΡΙΖΑ σε πάνω από 200 σωματεία στο Δημόσιο όπως και πρόσφατα στα ΠΥΣΠΕ Θεσσαλονίκης το αποδεικνύει περίτρανα.
Αλήθεια όμως, τι σχέση μπορεί να έχει ο ταξικός προσανατολισμός του ΠΑΜΕ με τη βασική θέση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που αποδέχονται τον καπιταλιστικό ευρωμονόδρομο των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, κάνουν δημιουργικές προτάσεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη των «υγιών» επιχειρηματιών και θέλουν το κίνημα χειροκροτητή της «αριστερής» κυβέρνησης διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας;
Η ψευτοεπαναστατική ρητορεία της Ριζ. Κίνησης και των Παρεμβάσεων συνολικά, η ίδια η πολιτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί να κρύψει πια το γεγονός ότι έχουν μετατραπεί σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και στρώνουν το έδαφος, βάζουν πλάτη για την ισχυροποίηση του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Τα τελευταία «κατορθώματα» αυτών των δυνάμεων πείθουν και τον πιο δύσπιστο.
- Μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φυσικά ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ πολέμησαν με λύσσα το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο οποίο κάλεσε και οργάνωσε το ΠΑΜΕ την 1η Νοέμβρη ενάντια στην ανεργία και συγκέντρωσε πάνω από 100.000 διαδηλωτές.
- Πάλι μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέρριψαν(!) τον περασμένο Δεκέμβρη στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ την πρόταση του ΠΑΜΕ για τη διεκδίκηση επανάκτησης όλων των απωλειών των εργαζομένων εξαιτίας των μνημονιακών νόμων!
Έχουν δώσει και δίνουν συνεχώς δείγματα γραφής και πράξης. Πώς να ξεχάσουμε την «παραίτησή» τους από αιρετοί ή διευθυντές την οποία υπέβαλαν …… στη ΔΟΕ(!!!);
Όλοι τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ κρύβουν από τους συναδέλφους ότι οι θέσεις τους για τα προεδρεία των Συλλόγων καθορίζονται από τη «μάχη της καρέκλας». Όποιος βγει πρώτος κόπτεται για το αναλογικό προεδρείο, οι υπόλοιποι επιδίδονται σε «προγραμματικά» παζάρια. Γιατί δεν ομολογούν σε πόσους συλλόγους (π.χ. Γ΄) έχουν συμφωνήσει σε αντιπροσωπευτικά-αναλογικά προεδρεία εδώ, στη Θεσσαλονίκη; Για τα αντιπροσωπευτικά-αναλογικά προεδρεία μεγάλων συλλόγων της Αθήνας (π.χ. Αριστοτέλης, Μαρούσι) στα οποία συμμετέχουν δεν έχουν ακούσει;
Ας αφήσουν λοιπόν τα τερτίπια κι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη συγκρότηση του Δ.Σ. του Συλλόγου Υπαίθρου σε αντιπροσωπευτική-αναλογική βάση!
Κοντολογίς, είναι άλλο πράγμα να παλεύεις για να δυναμώσει ο ταξικός προσανατολισμός του κινήματος, η μαζικοποίηση και η δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, με την ουσιαστική συμμετοχή των μελών τους, ο πόλεμος με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, την Ε.Ε. και την εργοδοσία κι άλλο πράγμα να παλεύεις για να θέσεις το κίνημα στην υπηρεσία της κυβερνητικής διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας!
Το ΠΑΜΕ ήταν, είναι και θα παραμείνει ο πιο αδιάλλακτος αντίπαλος τόσο του παλιού όσο και του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Θα έχει πάντα τη συνέπεια να υπερασπίζεται τις θέσεις με τις οποίες ζήτησε την ψήφο των συναδέλφων.
Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος 2015