Διακήρυξη για τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Δ.Σ.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Σε λίγες μέρες θα κληθούμε να εκλέξουμε το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου/της ΕΛΜΕ.

Αυτή την περίοδο κυβέρνηση και Τρόικα ετοιμάζουν νέα σαρωτικά μέτρα στην ασφάλιση και στο μισθό, νέα άγρια φοροληστεία. Κυριολεκτικά σχεδιάζουν έναν ακόμα οδοστρωτήρα σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο.

Πρέπει να σημάνει συναγερμός. Ξεσηκωμός παντού.

Μπορούμε να ορθώσουμε τείχος λαϊκής αντίστασης στη νέα λαίλαπα! Από εμάς εξαρτάται.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προσπάθησαν όλο το προηγούμενο διάστημα να ενημερώσουν τους συναδέλφους, έκαναν ό, τι μπορούσαν για να οργανωθεί η αντίσταση και ο αγώνας, να προετοιμαστούν οι εργαζόμενοι για σύγκρουση και σκληρή αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική. Στη βάση αυτή, πρωτοστάτησαν για την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης μέσα από το μεγάλο, πανελλαδικό συλλαλητηρίου στις 1 Νοέμβρη, που συνδιοργάνωσαν πάνω από 1000 σωματεία-φορείς, πρωτοστάτησαν για την επιτυχία της Απεργίας στις 27 Νοέμβρη.

Οι αγώνες αυτοί έφεραν και κάποια αποτελέσματα, έστω και μικρά. Καθυστέρησαν την αξιολόγηση, πολλά σχολεία, με τη συμβολή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεν συγκρότησαν "ομάδες εργασίας", ενώ όλο και περισσότερο διευρύνεται ο αριθμός εκείνων που μέσα από τις συνεδριάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, απορρίπτουν τη λεγόμενη αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. ΕΛΜΕ και Σύλλογοι, όπου ενισχύονται οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, κατακτούν αγωνιστικό προσανατολισμό, δρουν από κοινού με γονείς, οργανώνονται αγώνες για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών. Σε αυτά τα σωματεία, όπου ενισχύονται ή παίζουν καθοριστικό ρόλο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, τα πρώτα βιολιά της αξιολόγησης, τα κρατικά στελέχη, δηλαδή Περιφερειακοί  Διευθυντές, Διευθυντές Εκπαίδευσης, Σχολικοί Σύμβουλοι, διαγράφονται από μέλη των σωματείων.

Ωστόσο, η ίδια η ζωή απέδειξε ότι τα βήματα αυτά που έγιναν δεν ήταν αρκετά για να εμποδίσουμε τα βάρβαρα μέτρα, να αποσπάσουμε κατακτήσεις, να τους ανατρέψουμε.

Είναι επείγον, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας, η κατάσταση αυτή να αλλάξει. Το κίνημα να ορθώσει ανάστημα στην αντιλαϊκή πολιτική, να δείξει την τεράστια δύναμή του, να μας φοβηθούν. Εδώ βρίσκεται η διέξοδος και η ελπίδα. Μόνο ο οργανωμένος αγώνας, η λαϊκή ενότητα, η συμμαχία μας με τους γονείς, τους μαθητές, η ανυποχώρητη πάλη μπορεί να ανακόψει την επίθεση. Δεν υπάρχει άλλη λύση.

• Κίνημα που αποδέχεται σαν δεδομένους τους αντιλαϊκούς νόμους και τα μέτρα που πάρθηκαν ή κίνημα που παλεύει για την επαναφορά των μισθών και των συντάξεων, των αποθεματικών των Ταμείων, του εφάπαξ, την κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων και του "Νέου Σχολείου";
• Κίνημα που παλεύει να ενώσει τους εκπαιδευτικούς με τα άλλα λαϊκά στρώματα, τους εργατοϋπάλληλους, τους αγρότες, τους ΕΒΕ, τη μαθητική νεολαία, όπως έγινε την 1η Νοέμβρη με το πανελλαδικό συλλαλητήριο ή κίνημα που μας διασπά και μας απομονώνει από τους συμμάχους μας;
• Κίνημα που αποδέχεται τη στρατηγική της Ε.Ε., που αναγνωρίζει το χρέος, συζητά πως αυτό θα γίνει "βιώσιμο", όπως κάνουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή με ποιον τρόπο θα πληρώσει ο λαός ένα χρέος που δεν είναι δικό του ή κίνημα που καλεί το λαό να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος της πλουτοκρατίας, των τραπεζιτών, που απαιτεί τη μονομερή διαγραφή του;

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Σήμερα, είναι φανερό ότι τα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Είτε με κρίση, είτε με ανάπτυξη, είτε με τη μορφή των Μνημονίων, είτε χωρίς αυτά, όποιο κι αν είναι το μείγμα διαχείρισης της κρίσης και του χρέους, τα αντιλαϊκά μέτρα θα παραμείνουν και θα προστίθενται συνεχώς κι άλλα. Εξάλλου, το ίδιο γίνεται και σε άλλες χώρες της Ε.Ε, που δεν έχουν Μνημόνια. Γι’ αυτό κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, που αποδέχονται το χρέος ή μέρος αυτού, την Ε.Ε., τους λεγόμενους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και το λεγόμενο Πρόγραμμα Σταθερότητας της Ε.Ε. δεν κάνουν καμιά κουβέντα για επαναφορά των απωλειών που είχαμε τα τελευταία χρόνια, προσπαθούν με ψίχουλα και αυταπάτες να μας εξαπατήσουν.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Το ΠΑΜΕ παλεύει για να γίνουν τα σωματεία πραγματικά κάστρα του αγώνα και όπλο στα χέρια μας. Παλεύει για την πραγματική αναγέννηση του κινήματος.  Όμως σε αυτή την προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες και μια σειρά εμπόδια.

Πρώτα και κύρια από το ίδιο το αστικό Κράτος, την αντιλαϊκή πολιτική, την υλοποίηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στα σχολεία και στην κοινωνία.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα. Εμπόδια και δυσκολίες προθέτουν και συνδικαλιστικές ηγεσίες, που θέλουν το κίνημα απλώς να διαμαρτύρεται για τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά να μην παλεύει να απαλλαγούμε από τις αιτίες που τη γεννούν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά είναι οι ίδιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που αντί να οργανώνουν τον αγώνα, τον αποδιοργανώνουν.

ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ ή ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ) έχουν σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση στα συνδικάτα. Είναι ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Έχουν την απροκάλυπτη στήριξη της Διοίκησης. Τάζουν, απειλούν, εξαγοράζουν συνειδήσεις.

Την προσπάθεια που γίνεται για την ανασύνταξη του κινήματος, ώστε αυτό να χειραφετηθεί από κάθε κυβερνητική πολιτική, να μπει μπροστά στην υπόθεση της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων, στην κυριολεξία την υπονομεύουν, την πολεμούν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με την στήριξη των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ).

Ας αναρωτηθεί κανείς: Γιατί οι ηγεσίες αυτών των δυνάμεων συκοφάντησαν και υπονόμευσαν το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο στις 1 Νοέμβρη, που διοργάνωσαν πάνω από 1000 σωματεία-φορείς και πήραν μέρος χιλιάδες εργαζόμενοι; Πολύ απλά γιατί εχθρεύονται το περιεχόμενο που είχε, τα συνθήματά του, όπως «διεκδικούμε την επιστροφή των απωλειών, δεν αφήνουμε τις τύχες μας σε παλιούς και νέους κυβερνητικούς σωτήρες, ο λαός στο προσκήνιο, σύγκρουση και ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής».

Οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ θέλουν ένα κίνημα που να βάζει πλάτη για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα κίνημα για να αλλάξει ο κυβερνητικός διαχειριστής. Τα προβλήματα όμως του λαού δεν λύνονται με εναλλαγές κυβερνήσεων. Και μάλιστα από ένα κόμμα, που κάθε μέρα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, δίνει συνεχώς εξετάσεις στο σύστημα, κάνει τη μία κωλοτούμπα πίσω από την άλλη. Έχουμε άλλωστε πλούσια πείρα. Αλλαγές κυβερνήσεων ζήσαμε πολλές, αλλά τα προβλήματά μας δεν λύθηκαν. Να γιατί λέμε ότι οι ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ είναι ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός. Στοίχισε ακριβά στο κίνημα, όσες φορές επικράτησαν σε αυτό, οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού ή νέου.

Σε αυτή την επιδίωξη του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) έχουν γίνει στην πράξη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Να γιατί δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κατεβαίνουν από κοινού σε 68 ΠΥΣΔΕ/ΠΥΣΠΕ και σε πάνω από 250 σωματεία στο Δημόσιο.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Υπάρχει λύση και διέξοδος! Να οργανώσουμε τον αγώνα μας, να αντισταθούμε, να παλέψουμε για επιστροφή των απωλειών, για άμεσα μέτρα ανακούφισης εδώ και τώρα.

Δεν παραιτούμαστε από τον αγώνα μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν μόρφωση, υγεία, ελεύθερο χρόνο, διακοπές κ.α.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για μια τέτοια φιλολαϊκή ανάπτυξη. Υπάρχει τεράστιος συσσωρευμένος πλούτος, όμως αυτός είναι συγκεντρωμένος σε μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων. Η λύση βρίσκεται σε ένα κίνημα που παλεύει για να δυναμώσει ο ενιαίος αγώνας, η λαϊκή συμμαχία εργατοϋπαλλήλων, φτωχών αγροτών, μικροεπαγγελματιών, γυναικών, κάθε νέου και νέας, ώστε όλοι μαζί να τους εμποδίσουμε, να τους σταματήσουμε, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική, Μνημόνια και αφεντικά.

Αυτή είναι η γραμμή πάλης του ΠΑΜΕ κι αυτό το κίνημα είναι που έχουμε ανάγκη σήμερα!

Μόνο το ΠΑΜΕ έχει αυτόν τον προσανατολισμό, αυτή τη γραμμή πάλης. Πάνω σε αυτό επιδιώκουμε την ενότητα όλων των εργαζομένων, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Εδώ βρίσκεται η ελπίδα και η προοπτική.

ΨΗΦΙΣΕ-ΣΤΗΡΙΞΕ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ