Με την παρούσα και συνέχεια της από Σεπτέμβρη 2014 αίτησής μου με την οποία ζητούσα την απαλλαγή μου από τη θέση προϊσταμένης του 14ου νηπιαγωγείου Ηλιούπολης, σας επισημαίνω και τα ακόλουθα:
- Πιστεύω ακράδαντα ότι βασικό χρέος του παιδαγωγού είναι να παλεύει για ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών με ή χωρίς εκπαιδευτικές ανάγκες για ένα «κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων…» και σ’ αυτό το καθήκον εδώ και 23 περίπου χρόνια καταθέτω τις δυνάμεις μου με οδηγό τη συνείδησή μου, τη συλλογικότητα των αγώνων και τη συναδελφικότητα τόσο ως νηπιαγωγός γενικής όσο και νηπιαγωγός ειδικής αγωγής Τ.Ε τα τελευταία χρόνια.
- Θεωρώ ότι οι προωθούμενες αλλαγές στο σχολείο, όπως θα υλοποιούνται από τη λεγόμενη αξιολόγηση, έρχονται σε αντίθεση τόσο με τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών αλλά και με τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων εκπαιδευτικών. Επίσης οι παραπάνω προωθούμενες αλλαγές αντιστρατεύονται και με τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος με το οποίο συστρατεύομαι εδώ και χρόνια ως ενεργό μέλος και πιστεύω ότι θα ζητηθεί να εφαρμοστούν από τη θέση της προϊσταμένης, θέση που έχω υπηρετήσει με συνέπεια επί σειρά πολλών ετών βρίσκοντάς με αντιμέτωπη με τη συνείδησή μου ως εκπαιδευτικό και ως άνθρωπο.
Η θέση της προϊσταμένης νηπιαγωγείου τις μέρες τούτες δεν θα έχει ρόλο εμψυχωτή και συντονιστή σχολικής μονάδας.
Κατόπιν των παραπάνω εμμένω στην άρνησή μου, που καμία σχέση δεν έχει με την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου που με πάθος αγωνίζομαι και επιθυμώ να συνεχίσω να υπηρετώ την εκπαίδευση ως ειδική παιδαγωγός του Τ.Ε του νηπιαγωγείου μου, έργου ιδιαίτερα επιφορτισμένου λόγω έλλειψης άμεσης συνεργασίας με διεπιστημονικές ομάδες.
Η νηπιαγωγός
Χρυσούλα Μεραμβελιωτάκη