Εκπαιδευτικέ, γονιέ, μαθητή, μαθήτρια
Εδώ και χρόνια ακούμε συνεχώς «όμορφα και μεγάλα λόγια» από τους εκάστοτε υπουργούς Παιδείας για ένα «νέο» σχολείο όπου σε αυτό, όπως λένε, θα είναι « πρώτα ο μαθητής». Άλλες φορές το ονομάζουν «ψηφιακό», άλλες φορές «αειφόρο», άλλες πάλι «σχολείο στην εποχή της πληροφορίας» και πολλούς άλλους τέτοιους βαρυσήμαντους χαρακτηρισμούς.
Όμως , σε όποιο νομοσχέδιο για τη Παιδεία κι αν ανατρέξει κανείς θα μπορέσει πολύ εύκολα να καταλάβει ότι οι όμορφες λέξεις κρύβουν το πιο αντιδραστικό και επικίνδυνο περιεχόμενο για το τι σχολείο ετοιμάζουν τελικά για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται ήδη από την ίδια την πραγματικότητα με στόχο να οξυνθεί η κατάσταση το επόμενο διάστημα. Η κυβέρνηση με τις οδηγίες της ΕΕ, ως πιστός υπηρέτης του μονοπωλιακών ομίλων , επιδιώκει να αλυσοδέσει την παιδεία με τις επιχειρήσεις, φτιάχνοντας έτσι το σχολείο στα μέτρα της αγοράς.
Πώς εκφράζεται αυτό ήδη; Έχουμε τεράστια ένταση των ταξικών φραγμών στη Παιδεία ιδιαίτερα τώρα στη περίοδο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, δηλαδή μόρφωση για τους λίγους, αμορφωσιά και χρηστικές δεξιότητες για τους πολλούς, αύξηση των λειτουργικά αναλφάβητων, άνοιγμα των σχολείων σε χορηγίες από επιχειρηματικούς ομίλους, τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την ίδια στιγμή ένταση της τρομοκρατίας για να μην σηκωθεί κεφάλι, να μη υψωθεί φωνή απέναντι σε όλα αυτά.
Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η λεγόμενη «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού και της εκπαιδευτικής μονάδας που ουδεμία σχέση έχει με τη βελτίωση του διδακτικού έργου. Αντίθετα, σκοπό έχει να οδηγήσει σε κατηγοριοποίηση και ανταγωνιστική λειτουργία των σχολείων στη λογική των επιχειρήσεων, αποδέσμευση του σχολείου από την ευθύνη του κράτους , πλήρης κατάργηση της μόνιμης εργασίας, περαιτέρω τσάκισμα των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Σε καλούμε να σκεφτείς, να προβληματιστείς τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα; Ένα σχολείο που να μορφώνει ή ένα σχολείο που να εξοντώνει; Ένα σχολείο που να παρέχει ολόπλευρη μόρφωση ή ένα σχολείο που να εξασφαλίζει αυτές τις δεξιότητες που χρειάζονται τα αφεντικά για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους και να σε πετάνε στο δρόμο αν δεν τους κανείς πια; Ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα είναι σκυφτοί και σκυθρωποί γιατί θα έχουν την αγωνία της επιβίωσης κάθε χρόνο ή ένα σχολείο όπου τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών θα είναι εξασφαλισμένα, ώστε να ανταποκρίνονται ακόμη καλύτερα στο παιδαγωγικό τους έργο; Σε καλούμε να έρθεις να κουβεντιάσουμε πάνω σε αυτά τα ζητήματα , να συζητήσουμε πώς θα παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.
ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΣΤΙΣ 7:00 μ.μ
ομιλήτρια: Θεοδώρα Δριμάλα μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και μέλος του Δ.Σ. της ΔΟΕ