Όλοι και όλες στην απεργία, στις 20 Φλεβάρη, 10.30 Oμόνοια

Εργαζόμενοι-εργαζόμενες, άνεργοι-άνεργες, νέοι-νέες,

Κανείς να μη δουλεύει χωρίς Συλλογική Σύμβαση

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Εξασφαλισμένο κατώτερο μεροκάματο από συλλογικές διαπραγματεύσεις και όχι με νόμο.

Όλοι και όλες στην απεργία, στις 20 Φλεβάρη, 10.30 Oμόνοια

Να νεκρώσουν τα πάντα! Να παραλύσει η χώρα.

Η μάχη της συλλογικής σύμβασης αφορά όλους τους εργαζομένους

Σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι βιομήχανοι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, μας θέλουν σκλάβους χωρίς σταθερό μισθό, χωρίς ένσημα, μας θέλουν ξεμοναχιασμένους, ο καθένας για τον εαυτό του, για να μας τσακίζουν. Θέλουν να μας σκλαβώσουν και να μας περάσουν αλυσίδες, να μετατρέψουν τους χώρους σε σύγχρονα κάτεργα.

Μας πηγαίνουν όλους στα 300 και 400 ευρώ!

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΤΕΙ

Η ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

Επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ στην Εθνική Γενική Σύμβαση Εργασίας, ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις, υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων και πάλη για την υπογραφή νέων με βάση τους κλαδικούς μισθούς που προβλέπουν οι κλαδικές συμβάσεις.

Ο εργαζόμενος λαός να δώσει την απάντηση του.

Να μην περάσει η διαίρεση των εργαζομένων.

Η ανάπτυξη που ονειρεύονται είναι βαμμένη με αίμα από το σφαγιασμό των δικαιωμάτων, την εξαθλίωση του λαού. Το σχέδιο για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, επιδομάτων, δώρων, αδειών, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, τα προγράμματα τζάμπα εργασίας για τους νέους και τους ανέργους, είναι κομμένα και ραμμένα στους σχεδιασμούς της μεγαλοεργοδοσίας και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για την αύξηση της κερδοφορίας τους.

Μας θέλουν στη δουλειά με μεροκάματα πείνας, από ήλιο σε ήλιο, χωρίς κανένα δικαίωμα, σύγχρονους ζητιάνους να ψάχνουμε στα προγράμματα του ΟΑΕΔ για δίμηνες-τρίμηνες ανάσες. Αυτήν την ανάπτυξη θέλουν, με τους εργαζόμενους εξαθλιωμένους και αλυσοδεμένους, με παράλληλη ανεργία στα ύψη για να απειλούν και να εκβιάζουν με απόλυση όσους ξεζουμίζουν.

Αυτός είναι ο «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης και των καπιταλιστών. Από τη μία σημαίνει δουλειά χωρίς δικαιώματα και μισθούς εξαθλίωσης και από την άλλη σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους. ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του λαού!

Δεν αντέχουμε να πληρώνουμε. Δεν έχουμε.

Να πούμε όχι στα χαράτσια. Όχι στους φόρους.

Η χιονοστιβάδα των φόρων, τα συνεχόμενα χαράτσια, το τσεκούρι στις παροχές υγείας και Παιδείας μας ματώνει.

Κανείς να μη μείνει μόνος του.

Τα σωματεία, οι λαϊκές επιτροπές σε κάθε γειτονιά μπορούν και πρέπει να σηκώσουν ψηλά τη σημαία της αλληλεγγύης. Να μην περάσει ως φάρμακο στην εξαθλίωση, η ελεημοσύνη των δήθεν ΜΚΟ, τα προγράμματα της ανακύκλωσης της φτώχειας και του μοιράσματος της ανεργίας. Δε μας αξίζει τέτοια ζωή! Oυσιαστική προστασία για τους ανέργους και τις οικογένειες τους με διεύρυνση του επιδόματος ανεργίας και του χρόνου διάρκειας του, με πάγωμα των χρεών τους.

Είμαστε η πλειοψηφία που υποφέρει. Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε με αξιοπρεπείς μισθούς. Έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε το δίκιο μας! Να βάλουμε τέλος στη σαπίλα να γίνεται ο ιδρώτας μας καταθέσεις και πλούτος για τους λίγους.

Απαιτούμε την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, την έξοδο της χώρας μας από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη διαγραφή του χρέους.

Έχουμε τη δύναμη. Αρκεί να ξεθαρρέψουμε όλοι!

Να μπούμε στη μάχη πιο αποφασιστικά.

Στην αντεπίθεση και τους αγώνες των εργαζομένων, των αυτααπαχολούμενων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας, των γυναικών ελάτε κι εσείς, που έως τώρα δεν έχετε απεργήσει, αλλά βασανίζεστε και πιέζεστε από τα μέτρα. Ήρθε η ώρα να κάνετε το βήμα της σύγκρουσης. Η δυσαρέσκεια και η οργή δεν αρκούν για να γυρίσει ο τροχός. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα στην οργάνωση μας. Να σκορπίσουν οι αυταπάτες ότι τάχα μπορεί να διορθωθεί και να γίνει ανθρώπινος ο καπιταλισμός. Με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας να οργανώσουμε την πάλη μας μέσα στους τόπους δουλειάς.

Με τους αγώνες μας, με την ενότητα μας να απομονώσουμε κάθε φωνή που βρίσκεται απέναντι, τους μηχανισμούς του κράτους, τους ανθρώπους της εργοδοσίας, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Σήμερα χρειάζεται κίνημα και ηγεσίες αποφασισμένες για σκληρούς αγώνες με τη δικτατορία των μονοπωλίων, που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζόμενων, δε θα είναι νεροκουβαλητής του συστήματος στην εναλλαγή των κυβερνήσεων για να σωθεί ο καπιταλισμός. Να υψωθεί στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές πανεργατικό - παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης.

Συσπείρωση με το ΠΑΜΕ. Οργάνωση στα σωματεία μας.

Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς που μας κρατούν αλυσοδεμένους. Με καθημερινή δράση και συζήτηση μέσα στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία, στις γενικές συνελεύσεις, στις γειτονιές να οργανώσουμε σχεδιασμένα την επιτυχία της απεργίας.

Αγώνας και ρήξη τώρα πριν είναι αργά.

Όλοι και όλες στην απεργία, στις 20 Φλεβάρη, 10.30 Ομόνοια