Πάλη για μόνιμη και σταθερή εργασία στην εκπαίδευση Κόντρα στη στρατηγική ΕΕ - πλουτοκρατίας και την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

« Ο δάσκαλος / καθηγητής είναι ο κύριος πόρος στο χώρο της εκπαίδευσης . και επιλογήν Είναι απαραίτητο να προσλαμβάνονται κατ ' όχι με βάση την επετηρίδα , να είναι αποτελεσματικά εκπαιδευμένοι ( διά μέσου της κατάρτισής των από υπηρεσιακούς παράγοντες , της σωστής καθοδήγησης και των καλυτέρων συνθηκών εργασίας ) , ώστε να μετατραπεί το εκπαιδευτικό πλήρες ένα προσωπικό σ ' επαγγελματικό εκπαιδευτικό σώμα ... Η δουλειά του καθενός θα πρέπει να αξιολογείται για να εγγυηθεί την καλύτερη δυνατή ποιότητα μέσω αυτοκριτικής και εξωτερικής εποπτείας » .

Στη σημερινή φάση όξυνσης της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων , του βαθέματος των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση , η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα γίνεται πιο έντονη , υπηρετεί πιο οργανικά την καπιταλιστική κερδοφορία .

Ούτε μία , ούτε δύο αλλά τρεις φορές μέσα σε δυο χρόνια είχε ασχοληθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση με το θέμα της κατάρτισης των εκπαιδευτικών, Των τρόπων πρόσληψής τους . Η στρατηγική της ΕΕ για τους εκπαιδευτικούς, Υπερψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ( ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ - ΛΑ.Ο.Σ. ) , το Σεπτέμβρη του 2008 και έλεγε :

« Η καθιέρωση ανταγωνιστικών διαδικασιών επιλογής στη διαδικασία πρόσληψης των εκπαιδευτικών μπορεί να καταστήσει τη διδασκαλία ελκυστικότερη , θέτοντας υπό αμφισβήτηση την πεποίθηση ότι « καθένας μπορεί να διδάξει " » .

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρήκε έτοιμο το δρόμο για να ανοίξει το μέτωπο « πρόσληψη των εκπαιδευτικών» . Είχε προηγηθεί το πόρισμα του ΕΣΥΠ το 2006 επί ΝΔ που πρότεινε και αυτό νέα εμπόδια στη σύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος μετά τον ΑΣΕΠ !

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη σε αυτή τη φάση να επαναφέρει όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων και να το εφαρμόσει πάση θυσία . Ο στόχος της είναι :

Η αδιοριστία των εκπαιδευτικών

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρέπει « να σπάσει αυγά » . Η υπουργός Παιδείας κάνει λόγο για αξιοκρατικό σύστημα πρόσληψης , για « τέλος στα βύσματα και τα κονέ » . Πίσω από τις κορόνες της υπουργού , βρίσκεται η ανάγκη να ξεπεράσει το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα το καθεστώς της εξάρτησης από διευθυντάδες και παράγοντες της εκπαίδευσης και να φτιάξει ένα πιο αποτελεσματικό , πιο δεμένο και αποφασισμένο μηχανισμό εκπαιδευτικών. Η κατεύθυνση να περνάνε όλοι από το ΑΣΕΠ αυτό ακριβώς σηματοδοτεί . Είναι ανάγκη οικονομική και ιδεολογική .

Υποκριτικό είναι να θεωρούνται οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών ως η αιτία για τα κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία της χώρας . Από μια άποψη , η κ . Διαμαντοπούλου έχει δίκιο γιατί βλέπει μακρόπνοα από την αστική οπτική : αν τα όρια συνταξιοδότησης φτάσουν τα 70 και βάλε , αν η επιμόρφωση γίνεται χωρίς απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα , αν δε μειωθεί η αναλογία μαθητή - εκπαιδευτικού, Αν δεν καταργηθεί και αντίθετα επεκταθεί ο θεσμός του αναπληρωτή και του ωρομισθίου , τότε πράγματι η μόνη αιτία για τα κενά φαίνεται να είναι οι αποσπάσεις και όχι η υποταγή της εκπαίδευσης στην καπιταλιστική κερδοφορία , η αδυναμία του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες .

Απαντάμε επιθετικά στην προπαγάνδα περί αξιοκρατίας και στη διαβούλευση για το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών. Κάθε σύστημα πρόσληψης μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να αποτελέσει λύση στην ανεργία των εκπαιδευτικών. Αποτελεί σε κάθε στιγμή έκφραση των συνολικών προτεραιοτήτων κάθε κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού , κάθε ταξικής πολιτικής εξουσίας . Οι πιο ανταγωνιστικές διαδικασίες πρόσληψης που προβάλλουν σήμερα , είναι απάντηση στις σύγχρονες εκμεταλλευτικές ανάγκες του κεφαλαίου . Για τους κομμουνιστές είναι ξεκάθαρο . Η αστική κοινωνία , το αστικό σχολείο , κάθε αστικός τρόπος πρόσληψης εκπαιδευτικών είναι ξεπερασμένος και αντιδραστικός .

Οι λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να περιμένουν !

Το ΠΑΜΕ , οι επιτροπές αγώνα ωρομισθίων - αναπληρωτών παλεύουν με ένα πλαίσιο πάλης που δε χωρά μισόλογα . Πάγια και διαρκής ανάγκη είναι η ανάγκη κάθε εργαζόμενου για σταθερή μόνιμη εργασία . Πάγια και διαρκής είναι η ανάγκη να καλυφθούν εδώ και τώρα όλα τα κενά στην εκπαίδευση με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό . Δε μας φταίνε οι αποσπάσεις που το ΠΑΣΟΚ γιγάντωσε , κα υπουργέ ! Οσο η εκπαίδευση θα βρίσκεται στο άρμα της πολιτικής των μονοπωλίων , τα κενά θα αναπαράγονται ! Γιατί κενό σημαίνει ακάλυπτη λαϊκή ανάγκη για μόρφωση , τη στιγμή που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την ικανοποίησή της .

Είναι ψέμα ότι η εκπαίδευση δεν μπορεί να απορροφήσει όλους τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους . Τουλάχιστον 70.000 προσλήψεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση μπορούν να γίνουν :

Αν μειωθεί η αναλογία εκπαιδευτικού - Μαθητή σε 1 / 15 για το νηπιαγωγείο και 1 / 20 για τις υπόλοιπες τάξεις . Αν καθιερωθεί ετήσια περιοδική επιμόρφωση με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα . Αν ικανοποιηθούν άμεσα όλες οι αιτήσεις για εκπαιδευτική άδεια . Αν μειωθεί το όριο συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών κατά πέντε χρόνια . Αν , τέλος , το σχολείο γίνει δωδεκάχρονο και επιτελέσει ολόπλευρα το μορφωτικό και διαπαιδαγωγητικό του ρόλο και καταργηθεί η παραπαιδεία ( φροντιστήριο , κ.τ.λ. ) και η ιδιωτική εκπαίδευση .

Εμείς « θα σπάσουμε αυγά » ;

Στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος τονίζαμε : « Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις , το επόμενο διάστημα , τα επόμενα χρόνια , να μπουν στη δράση νέες εργατικές , λαϊκές μάζες , νέοι και νέες ιδιαίτερα από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα . [...] H είσοδος στον αγώνα νέων λαϊκών μαζών , με μειωμένη ή και με ελάχιστη κοινωνική και πολιτική πείρα , πρέπει να στηριχτεί με την έντονη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Kόμματος , με την ανάπτυξη συλλογικών μορφών δράσης και ζωής των σωματείων με ταξικό προσανατολισμό , του ΠAME , [...] καθώς και των άλλων μορφών συσπείρωσης . Eτσι ώστε : Η αγανάκτηση να μετατρέπεται , όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες , σε πολιτική συνείδηση και ωρίμανση με επίκεντρο τους δύο δρόμους ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής οικονομίας , της κοινωνίας γενικότερα » .

Για το χώρο των εκπαιδευτικών, Αυτή η διαπίστωση στις μέρες μας δεν έχει ένα θεωρητικό χαρακτήρα αλλά άμεσα πρακτικό αντίκρισμα . Σημαίνει οργάνωση του αγώνα και συσπείρωση με διεκδικήσεις που δεν αφήνουν περιθώρια να παγιδεύονται οι εργαζόμενοι σε παραπλανητικούς ελιγμούς , παραχωρήσεις - ψίχουλα ή επιλεκτικές , που είναι και μικρής αποτελεσματικότητας και διασπούν την ενότητα δράσης των εργαζομένων .

Λαμβάνουμε υπόψη την « ανωριμότητα » και τη δυσαρέσκεια που καταγράφεται και από τη συμμετοχή εκπαιδευτικών στη διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας για τον τρόπο πρόσληψης . Εκεί διαβάζουμε ένα γράμμα προς την κ . Διαμαντοπούλου που θέτει τα ερωτήματα :

« Πώς θα τους συναγωνιστεί ( σ.σ. τους υποψήφιους στο ΑΣΕΠ ) , η σύζυγός μου αφού πρέπει πρώτα 1) να γίνει εκπαιδευτικός στα παιδιά της .....! 2) να βρει χρόνο να διαβάσει 3) να πάει στο σχολείο της 4) να είναι μ ά ν α και 5) να ξαναδίνει εξετάσεις ( !) για το πτυχίο που έχει στα χέρια από το 1991; Ευχαριστώ που το διαβάσατε , ένας κουρασμένος σύζυγος ...!»

Είναι ξεκάθαρο . Οι εξελίξεις θέτουν επί τάπητος όλα τα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας , των νέων ζευγαριών . Υπάρχουν 40.000 άνθρωποι , κυρίως νέοι που μπορούν να γίνουν το εύφλεκτο υλικό για να ανάψει η σπίθα . Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να ανιχνεύουμε και να βρίσκουμε δρόμους συνάντησης με αυτή τη γενιά , να ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή τους για τη δυνατότητα της πάλης να αποσπά κατακτήσεις , να φωτίζουμε το δρόμο της λαϊκής εξουσίας ως απάντηση σήμερα στις ανάγκες τους .

Κυριάκος ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ