Όλοι εμείς, οι συγκεντρωμένοι καλούμε κάθε τίμιο εργαζόμενο και βιοπαλαιστή να στρατευτεί σε ένα παλλαϊκό μέτωπο για τη λαϊκή αντεπίθεση εδώ και τώρα.
Κυβέρνηση, ΔΝΤ, ΕΕ και μεγάλο κεφάλαιο μας απειλούν με την πείνα, προκειμένου να συμβιβαστούμε. Μας εκβιάζουν με απολύσεις, ποινικά μέτρα πάσης φύσεως. Επιχειρούν να μας εκφοβίσουν με την κρατική καταστολή.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά, ότι δε μας σκιάζουν οι φοβέρες τους, απορρίπτουμε τους εκβιασμούς και τα τρομοκρατικά διλήμματα που μας θέτουν. Βροντοφωνάζουμε «φτάνει πια».
Μας λένε, ότι τα επώδυνα μέτρα είναι για τη σωτηρία της πατρίδας. Τους απαντάμε, ότι πατρίδα και Ελλάδα δεν είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι και οι συνοδοιπόροι τους στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Πατρίδα είμαστε όλοι εμείς που παράγουμε πλούτο και τα συμφέροντά μας είναι διαμετρικά αντίθετα και ασυμβίβαστα με αυτούς.
Τώρα είναι η ώρα η εργατική τάξη, οι μισθωτοί του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, να απαντήσουμε στην κυβέρνηση, την πλουτοκρατία και στην ΕΕ κυριολεκτικά με μια φωνή, με μια γροθιά για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Ο καθένας και η καθεμιά να πάρει θέση στην οργάνωση του ταξικού και παλλαϊκού αγώνα, θέση στη μάχη για να απαντήσουμε στον ανελέητο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας.
Η απάντηση αυτή είναι μονόδρομος.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από μια μελλοντική καπιταλιστική ανάπτυξη, παρά μόνο νέα δεινά, νέα βάσανα για την εργατική – λαϊκή οικογένεια. Τίποτα δε θα μοιάζει στο μέλλον με το σήμερα και το χθες, όλα θα γίνονται χειρότερα και χειρότερα για το λαό, όσο θα κυριαρχούν τα μονοπώλια.
Μας λένε να βάλουμε πλάτη για να επιταχύνουμε τον ερχομό της καπιταλιστικής ανάπτυξης, γιατί λένε ότι ο πλούτος θα αυγατίσει και κάτι θα περισσέψει και για εμάς.
Τέρμα πια η κοροϊδία κι ο εμπαιγμός!
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται μετά την κρίση δε θα έχει καμία σχέση με την προηγούμενη, την οποία πλήρωσε με βαρύ τίμημα ο λαός. Θα είναι στην κυριολεξία κόλαση για εμάς και παράδεισος για τους πλουτοκράτες.
Ομολογούν κυνικά, ότι τα κεκτημένα αποτελούν παρελθόν. Παραδέχονται, ότι θα ζούμε με ανεργία 20% και πάνω, θα θεωρείται προνόμιο να δουλεύει ένας σε κάθε οικογένεια με μισθό πείνας. Θέλουν να μας πληρώνουν με μισθούς Βουλγαρίας, όπου ο κατώτερος είναι 123 ευρώ το μήνα, για να είμαστε τάχα ανταγωνιστικοί και να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα. Ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους θα αυξηθεί.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, εργατική δύναμη, μέσα παραγωγής, εξουδετερώνονται οι πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, γιατί κριτήριο είναι αποκλειστικά το καπιταλιστικό κέρδος. Το καπιταλιστικό συμφέρον καταστρέφει και ξεκληρίζει χιλιάδες μικρούς και μεσαίου αγρότες, απαξιώνει και ρημάζει χιλιάδες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, την ίδια στιγμή που χιλιάδες παιδιά υποσιτίζονται και κάποια λιποθυμούν από την πείνα.
Για αυτό λέμε, ότι είναι ένα σύστημα ιστορικά ξεπερασμένο και όσο γερνάει γίνεται πιο αποκρουστικό και βάρβαρο για το λαό.
Για αυτό δεν έχουμε μόνο δικαίωμα, αλλά και ταξικό χρέος να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, αυτό το σύστημα, να μη συμβιβαστούμε με ένα καπιταλιστικό μέλλον.
Οργανωνόμαστε και προχωράμε με αγώνες σκληρούς και ανυποχώρητους σε ευθεία σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του, με γνώμονα τις ανάγκες που έχει σήμερα η εργατική τάξη, η λαϊκή οικογένεια γενικότερα.
Έχουμε ανάγκη από μόνιμη, σταθερή δουλειά με 5θήμερο, 7ωρο, 35ωρο, Ασφάλιση, Υγεία, δωρεάν πλήρη και καθολική, φτηνή σύγχρονη και ασφαλή κατοικία για όλους, δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά με ολοκληρωμένες γνώσεις, πλήρη παροχή και δωρεάν βρεφονηπιακή μέριμνα για όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, διασφαλισμένη πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, χρόνο για ξεκούραση κι αναψυχή, ελεύθερους χώρους πρασίνου για το λαό, κ.ά.
Αυτή η ζωή μας αξίζει, αυτό το μέλλον πρέπει να εξασφαλίσουμε για τα παιδιά μας. Όρος και προϋπόθεση για αυτή τη ζωή είναι η ισχυροποίηση, η ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος για μια εξουσία κι οικονομία, όπου πρώτα και κύρια η εργατική τάξη, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα θα διευθύνει και θα κατανέμει τον πλούτο και τις μηχανές παραγωγής του. Τα εργοστάσια, τα λιμάνια, οι δρόμοι, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, η μεγάλη συγκεντρωμένη αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή θα είναι λαϊκή, κοινωνική ιδιοκτησία. Θα είναι όλα ενταγμένα σε έναν κεντρικό σχεδιασμό, όπου κριτήριο και κίνητρο ανάπτυξης θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων. Εκεί μέσα θα αξιοποιούνται οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες τις χώρας, με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον για τη συνεχή βελτίωση των συνθηκών ζωής μας.
Μόνο αυτή η εξουσία μπορεί να εγγυηθεί κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Μόνο σε αυτή την εξουσία θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Για αυτές τις αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας παλεύουμε. Τέτοιες κυβερνήσεις θέλουμε, για αυτούς τους σκοπούς αξίζει να θυσιαστούμε.
Από αυτή την ανάπτυξη έχουμε ανάγκη, για αυτή την ανάπτυξη, για αυτή την εξουσία και οικονομία πρέπει να συγκρουστούμε με την εξουσία των μονοπωλίων. Δυναμώνουμε τη συμμαχία των εργατών με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς ΕΒΕ, τη μικρή και μεσαία αγροτιά που καταστρέφονται από την εξουσία του κεφαλαίου. Μαζί με τις γυναίκες τις εργαζόμενες, τις αγρότισσες, τη νεολαία, τους μαθητές, τους φοιτητές, οργανώνουμε την πάλη για την παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων, ανατρέπουμε την αντιλαϊκή επιλογή.
Είναι ώρα να ενωθούμε κάτω από το αίτημα «κάτω η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, κάτω τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου». Παλεύουμε για αλλαγές και διακυβέρνηση που θα υπηρετούν το λαό και όχι τα μονοπώλια.
Κάθε λεπτό που περνάει χωρίς να υπάρχει μαζική λαϊκή αντίδραση στη βαρβαρότητα δίνει πίστωση χρόνου στην ιερή συμμαχία κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ για να προετοιμάσει νέα, πιο αιματηρή επιδρομή εναντίον των δικαιωμάτων μας.
Απαντάμε: ούτε ένας εργάτης κι εργάτρια έξω από τα Σωματεία, καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στις Γενικές Συνελεύσεις των Συνδικάτων, μαζικές εγγραφές νέων στα Σωματεία, εργατική – λαϊκή συμμετοχή σε κάθε μορφή κινητοποίησης, από την απεργία, την παράσταση διαμαρτυρίας, μέχρι την πικετοφορία στις γειτονιές, μέχρι τις πιο ανεβασμένες μορφές μαζικής, λαϊκής πάλης.
Σκληρή κι ανυποχώρητη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού για την περιθωριοποίησή τους και την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ στους χώρους δουλειάς. Πρωτοστατούμε για λαϊκή αφύπνιση που θα δώσει ώθηση στη χειραφέτηση των εργατικών, λαϊκών μαζών από την ιδεολογία της κυριαρχίας των μονοπωλίων.
Βροντοφωνάζουμε:
Δε θα χύσουμε το αίμα μας για να πλουτίζουν οι λίγοι και τα μονοπώλια.
Δε θέλουμε κυβερνήσεις που θα παριστάνουν τους φίλους του λαού, που θα πωλούν ευσπλαχνία και πατριωτικούς λόγους στο λαό.
Καμία εξουσία, καμία κυβέρνηση δε θα εκφράζει και δε θα υπηρετεί το λαό από τη στιγμή που θα κυριαρχούν τα μονοπώλια, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Σχηματίζουμε ένα αρραγές εργατολαϊκό μέτωπο για να εμποδιστούν τα μέτρα όλεθρος. Χρειάζεται τώρα σε κάθε τόπο δουλειάς, κλάδο και συνοικία να ορθωθεί ισχυρό το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να διαμορφωθεί ένα παλλαϊκό μέτωπο που να θέτει εδώ και τώρα:
· Τέλος στις θυσίες για την κρίση και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.
· Καθολική ασφάλιση, ξεκούραση, ελεύθερος χρόνος, μόνιμη σταθερή δουλειά.
· Ταξική αλληλεγγύη και φροντίδα για κάθε άνεργο.
· Ειδικά μέτρα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, της μητρότητας, της λαϊκής
οικογένειας που να ανακουφίζουν από τις συνέπειες της ανισοτιμίας που καλλιεργεί το
καπιταλιστικό σύστημα.
· Εξασφάλιση για τους νέους των εργατικών – λαϊκών οικογενειών σύγχρονων δικαιωμάτων στη
μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή.
· Σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Να ανήκει στην εργατική τάξη και στο λαό ο πλούτος
που παράγουν, με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Αθήνα 19 Οκτώβρη 2011 Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ
| Attachment | Size |
|---|---|
| ΑΠΕΡΓΙΑΣ 20-10-11-Β (1).doc [2] | 51 KB |