Οχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στην εκπαίδευση
Με αφορμή τις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας για το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών, ο «Ρ» μίλησε με τον Αλέκο Αρβανιτίδη, μέλος του τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ και εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ
Το σχέδιο που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας την Πέμπτη 12 Νοέμβρη για το νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών τίθεται σε... «ανοιχτή διαβούλευση». Η «διαβούλευση» δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια άλλη ονομασία του προσχηματικού «κοινωνικού διαλόγου», που επικαλούνται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τα αντιλαϊκά μέτρα με τη συναίνεση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Την Πέμπτη η υπουργός Παιδείας συναντήθηκε με τα προεδρεία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, για αυτή τη «διαβούλευση, ενώ το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δε συμμετείχε σε αυτό το «διάλογο». Το ΠΑΜΕ με τις κινητοποιήσεις που έχει ανακοινώσει, απαντά στα σχέδια της κυβέρνησης.
Αύριο, Δευτέρα, στις 2 το μεσημέρι θα πραγματοποιήσει κινητοποίηση στο υπουργείο Παιδείας, ενώ στις 30 Νοέμβρη θα συμμετάσχει στις στάσεις εργασίας των εκπαιδευτικών με τα δικά του πανό και αιτήματα.
Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το σχέδιο του υπουργείου, όλες οι προσλήψεις των εκπαιδευτικών θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ. Η ωρομισθία και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν καταργούνται. Σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, τα μόρια που έχει ο κάθε εκπαιδευτικός θα προσμετρούνται στον ΑΣΕΠ. Οι αλλαγές θα αφορούν τον επόμενο διαγωνισμό ΑΣΕΠ. Οι προσλήψεις για τη σχολική χρονιά 2010 - 11, θα γίνουν με το ισχύον σύστημα, ενώ γίνεται και λόγος για μεταβατικές περιόδους.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει τις εργασιακές σχέσεις για το «αποκεντρωμένο σχολείο», των τοπικών παραγόντων (μεταξύ αυτών και των επιχειρήσεων). Οπως, ήδη, έχει πει η υπουργός, στόχος είναι να γίνονται προσλήψεις κατά τόπους, από σχολεία ή διευθύνσεις.
Για τις ανακοινώσεις του υπουργείου μας μιλά ο Αλέκος Αρβανιτίδης, μέλος του τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ και εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Στο στόχαστρο η μονιμότητα και η σταθερή εργασία
Ο Α. Αρβανιτίδης σημειώνει ότι «πρέπει να εξετάσουμε τις εξελίξεις στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης. Εχουμε μια σειρά από εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα που ανατρέπονται. Γενικεύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και τίθεται στο στόχαστρο το δικαίωμα στη μονιμότητα, στη σταθερή εργασία για όλους».
Η κυβέρνηση «με τα περί προσλήψεων με διαφάνεια και αξιοκρατία μέσω ΑΣΕΠ, προσπαθεί να κρύψει την καθολική αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, την κατάργηση του πτυχίου ως μοναδική προϋπόθεση διορισμού. Με εργαλείο, λοιπόν, το ΑΣΕΠ και στο όνομα της αξιοκρατίας χτυπά το δικαίωμα στη μόνιμη σταθερή δουλειά, με πλήρη δικαιώματα, με ελεύθερο χρόνο κλπ.». Εξηγώντας τα παραπάνω περιέγραψε: «Διαιωνίζουν και δικαιολογούν την αδιοριστία και την ανεργία των εκπαιδευτικών. Σου λένε: Εκανα διαγωνισμό με αξιοκρατικό τρόπο, συνεπώς σωστά είσαι άνεργος και αδιόριστος! Προσπαθούν, δηλαδή, να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των εργαζομένων ότι δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς».
Να τονίσουμε ότι 45.000 εκπαιδευτικοί δουλεύουν ή δούλεψαν στο παρελθόν, ως αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, στην ΠΔΣ, στην Ενισχυτική Διδασκαλία. Σήμερα, περίπου 30.000 από αυτούς εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι υπόλοιποι είναι καταγραμμένοι στους διάφορους πίνακες (αναπληρωτών, ωρομισθίων κλπ.).
Το ΠΑΜΕ στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση πάλης με σύγχρονους στόχους και όπως εξηγεί ο Α. Αρβανιτίδης, «κινείται στον άξονα της σταθερής μόνιμης δουλειά για όλους, της κατάργησης κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης, κατάργησης του ΑΣΕΠ χωρίς καμία απόλυση. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις».
Βασικό κριτήριο «που διαμορφώνει την πρότασή μας είναι οι ίδιες οι λαϊκές ανάγκες» και «εκφράζεται με το όσοι δουλεύουν να έχουν μόνιμη δουλειά. Αυτό θέλουμε να πούμε. Αυτό σημαίνει στην πράξη μονιμοποίηση. Για όσους δεν εργάζονται σήμερα και είναι αδιόριστοι λέμε να παλέψουν για το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη εργασία. Η πρόταση πάλης μας απευθύνεται και σε αυτόν που εργάζεται και σε αυτόν που είναι άνεργος».
Το αίτημα της μονιμοποίησης αποκτά συγκρουσιακό χαρακτήρα
«Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης όπου βάλλεται η μονιμότητα στην εργασία το αίτημα της μονιμοποίησης αποκτά συγκρουσιακό χαρακτήρα εκ των πραγμάτων», λέει ο Α. Αρβανιτίδης και συνεχίζει: «Οταν ο άλλος σου λέει παίρνω πίσω τη μονιμότητα, γενικεύω τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, κι εσύ λες μονιμοποίηση, επί της ουσίας συγκρούεσαι με την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου. Απαντάς απ' τη σκοπιά της στρατηγικής της εργατικής τάξης: Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, απαντάς δηλαδή στη στρατηγική της άρχουσας τάξης με τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Είναι θέση που πατάει στην πραγματικότητα κι έχει προωθημένα χαρακτηριστικά. Το μόνο άμεσο αίτημα που απαντάει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στην κάλυψη όλων των κενών, στην κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, είναι η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις τώρα».
Ο Α. Αρβανιτίδης επισημαίνει ότι «για τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής είναι νομοτελειακό στοιχείο η ανεργία, η αδιοριστία. Είναι νομοτελειακό στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής να καταστρέφονται μέσα παραγωγής και ανθρώπινο παραγωγικό εργατικό δυναμικό. Αρα, λοιπόν, ένα σύστημα διορισμού δε μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που εδράζεται στην οικονομία, μόνο μπορεί να το διαχειριστεί. Απ' αυτή την άποψη όποιο σύστημα διορισμού και να προτείνει το κίνημα θα είναι διαχείριση και συνεπώς θα είναι συνευθύνη, θα οδεύει στο να γίνει και το ίδιο το κίνημα μέρος του προβλήματος. Η λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, της αδιοριστίας, προϋποθέτει λαϊκή εξουσία, κεντρικό σχεδιασμό, πολιτική και πρόγραμμα ισόμετρης αναλογικής ανάπτυξης, ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».
Η στάση των άλλων δυνάμεων
Για τη στάση των άλλων δυνάμεων ο Α. Αρβανιτίδης υπογραμμίζει: «Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΜΕ, τον κεντρικό άξονα της πρότασης του, τον έθεσε στα ΔΣ ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ. Οι άλλες δυνάμεις στάθηκαν ως εξής: ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ θεωρούν πως δεν μπορεί να υπάρχει αποκλειστικά μόνιμη εργασία. Αποδέχονται, στηρίζουν και το λένε κι ανοιχτά ότι θα υπάρχουν και ελαστικές σχέσεις εργασίας, ωρομίσθιοι και αναπληρωτές, οι οποίοι δεν μπορούν και να μονιμοποιηθούν».
Παράλληλα, σημείωσε ότι οι «δυνάμεις του οπορτουνισμού διαμορφώνουν θέση και αίτημα στην εκπαίδευση, ανάλογα με την πίεση την οποία δέχονται. Είναι μέρος του προβλήματος στην όλη εξέλιξη. Να υπενθυμίσω ότι το 2001 ο ΣΥΝ στην αναθεώρηση του Συντάγματος ψήφισε το άρθρο 103 παρ. 8, το οποίο έλεγε ότι δε δύναται να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι.
Οταν πήγαν οι εργαζόμενοι στα stage στον υπουργό Εσωτερικών, τους είπε δε γίνεται να μονιμοποιηθούν, γιατί το απαγορεύει το Σύνταγμα. Και αυτό το ψήφισαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ.
Ανάλογη στάση έχουν και οι δυνάμεις του ΣΥΝ στην ΟΛΜΕ. Διαμόρφωσαν μια θέση για μονιμοποίηση του αναπληρωτή μετά από 18 μήνες προϋπηρεσίας. Αυτή τη θέση τη διαμόρφωσαν μαζί με τις άλλες δυνάμεις. Θα σε τεστάρω, δηλαδή, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και μετά από 18 μήνες θα προσλαμβάνεσαι στην υπηρεσία σου! Ορος και προϋπόθεσή τους, η μοριοδότηση. Αυτές οι θέσεις δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που λέγεται Αριστερά, αυτό που λέγεται κινήματα. Είναι η πολιτική της αστικής τάξης στο εργατικό κίνημα.
Οι Παρεμβάσεις κινήθηκαν στην ίδια λογική, στη λογική του 18μηνου και αυτοί, πρώτα ελαστικά εργαζόμενος και μετά μόνιμος».
Χαρακτηριστικό των δυνάμεων του οπορτουνισμού είναι οι ευκαιριακές αλλαγές θέσεων. Αυτό συνέβη για μια ακόμη φορά: «Κάτω από το βάρος των εξελίξεων και κάτω απ' τη δυναμική της θέσης και του αιτήματος που διαμόρφωσε το ΠΑΜΕ οι οπορτουνιστές, ως συνήθως, άλλαξαν θέση σε ευκαιριακή βάση και κάτω από την πίεση. Στο τελευταίο ΔΣ - ενώ σε δύο προηγούμενα ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ καταψήφισαν τη θέση για σταθερή και μόνιμη εργασία του ΠΑΜΕ, το ψήφισμα αλληλεγγύης για τους απεργούς εργαζόμενους των stage - στη τρίτη συνεδρίαση γι' αυτό το θέμα που προκάλεσε το ΠΑΜΕ ψήφισαν μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και αναπληρωτών και ωρομίσθιων. Οι δυνάμεις του ΣΥΝ, με μια διευκρίνιση ότι πρέπει να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τώρα, τι θα πει πάγιες και διαρκείς ανάγκες;..
Πάγια και διαρκή ανάγκη το δικαίωμα στη δουλειά και όχι οι ανάγκες που γεννάει το ίδιο το σύστημα παραγωγής».
Το ΠΑΜΕ στοχεύει στην οργάνωση της πάλης των εκπαιδευτικών
Ο Α. Αρβανιτίδης τονίζει πως το ΠΑΜΕ λέει στους εργαζόμενους να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και στις οπορτουνιστικές δυνάμεις στο κίνημα. Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών εστιάζει σε δύο κατευθύνσεις:
- «Να δημιουργηθούν όροι και προϋποθέσεις οργάνωσης της πάλης των συμβασιούχων εκπαιδευτικών από τα κάτω. Από πάνω δε μπορεί να περιμένουν τίποτα. Ακόμα κι αν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ αποφασίσουν κινητοποιήσεις, οργανώνουν την πάλη για το πώς θα περάσει πιο ανώδυνα η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.
Δίνουμε, λοιπόν, βάρος στην οργάνωση της πάλης απ' τα κάτω, στηρίζοντας την προσπάθεια συγκρότησης Επιτροπών Αγώνα Ωρομισθίων - Αναπληρωτών σε όλη την Ελλάδα. Επιτροπών Αγώνα που θα έχουν ως πλαίσιο δράσης το γενικότερο άξονα της σταθερής μόνιμης εργασίας, μονιμοποίηση όλων χωρίς προϋποθέσεις. Θα συντονίζουν τα βήματά τους με το υπόλοιπο ταξικό εργατικό κίνημα, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
- Συγκεντρώνουμε την προσοχή στο να ανοίξουν μια αυτοτελή δουλειά οι Επιτροπές Αγώνα, μια αυτοτελή παρέμβαση στα σχολεία, στην εκπαίδευση γενικότερα, εκλαϊκεύοντας το διεκδικητικό τους πλαίσιο, εκλαϊκεύοντας ένα πλαίσιο που υπηρετεί τις ανάγκες τους. Τέτοιες πρωτοβουλίες, ήδη, είναι σε εξέλιξη στην Αλεξανδρούπολη, στον Πειραιά, στην Κεφαλονιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και γενικότερα σε όλη την Ελλάδα».