Την πλήρη διαφοροποίηση της εκπαίδευσης και την πλήρη αποσύνδεση των τίτλων σπουδών από το δικαίωμα στη δουλειά, ανακοίνωσε ουσιαστικά χτες η υπουργός, μετά από συνάντηση που είχε με τη ΓΣΕΕ
Σε απόλυτη συμφωνία για την πλήρη διαφοροποίηση στο χώρο της Παιδείας, με τα δοκιμασμένα και επικίνδυνα «μπαλώματα» των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας και την πιστοποίηση κάθε είδους πτυχίου και ...επαγγελματικών δικαιωμάτων, βρέθηκαν χτες η υπουργός Παιδείας και η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Η Α. Διαμαντοπούλου, σε δηλώσεις της μετά τη συνάντηση που είχε με το προεδρείο της ΓΣΕΕ, τη χαρακτήρισε «βασικό πυλώνα διαλόγου και συνεργασίας». Η υπουργός ισχυρίστηκε ότι στόχος είναι «να σταματήσουν τα σχολεία πολλών ταχυτήτων στη χώρα και να έχουν όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες και ίσες δυνατότητες» και ότι αυτό θα γίνει με τις Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ).
Οι ΖΕΠ δεν είναι ελληνική ανακάλυψη. Υπάρχει εμπειρία απ' τη Γαλλία, όπου αυτές οι «Ζώνες» οδήγησαν στη μεγαλύτερη ταξική διαφοροποίηση, με τα παιδιά απ' τις λεγόμενες «δύσκολες» περιοχές, τελικά, να οδηγούνται σε μεγαλύτερο αποκλεισμό και στην κατάρτιση. Οι Ζώνες αυτές «δένουν» άψογα με τη λεγόμενη «αποκέντρωση» της εκπαίδευσης που σχεδιάζεται και τη μετάθεση της ευθύνης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων. Ουσιαστικά, πρόκειται για προώθηση της πλήρους διαφοροποίησης της εκπαίδευσης (του τι μαθαίνουν δηλαδή, τα παιδιά) από περιοχή σε περιοχή, και στη συνέχεια, θα εμφανιστούν ως «σωτήρες» να δημιουργήσουν «ζώνες» για να βοηθήσουν δήθεν τις «μειονεκτούσες» περιοχές, που οι ίδιοι θα έχουν δημιουργήσει διαφοροποιώντας την εκπαίδευση.
Χαρακτηριστικό είναι ότι σε ανεπίσημο έγγραφο που διένειμε το υπουργείο, εξηγείται ότι οι ΖΕΠ είναι σχέδια αντιμετώπισης της «σχολικής αποτυχίας» ανά γεωγραφική περιοχή. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι περιοχές που χαρακτηρίζονται «δύσκολες», είναι αυτές που κατοικούνται σχεδόν αποκλειστικά από λαϊκά στρώματα και υψηλά ποσοστά μεταναστών. «Δύσκολες περιοχές» εννοούνται επίσης και οι απομακρυσμένες ή απομονωμένες περιοχές όπου παρουσιάζονται μεταξύ των άλλων προβλήματα μειωμένου αριθμητικά μαθητικού πληθυσμού. Σκοπός είναι τα παιδιά των «δύσκολων» περιοχών να είναι οι αυριανοί καταρτισμένοι, έτοιμοι και «ευέλικτοι» για τις επιχειρήσεις.
Το δεύτερο θέμα που συζητήθηκε, σύμφωνα με την υπουργό, ήταν η «ανάγκη ενός Ενιαίου Συστήματος για τη Διά Βίου Μάθηση και την επαγγελματική κατάρτιση, με στόχο τη σύνδεση με την απασχόληση». Επανέλαβε τα περί «διασφάλισης της ποιότητας σε κάθε επίπεδο της εκπαίδευσης, είτε είναι επαγγελματική εκπαίδευση είτε είναι βασική εκπαίδευση». Ολα αυτά τα είπε η Α. Διαμαντοπούλου για να καταλήξει «στην ανάγκη οργανωμένης πιστοποίησης και στο θέμα των φορέων, αλλά και των επαγγελματικών δικαιωμάτων», προαναγγέλλοντας, «γρήγορες αποφάσεις και σε θεσμικό πλαίσιο και σε συγχώνευση φορέων, αλλά και στη λειτουργία ενός επιτελικού οργάνου, όπου η ΓΣΕΕ πρέπει και θα παίζει ένα σημαντικό ρόλο».
Στην ουσία αυτό το επιτελικό όργανο πιστοποίησης που ετοιμάζεται θα εγκρίνει όλα τα πτυχία (Πανεπιστημίων, ΤΕΙ, κολέγια και ό,τι άλλο ...κυκλοφορεί) σύμφωνα με τα κριτήρια που θέτει η ΕΕ, δηλαδή σύμφωνα με το αντίκρισμά τους στην «αγορά εργασίας». Τα περί επαγγελματικών δικαιωμάτων μόνο σαν αστεία μπορούν να ακουστούν, αφού οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν φροντίσει εδώ και καιρό να τα σβήσουν απ' την πραγματικότητα. Στο δελτίο Τύπου για την επίσκεψη, η ΓΣΕΕ πέρα απ' τα πανηγύρια για τη συμφωνία με το υπουργείο ζητάει αυτό που σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση: Την ενσωμάτωση του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων στην αντίστοιχη εθνική πολιτική. Μετά απ' όλα αυτά μπορούμε να κατανοήσουμε τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ που στις δηλώσεις του σημείωσε τη «μεγάλη χαρά» του.