Ολο και περισσότερο ανησυχεί γονείς και εκπαιδευτικούς το θέμα των μαζικών συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων σε όλη τη χώρα, με σκοπό τη δημιουργία πολυδύναμων σχολείων που θα εξυπηρετήσουν καλύτερα το σχέδιο της κυβέρνησης για το «νέο σχολείο της αγοράς», που θα είναι έντονα ταξικά διαφοροποιημένο, θα το πληρώνουν διπλά και τρίδιπλα οι γονείς και που στο όνομα των δεξιοτήτων και της «δυνατότητας επιλογής» θα βγάζει όλο και περισσότερο αμόρ
Η κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας στα αστικά κέντρα είναι συγχώνευση όλων των συστεγαζόμενων σχολείων ίδιας βαθμίδας και το σχέδιο αυτό προωθείται με βάση το νόμ
ο 1566/85.
Σύμφωνα με την πρόταση που καταθέτει η Α' Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας προς τους δήμους, των οποίων τα σχολεία ανήκουν διοικητικά στην αρμοδιότητά της, το σχέδιο είναι να συγχωνευθούν συνολικά 73 Δημοτικά Σχολεία και να γίνουν 36. Η πρόταση αυτή αποστέλλεται για συζήτηση στις δημοτικές επιτροπές παιδείας των δήμων: Αθηναίων, Ταύρου, Γαλατσίου, Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας, Ζωγράφου, Καισαριανής, Ηλιούπολης, Βύρωνα και Υμηττού. Ωστόσο, από τους παραπάνω δήμους δεν υπάρχει καμιά πρόταση για συγχώνευση ή υποβιβασμό στο Δήμο Καισαριανής και στην περιοχή της Νέας Χαλκηδόνας.
Ο αριθμός των σχολείων ανά δήμο που προτείνεται να συγχωνευθούν, να προαχθούν και να υποβιβαστούν φαίνεται στο διπλανό πίνακα. Προαγωγή για ένα σχολείο σημαίνει ότι αποκτά έναν αριθμό επιπλέον τμημάτων και αντίστοιχο αριθμό εκπαιδευτικών. Για παράδειγμα, ένα 9θέσιο σχολείο μπορεί να προαχθεί σε 12θέσιο, δηλαδή εκεί που είχε π.χ. από δυο τμήματα στην Α', Β' και Γ' τάξη και από ένα τμήματα στην Δ', Ε' και ΣΤ', μετά την προαγωγή αποκτά άλλους τρεις δασκάλους και φτιάχνει από δυο τμήματα και στις έξι τάξεις. Το αντίστροφο ακριβώς είναι ο υποβιβασμός ενός σχολείου, που συνεπάγεται και απώλεια οργανικών θέσεων δασκάλων.
Πέρα από συγχωνεύσεις - προαγωγές και υποβιβασμούς, η πρόταση της Α' Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης προβλέπει και τρεις καταργήσεις σχολείων. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το Δήμο του Ταύρου όπου προτείνεται η κατάργηση του 6ου Δημοτικού Σχολείου, του 2ου Νηπιαγωγείου και του 6ου Νηπιαγωγείου ...«λόγω έλλειψης διδακτηρίων»! Πράγματι, το 6ο Δημοτικό και το 6ο Νηπιαγωγείο υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, είχαν ιδρυθεί, αλλά δεν είχαν λειτουργήσει ποτέ και δεν έχουν διδακτήριο. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για το 2ο Νηπιαγωγείο. Αυτό έχει διδακτήριο, υπάρχει, λειτουργεί και έχει και πολλά παιδιά. Η κατάργησή του, λοιπόν, θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στην περιοχή!
Επισημαίνουμε ότι η παραπάνω συνολική πρόταση αφορά την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και, πιο συγκεκριμένα, η πρόταση για συγχωνεύσεις, προαγωγές και υποβιβασμούς, όπως καταγράφεται και στον πίνακα, αφορά μόνο Δημοτικά Σχολεία.
Για τα Νηπιαγωγεία οι μεταβολές που προτείνονται είναι λιγότερες, αλλά όχι άνευ σημασίας.
Aνάλγητη πολιτική για παιδιά με βαριές αναπηρίες
Κραυγαλέο είναι το γεγονός ότι προτείνεται ο «υποβιβασμός του 2ου Ειδικού Νηπιαγωγείου Αθηνών ΕΛΕΠΑΠ κατά μια οργανική θέση, από 2θέσιο σε 1θέσιο, λόγω μειωμένου αριθμού νηπίων και λόγω έλλειψης αίθουσας»! Πρόκειται για ανάλγητη και υποκριτική συνάμα πολιτική, αν ληφθεί υπόψη ότι το 1ο και 2ο Ειδικό Νηπιαγωγείο Αθηνών στο Παγκράτι είναι τα μοναδικά στην Αττική για παιδιά με βαριές αναπηρίες. Φιλοξενούνται σε κτίρια της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκατάστασης Ανάπηρων Παιδιών), η οποία είναι ΝΠΙΔ και έχει αναλάβει την υποχρέωση του κράτους να προσφέρει θεραπευτικό πρόγραμμα σε δεκάδες παιδιά με βαριές αναπηρίες και εγκεφαλικές παραλύσεις. Τα κτίρια όπου στεγάζονται είναι εντελώς ακατάλληλα. Αίθουσες που θυμίζουν κλουβιά, με κάγκελα παντού, όπου είναι αδύνατη ακόμη και η περιστροφή αναπηρικού καροτσιού! Ο αύλειος χώρος είναι ανύπαρκτος, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην κάνουν ούτε διάλειμμα, να μπαίνουν στις τάξεις το πρωί και να βγαίνουν το μεσημέρι. Και αυτή η ακαταλληλότητα του χώρου, αντί να αντιμετωπιστεί από το κράτος, γίνεται ...δικαιολογία για τη συρρίκνωση του 2ου Νηπιαγωγείου.
Επιπλέον, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο υποβιβασμός οποιουδήποτε νηπιαγωγείου σε μονοθέσιο σημαίνει εξ ορισμού ότι δεν μπορεί να κάνει δεκτά παιδιά προνηπιακής ηλικίας, ότι θα έχει μόνο ένα νηπιαγωγό και ένα τμήμα νηπίων (ηλικίας 5-6 ετών).
Για άλλα νηπιαγωγεία, επίσης, προτείνεται:
- Η ίδρυση μιας οργανικής θέσης νηπιαγωγού σε καθένα από τα ολοήμερα προγράμματα του 7ου Νηπιαγωγείου Αθηνών, του 7ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης και του 14ου Νηπιαγωγείου Ηλιούπολης.
- Η ίδρυση Τμημάτων ένταξης στο 91ο Νηπιαγωγείο Αθηνών, στο 1ο και στο 8ο Νηπιαγωγείο Γαλατσίου.
- Ο υποβιβασμός από 2θέσιο σε μονοθέσιο του 2ου Νηπιαγωγείου Βύρωνα.
Για τα Νηπιαγωγεία όλων των υπόλοιπων δήμων και περιοχών σημειώνεται «ουδεμία μεταβολή».
Στην πρόταση γίνεται λόγος για την κίνηση του μαθητικού πληθυσμού των υπό συγχώνευση σχολείων την τελευταία πενταετία, ενώ εξάγονται συμπεράσματα και για το τι θα γίνει με τις οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών, αλλά και για το πώς θα κινηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα.
Από τα 36 δημοτικά σχολεία που θα προκύψουν μετά τις συγχωνεύσεις, τα 23 θα αναγκαστούν να φτιάξουν τάξεις με περισσότερους από 20 μαθητές. Αυτό θα συμβεί για όλα τα σχολεία του Γαλατσίου και της Ηλιούπολης που είναι στην πρόταση, αλλά και για πολλά της Αθήνας και άλλων δήμων. Οι πλέον ακραίες τέτοιες περιπτώσεις είναι:
- Τα 81ο και 82ο Δημοτικά Σχολεία Αθηνών, στα Κάτω Πετράλωνα, όπου μετά τη συγχώνευση θα προκύψει ένα 12θέσιο σχολείο με 304 μαθητές, δηλαδή ένα σχολείο όπου θα στοιβάζονται περισσότεροι από 25 μαθητές σε κάθε τάξη. Επιπλέον, στην πρόταση καταγράφεται ότι το μαθητικό δυναμικό την τελευταία πενταετία παρουσιάζει αύξηση (!), ενώ την ίδια ώρα δε λέει κουβέντα για το αν οι υπάρχουσες αίθουσες καλύπτουν τις ανάγκες του νέου σχολείου (όπως σημειώνει για άλλες περιπτώσεις σχολείων υπό συγχώνευση).
- Τα 4ο και 118ο Δημοτικά Σχολεία Αθηνών, στην οδό Αριστάρχου, όπου μετά τη συγχώνευση φαίνεται ότι θα στοιβάζονται 22 και 23 μαθητές ανά τμήμα. Στην πρόταση σημειώνεται ότι ο αριθμός των αιθουσών που διατίθενται καλύπτει τις ανάγκες στέγασης του προτεινόμενου σχολείου, αλλά αμέσως παρακάτω σημειώνεται ότι ένα από τα κτίρια έχει μικρές αίθουσες που χωρούν μέχρι 18 μαθητές!
- Τα 44ο και 152ο Δημοτικά Σχολεία Αθηνών στις Τρεις Γέφυρες, που φτιάχνεται ένα σχολείο με 291 μαθητές που θα αναγκάζεται να στοιβάζει 24 και 25 μαθητές ανά τμήμα, ενώ το μαθητικό δυναμικό του κατά την τελευταία πενταετία παρουσιάζει αύξηση.
- Τα 3ο και 16ο Δημοτικά Σχολεία Ηλιούπολης εκ των οποίων το δεύτερο εμφανίζει αύξηση μαθητικού πληθυσμού την τελευταία πενταετία και προτείνεται να συγχωνευθούν σε ένα 12θέσιο σχολείο με 305 μαθητές (!) δηλαδή με πάνω από 25 μαθητές ανά τμήμα.
- Αντίστοιχα τα 13ο και 22ο Δημοτικά Σχολεία Ηλιούπολης όπου μετά τη συγχώνευση θα αναγκαστούν να στοιβάζονται 24 και 25 μαθητές ανά τμήμα και δεν αναφέρεται καν αν το υπάρχον διδακτήριο καλύπτει τις ανάγκες...
Χρειάζεται να σημειώσουμε ότι τέτοιο πρόβλημα με τάξεις που να στοιβάζονται πάνω από 20 μαθητές μπορεί να προκύψει και στα σχολεία που προτείνεται να υποβιβαστούν, αλλά στην πρόταση δεν καταγράφονται τα στοιχεία για τον αριθμό των μαθητών σ' αυτά τα σχολεία.
Από το σύνολο της πρότασης της Α' Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι περιπτώσεις που απλά θα συνενωθούν δυο συστεγαζόμενα σχολεία χωρίς να μειωθούν οι εκπαιδευτικοί και χωρίς να αναγκαστούν να στοιβάζονται οι μαθητές σε υπερμεγέθη τμήματα είναι η εξαίρεση στον κανόνα (μόλις τέσσερις περιπτώσεις).
Τίθεται το ερώτημα γιατί γίνεται τελικά όλο αυτό το ανακάτεμα; Ποιον εξυπηρετεί; Σίγουρα όχι την εκπαιδευτική διαδικασία, όχι τους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Αυτό που εξυπηρετείται είναι η πολιτική που θέλει μεγάλα σχολεία για να μπορεί να διαχωρίζει τους μαθητές ακόμα και μέσα στην ίδια την τάξη, να τους χωρίζει σε αυτούς που μπορούν να μάθουν και αυτούς που δεν μπορούν... να οδηγεί μικρά παιδιά, 7, 8 και 10 χρονών να εμπεδώνουν από αυτή την τρυφερή ηλικία ότι δεν παίρνουν τα γράμματα, να τα οδηγεί από τόσο νωρίς να έχουν μειωμένες απαιτήσεις από τον εαυτό τους και από τη ζωή.